| Ook in Berlijn was het koud. Er lag nog een flink pak sneeuw en een gure oostenwind benam ons zowat de adem. Maar de zon scheen wel volop, dus liepen we soms zigzaggen door de straten om vooral aan de zonzijde te lopen.
En op de markt was Glühwein te koop. Dat smaakte heerlijk en je werd er ook weer lekker warm van. Thuis gekomen bleek onze vijver alweer dichtgevroren. Ik vrees het ergste voor de kikkers en salamanders. Die zullen de ijstijd wel niet overleven. |
 |
Op een zomerse dag waren wij in Rome in de Vaticaanse musea. Zelden zoveel pracht en praal bij elkaar gezien. Het duizelde een beetje na kilometers lange gangen volgestouwd met kunst. Ik was dan ook blij dat er ergens een raam openstond, zodat ik even naar buiten kon kijken. En zo ontstond deze blik op de Sint Pieter.
Zonder het enorme plein er voor, maar alsof ie zomaar tussen de bomen staat.
| Met Bettie was ik al eens in het Rietveldhuis in Utrecht geweest. Maar een tweede keer met vriendin Carla was geen straf. Het huis is zowel van buiten als van binnen het bekijken dubbel en dwars waard.
Of ik er had kunnen wonen, denk ik niet. De inrichting is zo tot in de details uitgedacht, dat het me een beetje té strak zou worden. Maar goed, het dateert dan ook al van 1923. Dat is al bijna een eeuw geleden. En voor die tijd was het zeker zeer revolutionair. |
 |
| Deze week met Dorothé, -ex-collega, altijd druk in de weer, haar tijd verdelend tussen gezin, naaimachine en hardlopen-, naar de Kunsthal geweest om de tentoonstelling van Gaultier te zien. Ik ben eigenlijk niet zo’n fan van Gaultier, omdat zijn ontwerpen me vaak te extreem en te pompeus zijn. Maar wat een prachtige tentoonstelling. En wat fantasie heeft die man. En wat een vakmanschap om die fantasie om te zetten in kleding. Hij maakt alles mogelijk. Een spijkerbroek wordt een bovenstuk van een avondjurk, filmrolletjes worden zo geplooid dat het een jurk wordt, zo’n ouderwets roze corset wordt een stoere herenjas, waarvan de elleboogstukken bestaan uit BH-cups. En wat te denken van een overigens zeer draagbare, ja zelf een beetje ingetogen, japon, bezet met duizenden knopen en knoopjes? Niks is te gek. |  |
Of zijn mode ook zou willen dragen? Ik geloof het niet. Maar gedurfd en vernieuwend is het wel. En alles bij elkaar maakt het een zeer bezienswaardige en prachtig opgestelde tentoonstelling.
Schrik niet als je de eerste zaal binnenkomt. Want het lijkt of de poppen echte mensen zijn. Door een zeer vernuftig videosysteem worden gefilmde gezichten op de poppen geprojecteerd, waardoor ze bijna levensecht zijn.
Een schitterende tentoonstelling, waar je aldoor weer verbaasd, geamuseerd of op het verkeerde been gezet wordt. De tentoonstelling is in de Rotterdamse Kunsthal te zien tot en met 12 mei 2013.
Alweer 8 jaar geleden maakte ik deze foto in Zuid-China. Drie kinderen, spelend in een modderige rivier. Geen Ipad, geen smartphone, geen speelgoed. Alleen een paar stokjes, wat modder en water. Maar wat een plezier.
 |
Zoals ik vorige week al schreef, bezochten we de tentoonstelling “Lekker Joods” in het Joods Historisch Museum in Amsterdam. Heel veel Joodse gerechten hebben zich een plekje veroverd in onze eigen keuken. De bolus, boterkoek, ossenworst, zuurwaren en bagels, het was allemaal te zien in de tentoonstelling. Maar op weg naar de tentoonstelling kwam ik dit bord tegen. En dat vind ik ook wel leuk. Want niet vaak kun je echt Hollandse (?) gerechten eten in een restaurant. |
 |
Voor ons is een bezoek aan Amsterdam niet compleet als we geen broodje halfom hebben gegeten. En waar doe je dat het allerbest? Bij broodje Mokum! En dat is dan weer een perfect begin van een bezoek aan het Joods Historisch Museum. Laat daar nou net een tentoonstelling lopen over de Joodse keuken. En laten ze daar nou ook net deze kaart verkopen. De tentoonstelling is het bezoeken zeker waard. Mooi opgesteld, heel veel kookboeken over het kosjere koken, de keukenspullen die je er bij nodig hebt en filmpjes over allerlei gerechten. Ik kon het niet nalaten om ook nog een kookboekje te kopen. Tja, je verzamelt kookboeken en dan wil toch een beetje up-to-date blijven. |
Binnenkort ga ik eens aan de slag om gember bolussen te maken. Die smaakte zo heerlijk bij mijn kopje thee, na het bezoek aan de tentoonstelling!
Vorige week las ik hier een stukje over een draagbare cassetterecorder. Leo en ik hadden wel niet dezelfde, maar een Nordmende. En we namen hem mee op reis, naar Griekenland. Met natuurlijk de nodige bandjes. Nou ja, ik denk een stuks of drie hooguit, want meer hadden we er niet. En heel die reis, ruim 8000 kilometers, draaide dat ding en zongen wij mee. Zoals deze bijvoorbeeld:
Het zijn maar plastic manden, maar zo vrolijk uitgestald en zo kleurrijk! Daar moest ik wel een foto van maken toen ik deze week met vriendin in Utrecht was. In de winkel zelf zijn trouwens ook een heleboel leuke en grappige dingen te zien en te koop. Niet allemaal echt even nuttig, maar je wordt er wel vrolijk van!
| Laatst zag ik deze sjaal, in Zwolle, in een klein maar oergezellig winkeltje. Eigenlijk heb ik een beetje spijt dat ik hem niet heb gekocht. Want mocht ik ooit nog eens naar New York gaan, dan heb ik de plattegrond van de subway daar altijd bij de hand.
Maar ja, ik kan natuurlijk altijd nog terug gaan. Dat is ook eigenlijk het plan, want Bettie en ik waren daar, maar zagen niet al te veel van de stad. Allereerst omdat ik vergeten was uit te checken en we dus weer terug moesten naar het station en omdat we wat later van een heel uitgebreide high tea hebben genoten. Tja, eten en winkelen gaan helemaal niet samen. Dus zullen we nog wel eens afspreken om in Zwolle te gaan stappen. En dan maar hopen dat die sjaal nog steeds te koop is. |
 |
