Vandaag een hele tijd terug in de tijd, naar een zwart/wit filmpje, een “live”optreden van Francis Lemarque, die Parijs bezingt. Heerlijk romantisch, toch een fijn begin van de week?
Category Archives: Persoonlijk
Luchtje
Het hoort niet, een gesprek afluisteren. Vaak gaat het over dingen waar je geen benul van hebt en gaat het hele gesprek langs me heen.
Maar laatst, in de tram, kon ik er niet aan ontkomen. Twee vrouwen stapten in en gingen achter me zitten. En meteen steeg een wolk van parfum op. Het was absoluut niet mijn geur, maar ja over smaak valt niet te twisten.
Dat vond de ene dame waarschijnlijk niet, want ze merkte op dat het in enen wel “een beetje naar eh… vreemd rook.” De andere dame reageerde een beetje aangebrand. “Dat zal mijn nieuwe parfum zijn”. “Oh, eh… nou ja niet echt een lekker luchie” antwoordde de vrouw. Gepikeerd reageerde de ander “het was wel erg duur hoor”. “Oh ja, hoeveel dan?” “Tweehonderd euro voor zo’n flessie”. Ik denk dat er een maat werd aangegeven. “Tweehonderd voor zo’n beetje? Ken je beter een fles Airwick kopen. Veel voordeliger!”
Ik moest mijn lachen inhouden en kon me natuurlijk ook moeilijk omdraaien. Maar wat had ik graag het gezicht van de parfummevrouw gezien.
Geen idee hoe het verder ging. Ze zwegen abrupt en waren al snel bij hun halte en stapten uit.
Deel dit op:
Kleintje
Alweer een tijd geleden waren we in Diergaarde Blijdorp. Vaak vonden we het te druk, maar nu moest ons abonnement verlengd worden en daar knoopten we een bezoek aan vast.
Meestal gaan we wat later in de middag, dan is er niet zo veel bezoek meer. We hebben geen speciale routes, lopen meestal op goed geluk en zien wel wat er op ons pad komt.
Dit keer wilden we wel speciaal naar de olifanten toe. Nog maar een paar weken geleden was er een olifantje geboren en dat wilden we nu toch wel graag zien.
Buiten was geen olifant te ontdekken, maar binnen in Taman Indah, het olifanten verblijf stonden er wel een stuk of vijf. Olifanten doen het goed in Blijdorp. De kudde heeft inmiddels twee kleintjes, Radjik die op 5 mei 2021 geboren is en Maxi, die 9 oktober ter wereld kwam.
Net als bij mensen groeien olifanten snel. Radjik is nog wel aanzienlijk kleiner dan zo’n volwassen beest, maar steekt al ver boven de kleine Maxi uit.
Gelukkig showden de moeders hun kinderen graag en die kleintjes… ach die scharrelen lekker rond.
Deel dit op:
Deur
Even naar een ander deel van de stad, met andere winkels, andere straten. Dat wat de Duitsers “Tapetenwechsel” noemen.
En dan zie je andere dingen. Gezellige etalages, nieuwe eethuisjes, leuke hebbedingetjes.
En dit, een deur van de bibliotheek. Op zich heeft elke bibliotheek natuurlijk een deur, maar deze sprong er wel hevig uit met die tekst.
JE BENT IEMAND DIE UIT EEN KOMMA EEN TAPIJT ROLT
Wat bedoelt de dichter (Anne Vegter) hier nou mee? Is het een beetje negatief: je hebt maar één woord nodig, om los te branden, commentaar te geven. Of bij jou kom je nooit aan het woord, jij neemt altijd het hoogste woord.
Maar ik ga liever voor een wat poëtischer gedachte: Jij weet alles zo mooi te verwoorden. Met één woord begin je een lieve zin en na de komma volgt een heerlijk verhaal….
Ja, zo zou ik dat willen zien.
Deel dit op:
Comfort
Zo langzamerhand krijg ik het gevoel dat ons comfort stukje bij beetje wordt afgebroken.
In de afgelopen jaren kon het niet op. Keukens, badkamers, verwarming, open haarden, houtkachels, barbecues uitgroeiend tot buitenkeukens. En vaak genoeg dacht ik dat het heus ook wel een beetje minder kon.
Er hoeft geen vlees op je bord te liggen, het kan heus wel minder. En al ben ik het er op sommige punten mee eens, moeten we dan echt helemaal terug….?
Nu zitten we in een periode van indammen, minderen, rustiger aan doen. De verwarming een paar graden lager, niet elke dag douchen en zeker niet regelmatig je bad vol laten lopen. En doe je het niet voor het milieu dan gaat het wel om je portemonnee.
Elke generatie wil zijn kinderen net iets meer geven. En nu lijkt dat net niet te kunnen. We hebben eigenlijk veel te veel, zo veel overvloed, dat we alleen nog maar terug kunnen. Maar terug naar waar?
Naar koude slaapkamers, met ijsbloemen op de ramen, Met schrale maaltijden, honger…? Naar walmende olielampen of haperende noodkacheltjes.
