Futureland…

Vrijdag hadden we ons tweede uitje, dit keer naar Futureland. Waar dat ligt? Op de Tweede Maasvlakte, te midden van grote industrieën, havens, schepen en kranen.

Bron: Google foto’s

Ook hier waren we al eens, maar toen was de Maasvlakte nog vrijwel onbebouwd. En nu wisten we niet wat we zagen. Binnen enkele jaren is hier uit water en zand een haven gemaakt die er wezen mag. Enorme kranen en aanlegplaatsen voor containerschepen, die behoren tot de grootste van de wereld. Niet alleen containerschepen, maar ook enorme olietankers kunnen hun lading daar kwijt. Een voorlichter van het Havenbedrijf Rotterdam gaf, tijdens de boottocht die we maakten, uitleg over wat we zo allemaal zagen. Zo staat er vlak bij de tentoonstellingshal een enorme loods, waar stalen buizen liggen. Buizen van zo’n 8 meter in doorsnee en van 8 centimeter(!) dik plaatstaal. Die worden in Roermond gewalst en via de weg naar Rotterdam vervoerd. Ze dienen als ondergrond voor windmolens en boorplatforms op de zeebodem.

Containers zijn niet meer dan grote dozen, maar er is vrijwel geen product dat niet in een container vervoerd kan worden. Op zo’n schip staan er ruim 14.000. Binnen in het schip staan er bijna net zoveel als boven op.

En wekelijks komen deze schepen in de Rotterdamse haven aan. Ze hoeven geen sluizen door en de diepgang van de haven is ruim voldoende. Dat maakt Rotterdam tot de motor van onze economie.

En hoe zit het met de huidige milieu-eisen? Tot mijn verbazing bleek dat al heel veel kranen en voertuigen elektrisch voortbewogen worden. En ook op andere punten wordt in de Rotterdamse haven goed gelet op het milieu. Rotterdam heeft op dat punt een voortrekkersrol in de wereld.

De tentoonstelling in Futureland is mooi opgezet, interessant en er kunnen diverse tochten per bus of per boot gemaakt worden. Ook kinderen kunnen zich er prima vermaken. Alles moet wel van te voren besproken worden, dus even plannen is geboden.

Dit vind ik leuk…

Bron: Google foto’s

Afgelopen zondag luisterde ik naar het radioprogramma “Andermans Veren” en hoorde ik dit. Als dochter van een schilder sprak dit gedicht me heel erg aan.

Het zwarte schaap
Mijn vader heeft jaren bij AKZO gewerkt,
mijn zus heeft de rangen van SIKKENS versterkt.
Mijn broer werkt bij HISTOR als heftruck chauffeur,
mijn schoonzus bij FLEXA als mengcontroleur.
Mijn oom doet de sales voor het merk WIJZONOL;
bij SIGMA staat tante Moniek op de rol.
Mijn nicht mixt voor ALABASTINE pigment,
mijn neef staat als maker van PRIMER bekend.
Mijn zwager is SCHILDER in Wieringerwerf
en ik kom als enige niet uit de verf.

Het gedicht is van Machiel Pomp, die tweemaal kampioen Light Verse werd.
Op internet kon ik de tekst niet vinden, dus heb ik die zelf opgetekend.


Abbey Road

Het duurt nog even, maar de kaarten zijn al besteld. Waarvoor? Voor een avond met The Analogues, die het album “Abbey Road” live zullen vertolken. We zagen al “Sargent Pepper” en “The White Album” en nu dus weer een hele avond feest! Ik kan niet wachten….

Muzikale maandag

"Keep Marlika walking"

Het nummer van deze week is bijzonder, want afgelopen zaterdag vertrok Marlika naar Moskou. Haar crowdfunding is geslaagd, het totale bedrag werd gehaald. Nu hopen dat de behandeling zal aanslaan en haar toekomst er zonniger uit zal zien.
Maar “she never walks alone”! Alle vrienden, bekenden en onbekende donateurs leven met haar mee.
Zet hem op, Marlika!!


