Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Als de film niet start, dit is de link

Vandaag maar weer eens Charles Aznavour, omdat ik daar nog steeds fan van ben. En ik ontdekte een leuk filmpje bij zijn chanson “Emmenez-moi”. Hij neemt ons mee, naar streken met veel zon en zonder al te veel zorgen. Kom, laat ons meevoeren.

Podcast

Al weer een tijd geleden las ik het boek van Bart van Loo: de Bourgondiers. Een dikke pil met honderden voetnoten. Het verhaal hoe de Nederlanden, België en Luxemburg hun oorsprong vinden bij Filips de Stoute. Je kunt je voorstellen dat het boek vooral vol staat met veldslagen. De diverse koningen, prinsen en graven trokken nogal eens ten strijde.

Bron: Google foto’s / VRT MAX

Maar Bart van Loo maakte over die Bourgondiërs ook een podcastserie. En nu is er dan Stoute schoenen, opnieuw een podcastserie waarin hij elke keer een tijdreis maakt en een plek bezoekt en beschrijft, waar een wetenswaardigheid uit het boek te bekijken is. Soms is dat een slagveld, maar ook kastelen, bruggen, kerken worden bezocht.

En Bart van Loo is een begenadigd verteller. Hij brengt de geschiedenis zo levendig ten tonele, maakt af en toe een uitstapje naar een andere tijd, een andere beroemdheid. Middeleeuwse muziek en geluidseffecten maken het tot een heel levendig geheel.

Elke uitzending duurt ongeveer een half uur. Ik beluisterde inmiddels al een hele rij, meestal voor ik ga slapen, met oortjes in. Net genoeg om zachtjes richting dromenland te gaan.

Zicht

Dit is een doorkijkje vanaf de Schiedamse dijk. Rotterdam grossiert in hoogbouw, dat is duidelijk te zien. Hoog, hoger, hoogst en het eind is geloof ik nog niet in zicht.

Vroeger werd het Witte Huis al een “wolkenkrabber” genoemd. In 1897 werd met de bouw daarvan begonnen en toen het klaar was, was het hoogste gebouw van Europa.

Maar ja, tijden veranderen en nu is het Witte Huis een mini tussen alle maxi. Wie goed kijkt op deze foto, ziet nog een klein stukje van die eens enorme “wolkenkrabber”.

Waar op dit moment het hoogste gebouw in Europa staat, ik heb geen idee. Zodra ergens een record wordt gevestigd, begint er ergens anders een nieuw project.

Havendagen

Het eerste weekend van september is traditioneel het weekend van de Havendagen in Rotterdam. Vroeger een heel groot feest, tegenwoordig lijkt het een beetje bescheidener te zijn. Maar Rotterdam, haar historie, de haven, het blijft belangrijk voor Nederland.

Wij gingen afgelopen zaterdag een kijkje nemen op de Schiedamsedijk, waar het Maritiem Museum zit. Langs de kade lagen een heleboel oude schepen en scheepjes, die vroeger dagelijks het beeld van de haven bepaalden.

De oude kranen behoren tot het buitenmuseum van het Maritiem en staan altijd op de kade, net als de motoren. Maar nu werkten sommige van de zware machines. Ze stampten ritmisch en je rook de geur van diesel, teer en touwen. Oudgedienden wilden maar al te graag uitleg geven.

We snoven de sfeer op, haalden in het zonnetje herinneringen op aan toen we nog werkten. En tot slot liepen we door de stad, namen een -misschien wel laatste- ijsje op de Hoogstraat.

Goed alternatief

Parkeren in de Leidse binnenstad. Dat is een crime en eigenlijk moet je daar niet aan beginnen. Maar als je niet met de trein of bus kunt reizen?

Bron: Google / Gemeente Leiden

Er zijn natuurlijk grote parkeer-plaatsen, onder andere op de Haagweg. Ook wij hebben de auto daar wel eens geparkeerd. Dat is een prima plek en op loopafstand van het centrum. Maar ook dan geldt, alleen voor mensen die goed ter been zijn.

Maar al sinds 1995 heeft men daar een prachtige oplossing voor bedacht. Er staat een busje voor je klaar en dat brengt je naar elk adres in Leiden. En als je wilt, haalt je later ook weer op. Helemaal gratis!!
Geloof je het niet, klik hier om het artikel van Radio West te lezen.

Het vervoer wordt betaald uit de parkeeropbrengsten, want ja, daar moet je natuurlijk wel voor betalen. Maar ik vind dit een prima oplossing, die navolging verdient.

Begijnhof

Het Begijnhof van Lier is tamelijk uitgebreid. Het is in de dertiende eeuw ontstaan, maar de meeste huizen dateren uit de zeventiende eeuw. Het beslaat 11 straten met 162 huizen. Nu hebben de meeste huizen een huisnummer, maar vroeger werd elk huis vernoemd naar een heilige of een bijbels tafereel. En dat vind je heden ten dage nog op sommige deuren terug.

Een groot deel van het begijnhof is al gerestaureerd, maar er worden ook nog steeds renovatie-werkzaamheden uitgevoerd. Het is geheel omsloten en je komt er binnen via een van de twee poorten. Het begijnhof staat sinds 1998 op de lijst van werelderfgoederen en behoudt dus zijn oorspronkelijke vorm.