Het kan geen kwaad eens wat vaker te bedenken dat het misschien helemaal niet noodzakelijk is om weer eens iets aan te schaffen. Dat het met de oude spullen best nog wel even kan….
En laten we het vooral met humor benaderen. Het is tenslotte al vaker aan de orde geweest. Luister maar eens naar dit lied dat Annie M.G. Schmidt schreef in 1973: “Schaarste”, gezongen door Conny Stuart.
Deel dit op:
Maandag met muziek
Suddenly, een prachtig lied van Olivia Newton John, live gezongen in het Sidney Opera House in 2015.
Deel dit op:
Klaar mee
Filmpjes van YouTube waarbij je kunt kijken in huizen of hoe een interieur-adviseur of binnenhuisarchitect een huis of kamer opnieuw inricht, ik vind ze enig.
Natuurlijk verschuift de smaak en de mode in interieurs, net als alles. Was het eerst wit wat de klok sloeg, simpel en een beetje minimalistisch, nu is het weer wat meer kleur. Soms zie ik zelfs nogal sombere interieurs voorbij komen. Nou ja, ik hoef alleen maar te kijken. Er zelf wonen is niet aan de orde.
Maar vorige week zag ik ineens de cover van een interieur-magazine met weer zo’n “gallery wall”. In de keuken nog wel. En ineens bedacht ik me dat ik daar nu wel helemaal klaar mee ben.
De eerste keren vond ik het wel leuk, maar hoe meer van die plaatjesverzamelingen ik zie, hoe meer het me gaat tegen staan.
Voorlopig kijk ik maar even niet naar al die opnieuw in te richten kamers, keuken of toiletruimtes. Het is gewoon even genoeg 😉
Deel dit op:
Maandag met muziek
Kom, we starten de week op muziek uit een stukje uit een ingekleurde film. A day at the races (1937), met Lindy Hoppers, die danst op “All God’s Chillun Got Rhythm”.
Deel dit op:
Boek
Acht vrouwen in een mannenwereld.
In 1956 verzamelen zich een aantal vrouwen voor de deur van de DVSV (Delftse Vrouwelijke Studenten Vereniging) op de Oude Delft 26.
Tegen de toen nog geldende norm van “vrouwen trouwen” hebben deze vrouwen besloten om te gaan studeren. En nog wel een technische studie te gaan volgen. En dat is iets waar de mannelijke studenten erg aan moeten wennen.
In dit boek volgen we de levens van 8 vrouwen. We zien hoe het met hun dromen, hun gedrevenheid, hun passies en liefdes in de loop van de jaren vergaat.
Het is een gemengd gezelschap. De vrouwen komen uit alle lagen van de bevolking. Sommigen zijn beschermd opgevoed, maar leefden redelijk welvarend. Anderen komen uit gezinnen waar een vader ontbrak, elke cent omgedraaid moest worden. Sommigen werden tegengewerkt, anderen kregen met de paplepel ingegeven dat ze hoe dan ook moesten studeren.
Nu willen én moeten ze allemaal op een bepaalde manier hun eigen leven invullen, werken en studeren tegelijkertijd. Maar ook feesten, want dat hoort bij een studentenleven.
Er ontstaan relaties, er komen kinderen, huwelijken worden gesloten. Ze zijn soms gelukkig, soms minder en bij tijd en wijl totaal niet gelukkig.
Al met al een mooi tijdsbeeld van een wereld waarin zoveel dingen veranderden. Een deel van die veranderingen heeft onze generatie van dichtbij meegemaakt. Ik vond het dan ook interessant de ervaringen van anderen te lezen.
Het boek is geen roman in de zin van één lang verteld verhaal. Het zijn stukjes uit het leven van de vrouwen, telkens in een bepaalde periode.
Geen makkelijk lezend boek, maar wel heel boeiend!
Deel dit op:
Hooimadam
Dit is ze dan, mijn hooimadam. Een gezellig type, aldus onze oudste zoon.
Ze mag wel niet moeders mooiste zijn, ze werkt uitstekend. Ik kook er bijvoorbeeld zilvervliesrijst in. Dat moet altijd 25 minuten doorkoken. En dat kost tamelijk veel gas.
Nu zet ik ‘s-morgens 500 gram zilvervliesrijst op met een halve liter koud water, vul als dat kookt aan met nog een halve liter kokend water uit de waterkoker. Mijn pan is dan net vol. Tien minuten zachtjes laten doorkoken en dan in de hooimadam.
‘s-Avonds is de rijst gaar. Natuurlijk is zo’n volle pan veel te veel voor één keer. Dus ik verdeel het in porties en vries die in. Extra voordeel: geen aangekoekte rijst in de pan.
Ik kookte er ook al met succes groentenbouillon in en peulvruchten. En ik bedacht dat het misschien helemaal niet zo gek is om eens te kijken of het ook met aardappelen of pasta zal gaan. Ik hou jullie wel op de hoogte.
Ik moet wel een beetje plannen en vooruitzien. Maar dat heb ik er graag voor over.
