Al fotograferend kijk ik niet alleen regelmatig omlaag, maar ook omhoog. Omdat er soms zulke leuke dingen aan de gevels te ontdekken zijn.
Dit fraaie Jugendstil bovenlicht bevindt zich boven een deur in Gdansk (Polen). Helaas weet ik niet of het een verwijzing naar de oorspronkelijke bewoners is geweest.
Een botanische tuin is altijd wel een bezoekje waard, maar die in Tartu (Estland) is dat zeker. Mooi aangelegd, heel veel te zien en met een mooie kas.
Gelukkig werkte het weer mee, zodat we tussen de buien door de tuin in de zon konden bekijken. Nou ja, regen heeft ook zijn voordelen, want alles stond er fris en zeer groen bij. Ik was helemaal weg van deze prachtige Agapanthus.
| Dit is het gerechtje dat wij regelmatig in Riga in Restaurant Lido aten.
Bijgerecht voor 4 personen: |
 |
Snijd of rasp de bietjes, evenals de augurken.
Meng halfom mayonaise en zure room (of yoghurt), voeg zout en peper naar smaak toe en eventueel wat geraspte mierikswortel.
Doe de bietjes en augurk in een kom en voeg het mayo-mengsel toe, schep goed om en zet een half uur in de koelkast, zodat de smaken goed kunnen intrekken.
Lekker bij gebakken aardappelen, maar ook heerlijk met haring!
EET SMAKELIJK!
| De eerste avond in Riga vonden we bij toeval een gezellig restaurant, waar niet de geijkte touristenkost werd geserveerd, maar echt Letse gerechten op het menu stonden. Later bleek dat deze zaak Vermantis deel uitmaakte van Lido. De aankleding is misschien een beetje kitsch en je moet er zelf je gerechten uitzoeken. Maar er is zo veel keus, van soepen en salades, vis of vlees, rijst of aardappelen tot heerlijke toetjes. Drink er bier, kwass (hierover later meer) of melk bij! |
 |
Na zijn reis naar India zou oudste zoon even bij ons logeren, totdat hij weer een woning had. Een of twee weekjes, dus dat was te overzien.
Maar ja, soms lopen dingen anders. Geen baan, geen woning, dat is de regel in Nederland. Ook al had hij nog een aardig achterdeurtje, geen huisbaas wilde hem een woning verhuren. Dus moest er eerst een baan gevonden worden. En zo werden weken maanden. We begonnen er al aardig aan te wennen. ‘s-Morgens samen ontbijten, ‘s-middags gezamenlijk iets drinken. Elke avond een gezonde maaltijd, want ja, je kind geef je toch het allerbeste, nietwaar. Of hij kookte voor ons iets pittigs en exotisch. We vonden het eigenlijk wel heel gezellig, lekker knus.
Maar hij vond weer een baan én een leuk appartementje in hartje Rotterdam. Afgelopen weekend is hij verhuisd. En wij? We vinden het nu een beetje stil in huis. Moeten gewoon eventjes wennen aan de nieuwe “oude” situatie.
| In een buitenwijk van Tallinn (Estland) zette ik dit huis net op de foto, toen de bewoonster er aan kwam. Ze vertelde dat het huis was gebouwd door de overgrootvader van haar man. In de sovjettijd werd het geconfiskeerd en woonden er 5 families in. Het was verwaarloosd. Na veel rechtszaken was het nu weer in bezit van de familie. Het dak was aardig verroest, maar nog helemaal origineel, Het moest wel nodig worden gerepareerd. |  |
Maar dat kost veel geld en zij wilde liever reizen.De andere familieleden hadden ook geen zin om de renovatie ter hand te nemen.
We vroegen of er misschien subsidie-potjes voor waren. Maar dat bleek een te westerse gedachte. Nee, helaas, alles moest zelf betaald worden. Dus moest de opknapbeurt nog even wachten, zoals bij heel veel huizen …
| Onze vakantie zit er al weer een paar dagen op. We maakten een rondreis door Estland, Letland en Litouwen. In eerste instantie wilden we het hele traject met onze eigen auto, maar dat waren toch wel heel veel kilometers om te rijden. Dus wijzigden we onze plannen en boekten we een vlucht naar Riga en reserveerden er een huurauto. De landen trokken ons al een hele tijd aan. En voldeed het aan onze verwachtingen? Ja en nee. De natuur is er prachtig, de stilte soms oorverdovend en de steden hebben een speciale sfeer. |
 |
Maar de wegen zijn lang, recht en nogal saai. In de steden is het verkeer chaotisch, op de buitenwegen kun je kilometers rijden zonder tegenliggers of achteropkomend verkeer. En dat is een verademing. Al scheuren ze wel weer als gekken over de wegen, of die nou goed geasfalteerd zijn of “under construction”. De steentjes vlogen ons soms om de oren. In drie weken meer dan 2500 kilometer afleggen is veel, dus moeten we alle indrukken nog even verwerken. De komende tijd zal ik hier stukje bij beetje onze reiservaringen vertellen.
 |
Laten we de week beginnen met een spreuk. Grappige gezegden om te (glim)lachen of wijze woorden om te overdenken. Elke maandag vind je er hier een. Ook deze week dus weer:
De ware reiziger wandelt traag, en zelfs dan staat hij nog regelmatig stil. |
Het loont om zo nu en dan eens omlaag te kijken. Soms vind je iets, soms valt ineens je oog op iets bijzonders. Zoals hier, in Nagasaki, waar de boot met de Nederlandse vlag herinnert aan de Hollanders, die er eeuwen geleden als enige buitenlanders mochten aanleggen. je “Deshima” is gerestaureerd en in min of meer “originele staat” te bezoeken.
Deze trap is te vinden in Essen, in een tot museum omgebouwd steenkolenmijn-complex. De gebouwen maken sinds 2002 deel uit van het UNESCO Werelderfgoed. Ik heb er al eerder over geschreven en vind het zeker een bezoek waard!
De verbouwing van het complex stond onder leiding van OMA, het architectenbureau van Rem Koolhaas, en het heeft dus ook een link met Rotterdam.
