Boeken

Meerdere mede-blogsters schreven er al over, over het verhaal van de Joodse Selma, die met haar vader weet te ontsnappen aan Hitler, maar door het lot terecht komt in het China van Mao.
Ze voelt zich er niet thuis, maar weet zich toch staande te houden. Met haar man en kinderen vormt ze een gezin, dat tamelijk afgescheiden leeft, midden in Beijing. Ze wonen redelijk luxe, naar maatstaven van het communistisch regiem wel te verstaan.
Er zijn tijden dat het hen voor de wind lijkt te gaan. Ze kunnen zelfs op vakantie en ook haar vader komt voor korte tijd naar China op bezoek. Maar Mao gaat steeds extremere eisen stellen, en ook dit gezin krijgt te maken met armoede en voedselgebrek.
Als Selma alleen in Nederland is voor familiebezoek, begint in China de Culturele revolutie. Ook haar man en haar kinderen ontkomen niet aan die volksbeweging en raken er bij betrokken. In het westen druppelt er maar mondjesmaat informatie over binnen, die dan ook nog weinig objectief is. Ongecensureerde of waarheidsgetrouwe berichten zijn er niet. Desondanks, of tegen beter weten in, gaat Selma terug naar China. In Nederland laat ze een angstige vader en andere familie voor altijd achter.

Ik vond het een aangrijpend boek. Beangstigend om te lezen hoe mensen, waar ter wereld ook, in staat zijn om anderen hun duivelse wil op te leggen. Maar ook verbijsterend om te zien hoe miljoenen (jonge) mensen gehersenspoeld worden.
Een absoluut lezenswaardig boek, geschreven zonder opsmuk.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Rosie

Nu is het heel normaal dat je als vrouw kunt en mág werken, een carrière opbouwen. Maar nog niet zo lang geleden was dat helemaal niet vanzelfsprekend. Waren mannen de werkende klasse en hadden vrouwen maar één recht, het aanrecht. Trouwens, men dacht dat ze veel te teer zouden zijn om die mannenberoepen uit te oefenen. Hun hersens en hun fysieke kracht zouden onvoldoende zijn om dat alles te leren en uit te voeren. Maar als de nood aan de man komt, dan veranderen die mannen hun ideeën maar al te snel. Want wie konden in de oorlog, als zoveel mannen naar het front zijn, nou wapens produceren, vliegtuigen maken, bussen besturen, de economie draaiend houden? Juist ja, die zwakke vrouwtjes (!!) Met opmerkelijke flexibiliteit werden ze omgeturnd tot stevige vrouwen die hun mannetje stonden. Ze kregen zelfs een bijnaam: ze werden een “Rosie, the riveter“. Rosie staat voor al die vrouwen die in fabrieken in Amerika, Engeland en andere landen het werk van de mannen overnamen, zorgden dat de oorlogsmachine kon blijven doordraaien. Ze namen het hele proces over, van ontwerpen tot bouwen, monteren, schroeven en lassen. Zo kon het leven op een min of meer normale manier blijven doorgaan. (Klik op een foto om te vergroten)

Klik op de foto voor een filmpje

In het Bevrijdingsmuseum in Groesbeek is er momenteel een leuke tentoonstelling aan al die Rosies gewijd. Je ziet ze op fraaie reclameposters staan, maar ook zijn er foto’s en films van vrouwen aan het werk.

Dat de vrouwen na de oorlog hun plaats in de werkende maatschappij zouden opgeven, bleek ijdele hoop te zijn. Zoveel vrijheid, niet alleen financieel, lieten de vrouwen zich natuurlijk niet meer afnemen. Konden ze dat wel? Wat dacht je?

YES, WE CAN!

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Waanzin

Het duurde nog een tijdje voor de trein zou komen en omdat het zo koud was, wachtten we beneden in de hal. Ik stapte even de AH To Go in en zag toen dit.

Dit vind ik een voorbeeld hoe idioot de economie verworden is.
Een zakje met 15 gram gedroogde ananas, puur natuur, dat wel. Die ananas groeit in Costa Rica, wordt vervolgens naar Polen verscheept of gevlogen om daar te worden verwerkt en dan weer verladen voor verkoop in Nederland of welk ander land dan ook. De prijs per zakje is al niet mis (€1,99), maar op het kaartje stond ook de prijs per kilogram: €132.67.
Nou ja, het is wat de gek er voor geeft. En blijkbaar is er een markt voor dit soort dingen, want anders heeft AH het niet in haar assortiment. Maar jullie begrijpen toch wel dat ik het niet gekocht heb!

PS: als je het wel kopen wil, doe je dan na afloop het plastic zakje in de juiste afvalbak? Want afval scheiden is zo veel beter voor het milieu 😛

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Niet voor niks…

Image

duur kopje thee in AhoyDoe mij maar een kopje thee, zei ik tegen Leo, toen we op de Boekenmarkt in Ahoy waren. Hij kwam terug met twee loei hete kartonnen bekertjes, één met koffie voor hemzelf en één met water. Het theezakje, de suiker, melk en plastic lepeltjes had hij zelf moeten pakken. Het ene links en het andere rechts van de verkoopstand.
Voor dat bekertje thee moest hij € 2,50 betalen. We vonden het nogal een prijs en Leo had er dan ook wat van gezegd. Maar dat haalde niks uit natuurlijk.
Ik erger me vaker aan de slechte kwaliteit van de Hollandse horeca. Zo’n kopje thee kost aan inkoop niet meer dan € 0,10. Reken er wat bij voor het opwarmen van het water. Want aan service komt er niks bij, de rommel dien je na afloop zelf op te ruimen. Met € 1,50 is het meer dan dik betaald.
Nou ja, het was in ieder geval niet zo duur als het kopje “Chai extra latte” dat ik een paar weken geleden in Leeuwarden geserveerd kreeg. Ik stelde me er veel van voor, maar het bleek een glas slappe thee met wat kruiden en daarbij een glas opgeklopte melk te zijn. Voor € 3,95 ook niet voor niks.
Ben ik nou een eenling die zich hierover druk maakt?

