Navigatie

Stel dat Vasco da Gama nu opeens weer op deze wereld zou zijn, of Columbus, of Abel Tasman, Olivier van Noort…. het kan natuurlijk niet, maar stel je het eens voor.

Die zouden nu nooit zomaar op goed geluk in een bootje zijn gestapt en op weg gegaan. Die zouden eerst hun bestemming hebben ingetypt in het navigatiescherm en zo linea recta naar de juiste eindbestemming gaan. Efficiënt, ja zeker. Maar niet avontuurlijk, gevaarlijk of romantisch.

Wij zijn inmiddels zo vertrouwd met TomTom, Google Maps en Navigatie. Elke plek op deze wereld kunnen we vanachter de computer bekijken. Heerlijk om te zien in welk Verweggistan de kinderen zich bevinden, hoe het hotel ligt waar we willen boeken. Maar ook een beetje saai.

Soms rijden wij dus zomaar op goed geluk, kijk ik weer ouderwets op de kaart en nemen we prompt de verkeerde afslag. En kijk, dan weten we ineens weer hoe handig dat apparaatje in de auto is.

Spelletje 37

Vorige week stond hier een foto van het Luikse station Guillemin, ontworpen door Santiago Calatrava. Wij waren er dinsdags geweest en zeer onder de indruk van het gebouw. Klik hier voor foto’s die we daar maakten.

Het station werd herkend door Bettie, Hanneke en Henk, die ook de hand van de architect er in herkenden. en zo elk 2 punten verdienden.

De vraag van deze week luidt:
wie is deze man?

Antwoorden kunnen tot vrijdagavond 19.00 uur, uitsluitend per e-mail, worden gezonden aan:
spelletje@knutzels.nl

Wat nu?

Daar sta je dan, als jonge onervaren moeder in een Franse supermarkt. Luiers zat, maar welke moet je nou kiezen? Geen nood, je pakt je mobieltje, toetst het nummer van de ANWB in en vraagt om advies.

Of je hebt net een fikse ruzie met echtgenoot gehad. Die heeft in zijn woede de caravan losgekoppeld en is richting Nederland vertrokken. Mevrouw staat naast de caravan en belt de ANWB. Hoe kom ik nou thuis?

Die lui van de ANWB-alarmcentrale kunnen zo een heel moppenprogramma vullen.
😀 😀 😀 😀 😀

Tegenstelling

Twee vrouwen in Parijs, die gaan natuurlijk naar de Faubours St. Honoré en omliggende straten, de luxe winkelbuurt met zaken als Dior, Chanel, Gucci en Louis Vuitton.
Creditcards uit voorzorg thuis gelaten en maar kijken naar de luxe, pracht en praal van de grote modehuizen. Winkelpaleizen zijn het, waar de prijzen hoog en de prijskaartjes navenant klein zijn. Gelukkig voelen we geen jaloezie over zoveel rijkdom en of alles nou echt ook zo exclusief is? Die tasjes bijvoorbeeld, daar hebben ze er vast nog wel meer van. Loop je nog de kans iemand tegen te komen met zo’n zelfde exemplaar……
Laat in de middag namen we de bus terug naar ons hotel en bij de halte zagen we het rechter tafereeltje. Een vrouw zoekt in de afvalbak van een supermarkt, op zoek naar nog iets eetbaars.

Wat een tegenstelling.

Zonnig

Vorig jaar waren zwager, schoonzus, man en ik (ook bekend als “Club Komwegaan”) een weekje in Normandië. Op weg daar naartoe gingen we naar Chiverny, waar het huis van Claude Monet staat met daar omheen een fantastische tuin. Monet heeft de tuin en de vijver meermalen op indrukwekkende wijze geschilderd. En nog steeds is de tuin een lust voor het oog.
Na alle nattigheid dit jaar, leek een zonnig plaatje aan het begin van september wel op zijn plaats.

10.000

Dit is de 10.000e foto, die ik met met mijn vertrouwde Canon Photoshot A620 geschoten heb. 10.000 foto’s in krap 5 jaar, dus zo’n 2000 foto’s gemiddeld.

Ergens in een kast liggen hier nog analoge fotorolletjes, die ik in voorraad kocht voor mijn spiegelreflex. Ze zullen wel nooit meer worden gebruikt, zijn misschien al over de uiterste verkoopdatum. Toen werden al die rolletjes genummerd, gecodeerd en was de eerste foto er altijd een met ons adres erop. Je kon tenslotte niet weten of alles goed terecht zou komen. En de kosten die dat met zich meebracht.

Uiteindelijk waren die zo hoog, dat ik toch maar besloot om zo’n compacte digitale camera aan te schaffen. Voor erbij, dacht ik toen nog.
Nu staan er dus meer dan 10.000 foto’s (manlief fotografeert ook) op de computer. Min of meer netjes gerangschikt. En elke dag komen er nieuwe bij, want die camera sjouw ik steeds met me mee. Stel je voor, dat ik iets mis om vast te leggen….