Category Archives: museums

Borduren

Posted on by

Ik had er al veel over gehoord, maar was er nog nooit geweest. In het Catharijnenconvent in Utrecht. Een prachtig museum met religieuze, voornamelijk christelijke, kunst. En op dit moment, tot en met 16 augustus, is er een tentoonstelling te zien van middeleeuwse kerkelijke gewaden. Prachtig geborduurd en ook bijzonder mooi tentoongesteld. Het is bijna onvoorstelbaar hoe fijntjes en met eindeloos geduld de kazuifels, stola’s en koorkappen steekje voor steekje bedekt werden met, uiteraard, veel Bijbelse voorstellingen. Maar ze geven ook een tijdsbeeld, er is zelfs een soort van kerkelijke mode, die gaandeweg verandert. Kostbare stoffen zoals fluweel en zijde, brokaat en dan nog eens rijkelijk geborduurd met schitterende kleuren en glinsterend goud of zilver. Het kan bijna niet anders dat het volk zich vergaapte aan de pracht en praal van deze kledij. Veel is in de loop der tijd vergaan, versleten. Soms werd iets vermaakt. Maar wat er nog over is, is nog steeds prachtig. Wie van borduren houdt, mag deze tentoonstelling zeker niet missen.

Klik op de foto om te vergroten:

Hergebruik

Posted on by

Rotterdam is een stad van werken en van bouwen, dat mag wel bekend zijn. Maar niet altijd wordt er gesloopt en iets nieuws neergezet. Want dit gebouw, het oude kantoor van de Rotterdamsche Droogdok Maatschappij in Rotterdam Heijplaat kreeg een nieuwe bestemming.

Gelukkig maar, want in dit markante gebouw huist nu de Rotterdamse Academie voor Bouwkunst. In de loodsen van de RDM zitten diverse bedrijven en ateliers en de Onderzeebootloods is nu een museumlocatie.

En achter het RDM terrein ligt Heijplaat. Een rustig plekje tussen de grote zeehavens, kranen en het drukke scheepvaartkwartier.

  

Een stukje Rotterdam dat (nog) niet zo bekend is. Maar zeker een bezoek waard!

75 jaar geleden

Posted on by

Vandaag is het precies 75 jaar geleden dat Rotterdam gebombardeerd werd.

Voor de aanval zag de stad er zo uit:
En in nauwelijks een kwartier tijd werd de halve stad weggevaagd en zag ze er zo uit:

In de Onderzeebootloods in Rotterdam Heijplaat is op dit moment een tentoonstelling te zien, waarin archiefbeelden, maquettes, verhalen van ooggetuigen en zelfs een compleet vliegtuig te zien zijn. Heel indrukwekkend!

Bij elkaar

Posted on by

Afgelopen week waren we weer eens dagje vroeg weg. Want we hadden een lange reis voor de boeg, helemaal naar Workum. Dat is toch al gauw zo’n 3-1/2 uur treinen. Maar dat vinden wij helemaal niet erg, integendeel.

Workum is een leuk plaatsje, maar het eichte seizoen moet nog beginnen. Wij gingen niet voor de watersport, maar naar het hernieuwde Jopie Huisman Museum.  De schilderijen en de schilder kenden we van diverse tv-uitzendingen. Maar in het echt zijn de werken zo veel mooier. En het museum is een waar juweel. Alles hangt er ruim en er is veel gedaan om de entourage ook heel aantrekkelijk te maken. Bij binnenkomst krijg je een audiotour mee, die heel simpel werkt. Je richt het apparaatje op het logo bij de werken en meteen start het juiste verhaal. Soms kun je nog een aanvullend stukje uit interviews met Jopie Huisman zelf horen. En veel van de geschilderde voorwerpen liggen naast de werken in vitrines.
Jopie was een vodden- en oud ijzerman met een bijzondere filosofie. Voor hem was nieuw spul van nul en generlei waarde. Oud, doorleefd en versleten moesten de dingen zijn. Dan kregen ze een eigen ziel en verhaal. En dat schilderde hij met uiterste precisie, maar vooral met liefde. En zo wordt een oude deken, schoenen en een tas een prachtig schilderij. En krijgt de versleten pop een nieuw leven.

Kijk ook eens bij Stuureenfoto, want daar is het thema deze week ook al “bij elkaar”.

Lalique

Posted on by

Op weg naar Ruurlo reden we naar Doesburg, vooral bekend van de mosterd. Maar daarover later meer.
Want wat niet iedereen zal weten, is dat in Doesburg ook een klein, maar fijn museum staat, dat gewijd is aan de Franse glaskunstenaar René Lalique.

Op dit moment is er een tentoonstelling (tot eind augustus 2015) met heel veel prachtige flacons van Lalique te zien. Er staan grote schermen, waarop films over de fabricage van de flacons en het andere glaswerk worden vertoond. En de touchscreens stellen je in staat om alles nog een keertje te bekijken. En wil je dan nog even rustig de details op je in laten werken, dan mag je een vergrootglas lenen.
Zo’n loupe is onontbeerlijk als je de prachtige vazen en glazen objecten van Lalique bekijkt, want ook die maken deel uit van de tentoonstelling. Net als een aantal prachtige glasjuwelen. Dus wie van Art Déco houdt, moet beslist een keertje richting Doesburg.