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Op stap

Gallery

This gallery contains 6 photos.

Deze week had ik een afspraak met mijn schoondochter. Het was weer eens tijd voor een dagje weg, gezellig samen. Dat deden we al vaker, samen op stap in Rotterdam en ook in Haarlem. Dit keer ging ik naar Den … Continue reading

Strandbeesten

De strandbeesten van Theo Janssen kende ik al langer door een filmpje dat ik eens zag. Ik had het absoluut heel leuk gevonden hem eens op het strand bezig te zien, maar dat is me nog niet overkomen.
Maar zijn tentoonstelling in het Prinsenhof in Delft bezoeken, dat deden we de laatste week van 2016. Strandweer was het allesbehalve, maar de enorme beesten konden we wel bekijken. En een film bekijken, waarin de kunstenaar liet zien hoe de beesten in de loop der tijd geëvolueerd waren. Hoe hij geleerd heeft, met vallen en opstaan, wat de beste constructie is. Hoe hij uit vrij simpele middelen, elektrobuis, tiewraps en touw, lege petflessen, een bijna levend wezen creëert. Ik blijf dat bijzonder fascinerend vinden.

Verrassingsei

Vaste prik was het, als wij in Duitsland op vakantie waren.
Dan kreverrassingseigen de kinderen een verrassingsei. Zo’n ei van chocola, waarin een klein speeltje zat. Meestal moest je dat in elkaar prutsen. Tientallen hebben we er gekocht, zelfs later, toen ze de leeftijd er niet meer voor hadden. Het was bijna een soort running gag.
Nu is de man, die het hele concept bedacht, overleden. Geen idee of hij er rijk van geworden is. Wel is het nog steeds een leuk cadeautje voor kleine kinderen. En ouderen verzamelen de speelgoedjes en krijgen er soms een goede prijs voor. Die van ons zijn vrijwel allemaal ten prooi gevallen aan moeder’s opruimwoede, helaas!

Wandelen

Image

ommoord-mistigHet hoeft helemaal geen mooi weer te zijn om lekker te wandelen. Vorige week was het koud en mistig. Maar vijf dames, waaronder ikzelf, hadden toch hun wandelschoenen uit de kast gehaald voor de wekelijkse donderdagochtendwandelig. We maakten een rondje Ommoord, langs kinderboerderij en de Rotte naar Oud Verlaat. Onderweg hielden we even halt voor een sanitaire stop en daar maakten we ook maar tijd vrij voor een kopje koffie 😉
En zo had ik mijn 10.000 stappen weer binnen voor die dag.

Bewaren

Hè bah….

oliebollenJaren geleden liepen we in Parijs langs een crèpes-stalletje. Het was vlakbij de Eiffeltoren en ja, wij zouden eigenlijk wel zo’n crèpe lusten. Maar toen gebeurde het. De crèpesbakker was verkouden en nieste hard, zomaar over de vers gebakken crèpes. Kun je je voorstellen dat wij toen niet meer zo veel zin hadden en mar snel doorgelopen zijn?
En waarom ik dat nu schrijf, zul je vragen. Wel, afgelopen week was ik snipverkouden en ik heb even ernstig overwogen om dat hele oliebollenbakken maar over te laten gaan. Ik wilde man en kinderen tenslotte geen beniesde bollen voorzetten. Maar gelukkig, zaterdag was het ergste leed geleden en kon ik dus “schone” bollen bakken 😉

Kerstmarkt

Traditiegetrouw gingen schoonzus en zwager en Leo en ik weer samen ter kerstmarkt. Dit keer reden we naar Aken, waar in het centrum rondom de Dom een lieve, knusse en zeer gezellige kerstmarkt was. Het was er behoorlijk druk, maar niet te. Je kon overal heerlijk en op je gemak kijken en de markt was echt helemaal in kerstsfeer, met Glühwein, Reibekuchen, kraampjes met echte kersthuisjes, kerstmannen en heerlijk snoepgoed.
Even niet op de lijn of gezond eten gelet. Want die heerlijk Panettone met vanillesaus en caramel kon ik echt niet weerstaan 😉 kerstmarkt

Bewaren

Update:
En ja, dan rijdt er zo’n dwaas in Berlijn een kerstmarkt in, dood en verderf zaaiend. Met welk nut? Zo’n daad brengt mensen niet dichter bij elkaar. Maar laten we in asjeblieft zorgen dat dergelijke individuen niet de meerderheid zullen worden. De meeste mensen willen toch vrede en geborgenheid. En het maakt niets uit of je moslim, christen, atheïst of wat dan ook bent.

Bewaren