Het is een oase van rust. Er is nauwelijks gemotoriseerd verkeer, dus kun je er prima wandelen. Al maken de ongelijke kasseien je dat niet erg gemakkelijk. Stevige schoenen zijn aanbevolen. Wij hebben er een heerlijke rustige morgen doorgebracht, bewonderden de tuintjes en keken bij de huizen soms stiekem maar niet te opvallend naar binnen.

Omdat het begijnhof nog heel authentiek en middeleeuws aandoet, zijn er al diverse malen films opgenomen. Het is en blijft een prachtig decor.

Bier

Op weg naar Lier wilden we niet door Antwerpen, hoewel de navigatie dat aangaf. Maar wij namen de afslag bij Brecht en reden binnendoor naar onze bestemming. Maar niet voordat we een bezoekje brachten aan de Abdij van Westmalle.

De Abdij zelf is helaas een klein aantal dagen in het jaar te bezoeken. De ommuurde gebouwen stralen rust uit, maar zijn ook zeer gesloten. Toch hebben we er heerlijk gewandeld, want het ligt erg mooi.

De monniken behoren tot de orde der Cisterciënzers, maar worden vaak Trappisten genoemd. Nog steeds worden er mannen opgeleid om monnik te worden. Zo’n opleiding is zwaar en duurt drie tot vijf jaar.

In de Abdij wordt al sinds 1836 bier gebrouwen, eerst voor eigen gebruik, later ook voor de verkoop. Het is een heerlijk biertje, dat in drie variaties te koop is. In 2005 werd Westmalle bier uitgeroepen tot het beste bier ter wereld. Sinds kort is er een vierde soort te verkrijgen, maar voorlopig slechts in een heel beperkte oplage.

Bij de Abdij stonden een aantal koeien stil te grazen. De Trappisten maken ook een speciaal soort kaas, Hervé kaas, gerijpt met trappistenbier. Dus misschien waren het wel de koeien, die de abdij van melk voorzien.

Lier

We wilden er even een paar dagen tussenuit. Niet te ver, naar België misschien? En toen zag ik een berichtje over Lier. Nooit van gehoord, moest ook opzoeken waar het lag. Nou vlak bij de grens, we waren er zo.

Een kleine plaats, maar heel gezellig. Vrijwel alles is op loopafstand en er is beslist heel wat te zien. Het is de geboorteplaats van Felix Timmermans, er is een mooie klokkentoren met bijzondere uurwerken en een planetarium. Je kunt over de stadswal lopen en er is een begijnhof dat dateert uit de 14e eeuw.

En natuurlijk zijn er talloze terrassen, waar met gulle hand bier en andere dranken geserveerd worden. Het viel ons op dat elke biersoort een eigen glas heeft. En dat staat heel erg gezellig op de tafeltjes. En als oud-bierproever liet Leo zich natuurlijk diverse soorten goed smaken.

Er volgen nog meer blogjes over ons bezoek aan Lier, maar voorlopig een korte diashow als voorproefje.

Beetje jungle

Vorige week stelde M. een wandeling voor over het laarzenpad. Het wat…? Ze wees vagelijk richting Rotte, de brug over en dan, nou ja daar ergens is het. Ik weet wel hoe we gaan moeten. We knikten, ook R. met haar rollator.

En daar gingen we, M. achterna. Acht dames, allen ruim 70 jaar oud en sommige zelfs richting 90, stapten voort.

De dijk op naar de Rotte, de brug over, best een stevige klim en dan richting ….? Ja, hierheen…..! Het viel mee, eerst voornamelijk zelfs asfalt. Die laarzen zouden we die nog nodig hebben?

Maar dan zwaait M. naar links af. Een zeer hobbelig en nogal wild pad, smal en met hoge planten links en rechts. Er liggen smalle en wat griezelige planken bruggetjes op het parcours. De rollator moet zo nu en dan een beetje getrokken worden, sommige dames willen wel een helpend handje. We moeten goed opletten waar we onze voeten zetten. Vallen willen we tenslotte niet.

Maar uiteindelijk komen we weer op meer gebaande wegen. We weten weer waar we zijn en dan lonkt er koffie onder een parasol. Een beetje avontuurlijke maar lekkere wandeling. Die gaan we vast nog eens lopen.

Klein maar fijn

Auto’s lijken de laatste jaren alsmaar groter te worden. En zwaarder, robuuster. Soms lijken het uit de kluiten gewassen tanks. En dan ook nog grijs, zwart, somber.

Leo en ik hebben een zwak voor kleinere autootjes. Niet dat we nu meteen besluiten om zo’n piepklein wagentje te kopen. Maar deze was wel leuk.

Niet alleen wij bekeken het met nieuwsgierige ogen. Ook andere bezoekers bekeken het al glimlachend.

En de eigenaar? Die kennen we niet, maar die lacht misschien wel in zijn vuistje, want hij/zij kon heel makkelijk dat karretje kwijt. Paste overdwars op een parkeerplek 😉