 

 

Net echt

Posted on by

Al weer een paar weken geleden gingen Leo en ik naar Zwolle. Een vriendin had in Museum de Fundatie de tentoonstelling van Tjalf Sparnaay bezocht. Zij was niet zo enthousiast, maar haar man liep het water in de mond van al die heerlijke hamburgers en belegde broodjes. Vriendin vond het wel erg natuurgetrouw geschilderd. “Je ruikt de frituurlucht erbij, als je naar die kroket kijkt”, zei ze. Dat prikkelde onze nieuwsgierigheid en terecht. Wij houden wel van dit soort kunst en hoewel de kunstenaar zeer hedendaagse onderwerpen kiest, zag ik toch ook wel heel veel connecties met de kunst van Rembrandt en zijn tijdgenoten. Ik keek met heel veel genoegen naar de bloemenstillevens, de knikkers en de geschilde citroen. Plots herinnerde ik me weer een rondleiding door Museum Boymans-van Beuningen. De rondleidster vertelde dat in de 17e eeuw een geschilde citroen schilderen gold als een meesterstuk. Kon je dat zo natuurgetrouw mogelijk, dan mocht je je “meesterschilder” noemen en trad je toe tot het gilde. Nou, wat mij betreft mag Tjalf Sparnaay dat nu ook!

Oh ja, en wat gingen we na al dat fastfoodgeweld eten? We namen de trein naar Schiphol voor een heerlijke super hamburger! 😉 😉 😉

Geisha

Posted on by
De tentoonstelling over de Geisha in het Museum voor Volkenkunde in Leiden wilden we natuurlijk niet missen.
Eerst luisteren naar een lezing, die al veel verduidelijkte over het leven van deze vrouwen en daarna de tentoonstelling bezoeken. Heel veel informatie en veel prachtige kimono’s en daarbij behorende kledingstukken en verdere opsmuk.Maar ook schitterende houtsneden, die een beeld geven van de geisha cultuur in de loop der eeuwen.Een geisha is niet, zoals velen denken, een prostitué. Het zijn vrouwen van hoge beschaving, die behoren tot de Japanse cultuur.Fascinerend om te zien hoe lang het duurt voor ze getransformeerd zijn tot de sierlijke figuurtjes in kimono, met hun witte gezichtjes en knalrode pruil-mondjes.

Een aanrader, deze tentoonstelling, die nog tot en met 6 april 2015 in Leiden te zien is.

Grutto

Posted on by
Ik kan me heel goed voorstellen dat de Zaanse Schans populair is bij buitenlandse toeristen. Het is een idyllisch stukje Nederland en ook wij hebben er van genoten.
Maar tussen alle nostalgische gebouwtjes en molens zagen we nog iets, dat eigenlijk nog meer indruk maakte.
In de weilanden rondom zaten grutto’s. En die hadden jongen. Een begeerlijke prooi voor de andere vogels, zoals kraaien. Maar de grutto ouders beschermden hun kroost met (vooralsnog) succes! Prachig om te zien hoe vader en moeder grutto de kraaien te lijf gingen en omtrekkende bewegingen maakten om ze te misleiden.		  

Eigenlijk ook een stukje nostalgie, want grutto’s zie je tegenwoordig steeds minder, helaas.
De grutto die ik voor de lens kreeg, was tamelijk ver weg en rustte even uit. Niet echt een optimale opname dus.

 

Noodkachel

Posted on by

In een tijd waarin kinderen niet meer weten wat een kolenkachel is, is het begrip noodkachel al helemaal onbekend. Eerlijk gezegd kende ik hem alleen van horen zeggen. Op de tentoonstelling De tweede wereldoorlog in 100 voorwerpen stond deze noodkachel en zo zag ik hem dan ook voor het eerst. Een uit blik geflanst kacheltje, waar alles wat maar brandbaar was in werd gestopt om maar enigszins warmte te hebben en eten te kunnen koken.

Dit exemplaar ziet er nog redelijk stabiel en goed werkend uit, maar dat van mijn ouders moet uit oude augurkenblikken zijn gemaakt. Nadat alle mogelijke brandstofbronnen waren uitgeput, besloot mijn moeder het hout van de zolderafscheiding te gebruiken. Na de oorlog leverde dat nog een berisping op van de verhuurder. Nou ja, daar maalde mijn moeder niet meer om, zij had even wat warmte gehad in de hongerwinter en het weinige eten dat er was kunnen koken.
Dat het kacheltje niet optimaal werkte, blijkt wel uit haar opmerking als iemand vroeg waarom ze weer eens niet thuis was: “Ik ben net een noodkachel, ik rook of ik ga uit 😉 “