Grappig

Vandaag is hét de dag om een grap uit te halen. Een leuke grap natuurlijk, geen grap waar mensen van schrikken. Geen grap die een ander benadeelt. Gewoon, iets waar je op zijn minst toch om moet glimlachen. Maar schateren zou nog beter zijn.

Hou ik vandaag iemand voor het lapje? Misschien…? Maar ik kijk ook even terug, want ik zocht op internet naar bijzondere 1-aprilgrappen. En dat viel nog niet mee.

Bron: Google foto’s / AD

Maar de grap van Edo van Tetterode in 1962 was wel heel erg leuk gevonden. Hij vond op het strand van Zandvoort een aangespoeld beeld van het Paaseiland.

Dat hij het beeld zelf gemaakt en neergelegd had, bleek natuurlijk pas later. Maar toen waren er al duizenden mensen en nationale en internationale pers op afgekomen. Het beeld staat nog steeds in de tuin van zijn zoon.

Edo was blijkbaar een echte grappenmaker, want hij maakte ook al eens wereldkundig dat er oesters met gouden munten afkomstig uit een scheepswrak aanspoelden. En ook daar tuinden heel veel mensen in.

Misschien is er ook dit jaar wel weer een vrolijke en creatieve geest met een stunt van jewelste. Tussen al het sombere nieuws van de laatste tijd zou dat wel weer eens mogen 😉

Overbodig

Op deze gebakschaal hebben heel wat taarten gestaan. Toen de kinderen klein waren bakte ik meestal twee taarten met een verjaardag. Plus de nodige taarten als er visite kwam. En toen was ie dus hardstikke handig.

Nu bak ik stukken minder en al bijna geen taarten meer. Dus behield ik twee andere schalen, maar deze moest het veld ruimen omdat ik wat meer kastruimte wilde.

Ik zette de schaal klaar om naar de kringloop te brengen. Gelukkig appte ik schoondochter er nog even over en zij appte terug dat die schaal wel naar Den Haag zou mogen komen.

Schoondochter bakt ook graag en heeft er wel emplooi voor, denk ik. En wie weet wat voor lekkere dingen er straks op komen te liggen…?

Ik ben blij dat we het zo konden regelen. Blijft die schaal toch nog in de familie.

Kleurig

Vorige week had ik niet veel inspiratie. Geen idee waar het aan lag, maar gewoon geen zin om te bloggen.

Nu is bloggen vooral iets voor mijn plezier, dus nam ik een tijdje vrij-af. Maar ik ben wel van plan om het bloggen weer op te nemen. Voor vandaag doe ik dat met een foto van de drijvende markt in Bangkok.
De foto kwam een paar keer tevoorschijn bij het opstarten van de computer. Ik heb hem dus niet zelf gemaakt, sterker ik was nog nooit in Thailand. Maar omdat plaatjes meer zeggen dan een mens kan vertellen, plaats hem toch.

Het lijkt me een vrolijk en kleurrijk begin van de dag.

Bron: Google foto’s

Maandag met muziek

Het wijsje is heel bekend en vaak vertolkt, maar in deze versie klinkt het toch weer anders. Irena Serra met Gypsy Jazz in I’ll see you in my dreams.

Als de clip niet start, dit is de LINK

Nota bene:
Het is soms wel begrijpelijk dat artiesten of platenmaatschappijen niet willen dat hun link zo maar gratis wordt afgespeeld op een blog of website. Maar het is lastig om op voorhand te bekijken of een YouTube link werkt of niet. Daarom probeer ik ook altijd de link er onder bij te zetten. Ik hoop dat het filmpje wel dan wel werkt.

Onopvallend

Al maanden wordt er hier in de wijk gegraven. We krijgen glasvezel!

Niet dat we er om gevraagd hebben, maar er schijnt ineens enorme haast te zijn om dat aan te leggen. Dus werden straten afgezet, geulen gegraven en kabels getrokken.

En natuurlijk kregen we een “niet te versmaden” aanbieding om over te gaan op dat glasvezelnet. Want dan zouden we sneller kunnen internetten, gamen en streamen. Internet begrijpen we nog wel, maar dat gamen en streamen laten we toch al aan onze neus voorbijgaan. Veel te ingewikkeld. We houden gewoon ons oude abonnement bij de vertrouwde provider.

Maar ja, de vooruitgang kunnen we niet tegenhouden en dus parkeerden we de auto een aantal keren elders, zodat de werklieden aan de slag konden.

