Hernieuwde kennismaking…

Een aantal jaren geleden zag Leo toevallig een tentoonstelling en herkende hij de naam van de kunstenares. Dat was toch niet….? Hij noteerde zijn naam en adres in het gastenboek. En hij zocht de naam in het telefoonboek van de kleine plaats waar de tentoonstelling liep. Eén telefoontje maakte duidelijk dat het hier inderdaad ging om Inge, die ook deelnam aan de reis naar Zwitserland in 1960. Jemig wat een tijd geleden en wat leuk dat hij belde. Maar tot een werkelijke ontmoeting kwam het niet. Te druk, te ver… nou ja. Totdat hij een paar weken geleden tot zijn verrassing een uitnodiging voor een nieuwe tentoonstelling kreeg. Die was afgelopen zaterdag, in het Kulturhus in Holten. Even aarzelde hij of we er wel naar toe zouden gaan. Maar ik rook de kans om dan meteen ook naar Ruurlo te gaan, waar een collectie Willinks hangt en wat robes van Fong Leng te zien zijn. Lang verhaal kort verteld: we boekten een hotelletje, reden er heen en hadden een super weekend.
De tentoonstelling van Inge Krebbers werk was mooi en bekeken we met heel veel plezier. Het gezicht van Inge toen ze Leo zag, was goud waard. We komen niet zo vaak in de omgeving van Holten, maar misschien komen Inge en haar man nog wel eens in Rotterdam en dan zijn ze natuurlijk van harte uitgenodigd.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Naast de werken van Inge Krebbers is op de tentoonstelling ook keramiek te zien van Gerrie Oplaat. Daarover blog ik morgen.
De tentoonstelling is nog te zien tot en met 12 november 2017

Film

Een tijd geleden kreeg ik bericht van filmtheater LantarenVenster dat een film over Claude Monet zou komen. Leo en ik zijn beiden weg van zijn werk en hebben het vaak in musea bewonderd. Een film leek dan ook een mooie gelegenheid wat meer over hem te weten te komen. Het bleek te gaan om een film in de serie “Exhibition on screen”. Dat leverde een geheel andere soort film op dan we gewend zijn. Er werd uit zijn vele brieven geciteerd en daarbij behorende werken getoond. Er kwam dus geen acteur aan te pas, maar het was wel fascinerend. Honderden werken zagen we voorbijgaan, soms afgewisseld met filmbeelden zoals de door hem geschilderde plekken er nu uitzien. Inderdaad een tentoonstelling op een groot scherm.
We vonden het wel jammer dat alle tekst in het Engels was en ondertiteld werd. Het hinderde ons en eigenlijk was een Nederlands gesproken tekst beter en zeker heel goed mogelijk geweest.
Maar als er binnenkort andere films, onder andere over Vincent van Gogh, in deze serie vertoond worden, gaan we misschien weer.  Dat zullen we dus goed in de gaten houden.

Bewaren

Bij elkaar

Afgelopen week waren we weer eens dagje vroeg weg. Want we hadden een lange reis voor de boeg, helemaal naar Workum. Dat is toch al gauw zo’n 3-1/2 uur treinen. Maar dat vinden wij helemaal niet erg, integendeel.

Workum is een leuk plaatsje, maar het eichte seizoen moet nog beginnen. Wij gingen niet voor de watersport, maar naar het hernieuwde Jopie Huisman Museum.  De schilderijen en de schilder kenden we van diverse tv-uitzendingen. Maar in het echt zijn de werken zo veel mooier. En het museum is een waar juweel. Alles hangt er ruim en er is veel gedaan om de entourage ook heel aantrekkelijk te maken. Bij binnenkomst krijg je een audiotour mee, die heel simpel werkt. Je richt het apparaatje op het logo bij de werken en meteen start het juiste verhaal. Soms kun je nog een aanvullend stukje uit interviews met Jopie Huisman zelf horen. En veel van de geschilderde voorwerpen liggen naast de werken in vitrines.
Jopie was een vodden- en oud ijzerman met een bijzondere filosofie. Voor hem was nieuw spul van nul en generlei waarde. Oud, doorleefd en versleten moesten de dingen zijn. Dan kregen ze een eigen ziel en verhaal. En dat schilderde hij met uiterste precisie, maar vooral met liefde. En zo wordt een oude deken, schoenen en een tas een prachtig schilderij. En krijgt de versleten pop een nieuw leven.

Kijk ook eens bij Stuureenfoto, want daar is het thema deze week ook al “bij elkaar”.