
Meegaan met de moderne tijd valt niet altijd mee. Ik mag dan wel beweren dat ik met gemak met de moderne media om ga, in werkelijkheid loopt het vaak veel minder soepel.
Ik kreeg het verzoek om een kort videootje te maken voor een bepaalde gelegenheid. En natuurlijk zeg je daar dan volmondig “ja” tegen. Dat moet toch niet zo moeilijk zijn. Telefoontje erbij, instellen en hup, dan staat zo’n filmpje er toch zo op? Nou… eh nee. Want op selfies sta ik altijd met een enorme kalkoenkin en dat wilde ik voorkomen. Leo moest er ook bij en die heeft een bloedhekel aan dit soort acties. Toch is het ons gelukt om een aardig filmpje te produceren.
Dan komt de volgende fase. Het verzenden van zo’n videootje. Het lukte niet… Ook niet bij een volgende poging. Nou morgen dan maar. Maar de volgende dag bleek het nummer niet te kloppen en was ons filmpje bij een volkomen vreemde terecht gekomen. Nadat ik het goede nummer had gekregen, stuurde ik prompt nogmaals de verkeerde dat vermaledijde filmpje. Die ontvanger zal wel gedacht hebben….!
Maar nu is het dan toch bij de juiste persoon terecht gekomen. Eindelijk!!! 😉 😉 😉


aal neer gezet voor de bijen. Gelukkig maar, want van al die egaal biljartgroene weides hoeven de bijen het niet te hebben. Daar bloeit geen bloem, helaas.
Al een paar weken geleden vertelde ik hier
Vanuit alle windstreken kwamen gisteren 
Echt midden in de stad staat deze
De wandelclub ging afgelopen donderdag wandelen rond de Kralingse Plas. Met het heerlijke weer van de laatste weken zoeken we vaker wat koelers en zo langs het water liep het heerlijk. Vanwege de hitte gingen we ook wat vroeger, dus het was prima om te wandelen. En dat vonden wij niet alleen, want er liepen nog heel veel andere wandelaars. Fijn toch dat er zo dichtbij veel te zien en te beleven valt. Want niet alleen keken we naar de bomen, de bloemen, het water en de watervogels.
Noem het toeval, of is het geestverwantschap….? Net nadat ik gisteren mijn blogje over de zelfgemaakte kaarten had getypt en gepubliceerd, lag er een zelfgemaakte kaart op mijn deurmat. Van Bettie, mede-blogster en al jaren een lieve vriendin.
Eerst zag ik alleen maar de bedelbrief op de deurmat liggen. Maar toen ik de huisdeur dicht deed, viel mijn oog opeens op dit.
