Vakantieherinnering

De titel van dit blog mag dan wel “vakantieherinnering” heten, maar veel herinnering heb ik niet aan dit gebouw.

Het viel op, natuurlijk. Knal rood aan het eind van de straat. Maar wat er te doen was, wat je er kon kopen, geen idee meer.

Vreemd toch dat herinneringen aan stadsbezoeken soms zo vervagen, terwijl andere reizen van vele jaren terug veel meer in je geest blijven voortbestaan.

Het heeft natuurlijk ook te maken met het ouder worden. Ineens is iets, wat vroeger zo belangrijk leek, waar je je over verbaasde of boos over werd, van veel minder belang.

Nou ja, gewoon een opvallend gebouw, in Mechelen.

Vakantieherinnering

Niet alleen mensen lijden aan obesitas, maar ook de dieren in de steden hebben er last van. Een overdaad van voedsel wordt, per ongeluk of opzettelijk, rondgestrooid.

en die duiven kun je het niet kwalijk nemen als ze maar blijven eten.

In Mechelen ontdekte ik deze poster. En ja, die duif is echt aan de te dikke kant. En dus wordt het publiek netjes gevraagd om niet meer te voederen.

Zodat de buurt netjes blijft. Ik weet niet of het ook echt helpt, maar wie weet…

En wat aten wij daar in Mechelen? Nee, geen gebraden duif, maar wel Mechelse koekoek, die geen koekoek maar een soort kip bleek te zijn. Heel lekker!

Roken

Ik weet het wel, roken is slecht voor een mens. Ik rook dan ook zelf niet (meer). Maar een etalage vol met ouderwetse rookartikelen en reclameposters levert toch een mooi beeld en een beetje nostalgie op.
Want dit is toch een plaatje waard nietwaar?

We zagen het in Mechelen, waar een tabakswinkelier een soort mini-museum heeft ingericht in zijn etalage.