Lekkere swing met een klassieke twist: The Trinity College Choir met “It don’t mean a thing”.
Category Archives: Persoonlijk
Goed lezen
In de grote bak lagen meerdere verpakkingen van allerlei soorten shirts, jurken en kaftans. Deze lag bovenop en onmiddellijk sprong de tekst in mijn oog.
Een beetje narrig bedacht ik me dat tegenwoordig alles maar te pas en te onpas onder een “groen label” wordt verkocht. 100% Botanische polyester, pff, wat dat dan ook voor lariekoek mag wezen.
Thuis keek ik nog eens goed en realiseerde ik me dat het natuurlijk sloeg op de kleur van deze kaftan. Ach ja, goed lezen hè… en niet meteen (ver)oordelen.
Deel dit op:
Luxueus
Nu plastic in de ban wordt gedaan, lijkt me dat een nieuwe trend weer vrij baan kan krijgen. We gaan weer picknicken.
Niks boterhammetje uit het vuistje en een kant en klaar pakje drinken of flesje water. Nee, laten we weer gaan picknicken, net als de Engelse koninklijke familie.
Met zo’n prachtige luxueuze “hamper”, een flinke rechthoekige rieten koffer, gevoerd met ruitjeskatoen en voorzien van fraaie porseleinen borden, keurig bestek. Natuurlijk ook voorzien van champagneglazen en koelruimte voor een flinke magnum champagne. En (koel)dozen voor de komkommer sandwiches. En niet te vergeten een leuk peper-en-zoutstel.
Zit ik alleen nog met een klein probleempje. Want wie gaat dat dan allemaal sjouwen? En wie maakt alle lekker hapjes voor ons klaar…?
Ach, zo nu en dan een beetje dromen…. Daar is toch niks mis mee?
Deel dit op:
Verhuizing
Het Centraal Museum in Utrecht wordt verbouwd en dus moet de gehele collectie “even” worden opgeslagen.
Natuurlijk ook het geliefde poppenhuis van Petronella de la Court moet tijdelijk naar het depot.
Dat is nogal een klus, want het huis bestaat uit wel 1.500 onderdelen. Een miniatuur boekenkast, een viool op schaal, een wafelijzer van een paar centimeter… Alles moet stuk voor stuk worden gearchiveerd, gefotografeerd, ingepakt, en klaargemaakt voor de verhuizing.
Ik ben benieuwd hoe dat in zijn werk gaat en kijk dan ook zo nu en dan mee naar dit proces. Verhuizen is in het normale leven al een heel gedoe, maar stel je voor hoe de poppen zich moeten voelen 😉
Kijk, dit is het poppenhuis. Alles minutieus in miniformaat gemaakt. Keurige dames en heren, een kraamkamer, natuurlijk een keuken en zelfs een tuin met tuinbeelden. De moderne techniek zorgt ervoor dat je je zelf in het huis waant en alle werkzaamheden ook nog op de voet kunt volgen.
Deel dit op:
Collectors items
Op Facebook zag ik deze foto langs komen. Iemand had het eerste postcodeboek uit 1978 naar de kringloop gebracht. En een ander had het daar gekocht. Uit nostalgie of als collectors item, wie zal het zeggen.
Over collectors items gesproken, wij kregen er afgelopen week zomaar twee gratis. En wie krijgt in deze tijd nou nog wat voor niemendal?
Ja, je ziet het goed, dat zijn doodgewone ordinaire plastic ijslepeltjes van 13 in een dozijn. Niks bijzonders…
Maar blijkbaar wilde de ijscoman zijn voorraad opmaken, want met ingang van 1 juli 2021 mag dat plastic spul niet meer.
Niet milieuvriendelijk! Het moeten nu houten of kartonnen lepeltjes zijn.
Leo maakte me er op attent. Hij heeft ze thuis dan ook zorgvuldig afgewassen en ik heb ze daarna in mijn tas gestopt. Klaar om nog vaker te gebruiken, want ijs van een houten lepeltje…. nee, dat is het niet!
Deel dit op:
Muzikale maandag
En alhoewel het beslist een lang geleden verschenen nummer is, blijft het mooi. Hier klinken de Everly Brothers met “So sad” dan ook nog regelmatig, zij het meestal via Spotify.
Deel dit op:
Contrast
Nu het weer kan, namen we even een kopje koffie op een terrasje.
We zochten plaatsje aan het water van de Oude Haven. Zo hadden we goed zicht op het Witte Huis, eens het hoogste gebouw en daarmee de eerste “wolkenkrabber” van Europa.
Maar nu staat het gebouw in de steigers, dus viel het als fotogeniek onderwerp meteen af. Maar daarnaast en erachter zijn in de loop van de jaren heel veel nog veel hogere gebouwen verschenen.
En met de Oude Haven en zijn nostalgische schepen op de voorgrond ontstond toch een mooi contrast tussen oud en nieuw.
Deel dit op:
Communicatie
Leo kreeg een oproep voor controle in het Oogziekenhuis. Tenminste… dat dacht hij.
Nou staat het Oogziekenhuis al sinds 1948 aan de Schiedamse Vest. En daar reed ik hem dan ook naar toe. Fijn parkeerplekje gevonden en Leo ging naar de afspraak. Ik zou wachten en omdat het lekker weer was, besloot ik een wandelingetje te maken. Tijd zat, want zo snel gaan de afspraken niet, weten we uit ervaring.
Maar het liep anders. Leo was al heel snel weer terug. Ik was nog niet uitgewandeld toen ik zijn telefoontje kreeg. Die afspraak was niet in het Oogziekenhuis, maar op een ander adres. Ja, het stond in de brief, maar echt heel in het oog springend was dat niet gedaan.
En dat vind ik dan raar, in een tijd met zoveel communicatie mogelijkheden. Zoveel moeite is het niet om een stukje tekst wat opvallender te maken.
Elke Rotterdammer rijdt zowat blindelings (!) naar het Oogziekenhuis. Het is een instituut en niet alleen in Rotterdam. Ja, natuurlijk hadden we de brief goed moeten lezen. Maar na 73 jaar een ander adres, dat had wel even wat duidelijker en in grotere letters vermeld mogen worden. Ik vind dit een gevalletje van mis-communicatie.
Deel dit op:
Muzikale maandag
Deze week begin ik weer met een dansje. Nou ja, het zal heel wat inspanning gekost hebben om deze meiskes uit Greiz zo mooi de “Tarantella” te laten dansen. Wie danst er mee?
Deel dit op:
Handig
Het was me al diverse keren overkomen. Dan stond ik in de winkel en wist ik niet meer wat ik nou precies moest hebben. Diepvrieszakken, maar welke maat? Een lamp, maar wat voor een? En pasten die pedaalemmer-zakken nou wel of niet in de afvalbak?
Ik heb er tegenwoordig een trucje voor. Ik maak met mijn telefoon thuis een foto van de verpakking. Zodat ik gemakkelijk kan zien wat ik nou ook weer wilde. Als het nodig is, kan je zelfs een aantekening erbij maken.
Want vaak is een product niet meer in die uitvoering te krijgen, maar ligt er wel een alternatief.
Ja, zo’n telefoon kan best handig zijn.