Haan

Je woont in de stad en bent alle drukte moe. Je koopt een klein landelijk gelegen huisje, ergens op een wat stil eiland. Dat moet toch heerlijk zijn? Maar nee, want nu word je niet meer gestoord door al het verkeer, maar zoemen de bijen, krijsen de vogels, blaft er zo nu en dan een hond en oh, toppunt van ergernis, ’s morgens vroeg kraait er een haan. Dat stoort de bewoners van het vakantiehuis, wanneer ze daar een paar maal per jaar enkele weken doorbrengen. Stil moet het zijn, doodstil.

Maar wat is stil? Mag er dan helemaal niets te horen zijn? Moeten de bomen weg, want daar speelt de wind doorheen en ruisen de bladeren. Moet het riet weg, om dezelfde redenen? Moet de hond het erf af, omdat die blaft als er iemand voorbij komt? Of vervangen we hem door een op beweging reagerende sirene? En de ganzen, eenden, merels, roodborstjes, koolmeesjes? Mogen die ook niet meer zingen? Mag de postbode nog wel in zijn gele autootje (het hele geval speelt in Frankrijk) langskomen of moet hij zijn route aanpassen?

Het is gelukkig allemaal ver van mijn bed, dus wat zal ik me er aan ergeren. Toch steekt het me dat mensen, die natuurlijk allemaal hun eigen kabaal produceren, soms zo onverdraagzaam zijn en de realiteit uit het oog verliezen. Er loopt inmiddels een rechtszaak, want de Fransen nemen het hoog op. De haan krijgt het meeste krediet. Ik hoop dat de bewoners van het vakantiehuis op tijd beseffen dat de natuur en haar geluiden horen bij het leven. Stilte, absolute stilte, die hoort -helaas- alleen bij de dood.

Ontspannend…

Zo nu en dan is het heerlijk even weg te dromen, boven een boek of met een film. Zo kwam ik op Netflix een film tegen, die me even onderdompelde in een tijd en een leven van vroeger. Ik keek naar “Secrets of Highclere Castle” en werd meegenomen naar het grote kasteel waar de opnames van Downton Abbey plaats vonden. De huidige kasteelheer vertelt over zijn voorouders, wat geschiedenis van het kasteel en natuurlijk mag je, in gezelschap van de vrouw des huizes, rond snuffelen in een aantal vertrekken. Heerlijk om een uurtje bij weg te dromen 😉 😉

Bron: Google foto’s

Muzikale maandag

Net als vorig jaar begin ik elke week weer met muziek. Het kan van alles wat zijn, in elke taal, soms ontroerend, soms carnavalesk. Maar het brengt in ieder geval mij altijd in een goed humeur.

Het zal je maar gebeuren… Je wilt vertrekken of komt net aan en dan .. kijk maar:

Foutje….

Je zou toch zeggen dat na meer dan 10 jaar bloggen je alle ins- en outs van zo’n blog wel kent. Maar dan heb je natuurlijk buiten de waard -in mijn geval WordPress- gerekend. Steeds weer worden er upgrades uitgebracht waar ik weinig tot niets van begrijp, zeker niet waarom alles veranderd moet worden.
Kon ik vroeger heel simpel een leuke diashow in elkaar draaien, nu lukt me dat van geen kant. Snuffelen op internet leerde me dat zoiets nu met Jetpack te fiksen zou zijn. En een abonnement op Jetpack heb ik al, dus dacht ik het zo voor elkaar te krijgen. Helaas, het lukte me niet. Erger nog, ik raakte opeens allerlei functies kwijt. Had in mijn onwetendheid iets aangeklikt, dat niet aangeklikt mocht worden. Maar gelukkig, met heel veel zoeken kwam ik weer terug op de oude basis. Nog steeds geen diashow, maar blogjes typen kan ik weer wel. Nou ja, liggen zo uw problemen 😉