En nu piept er een klein blauw piefje omhoog, naast ons tuinhek. Bij de andere buren zien we dat ook. Heel onopvallend, dat glasvezelnet. Bijna omgekeerd evenredig aan alle reclame en werk dat er aan voorafgaat.

Ik heb maar een foto genomen van dat piefje, zodat we later -stel dat het nodig is- weten waar ze moeten zoeken…!

Maandag met muziek

Angst, laat je leven er niet door beheersen. Het beste kun je maar gewoon je eigen leven leven, want als je luistert naar wat er allemaal gezegd en geschreven wordt…. In 1989 was dat blijkbaar ook al, getuige dit liedje van Robert Long.

Als de clip niet start, dit is de LINK

Nota bene:
Het is soms wel begrijpelijk dat artiesten of platenmaatschappijen niet willen dat hun link zo maar gratis wordt afgespeeld op een blog of website. Maar het is lastig om op voorhand te bekijken of een YouTube link werkt of niet. Daarom probeer ik ook altijd de link er onder bij te zetten. Ik hoop dat het filmpje wel dan wel werkt.

Herhaling

Elk jaar rond deze tijd maak ik een foto van deze bomen. Ze staan in een rustig hoekje bij een flat en ik zie ze regelmatig, want ik ga daar in de buurt naar de kapper.

Elk jaar weer vertellen de bloesems van deze bomen dat het toch heus weer voorjaar, zomer en nou ja, dat weten jullie wel… De tijd gaat langzaamaan verder en de natuur laat zich geen wetten voorschrijven over hoe en wat. Die gaat rustig zijn gang met uitbotten, bloeien en vrucht dragen.

Het is zo voorspellend, dat je zou denken dat het saai is. Maar dat is het zeker niet. Het vormt een geruststellend gegeven in een nogal warrige wereld. Net als het dag- en nachtritme, het ruisen van de zee in eb en vloed.

Want wat we ook bedenken, wat er ook nog komen gaat, de natuur blijft.

Vrolijk

Maker: Wayne Thiebaud / Licensed by VAGA at ARS, New York | 
Bronvermelding: Katherine Du Tiel

Men zegt dat lezen je kijk op de wereld verrijkt. Niet dat alles wat ik lees in boek of tijdschrift, krant met nou zo vrolijk maakt. Maar het leert me wel om mijn kennis op te frissen.

Neem nou dit schilderij van Wayne Thiebaud. Van deze schilder had ik eerlijk gezegd nog nooit gehoord, laat staan iets gezien. Maar zijn naam kwam ik tegen in een boek en dan ga ik op zoek naar zo’n figuur. In dat boek ben ik nog niet veel verder, maar dat geeft niet.

Want de schilderijen die Thiebaud die ik op internet ontdekte, geven me nu al een heel vrolijk gevoel. Er is een stoet aan taarten, lolly’s en ijshoorntjes te vinden. Er zijn ook scènes uit het dagelijks leven, maar die boeien me niet zo erg. Juist al dat eten ziet er zo lekker en vrolijk uit. Daar word ik gewoon blij van.

Puzzelen

Er is natuurlijk ook nog een andere manier van puzzelen. Met pen of potlood kruiswoordpuzzels oplossen.

Meestal gaat zo’n puzzelboekje mee op vakantie. Maar ineens had ik weer zin om wat vaker en gewoon ook thuis te puzzelen. Niet al te moeilijk, maar wel ontspannend.

De keuze aan puzzelboekjes in enorm groot en ik kan kiezen uit gewone kruiswoordraadsels, doorlopers, filippines…. Of van alles door elkaar, in een varia bundel. Maar in zo’n varia boekje staat zelden het soort puzzel dat ik ook graag doe: cryptogrammen.

Maar kijk, ook daar bestaan diverse uitgaven van van redelijk simpel tot zeer ingewikkeld.

En gelukkig staan de oplossingen achterin. Daar kan ik altijd nog even spieken….!

Onbegrijpelijk

Zo nu en dan sijpelt er een bericht door in het nieuws van alledag waarvan ik helemaal niks snap. Zo las ik gisterenmorgen in Trouw dat ziekenhuizen vrijwel allemaal wegwerpspullen gebruiken.

Bron: Dagblad Trouw

Nou kan ik me iets bedenken bij doekjes, washandjes en zo. Maar zelfs apparaten van meer dan 400 euro worden blijkbaar maar 1x gebruikt en dan gaan ze in de kliko. Hoezo duurzaam, hoezo besparingen?

Want ook scharen, pincetten, scalpels en nog meer wordt slechts één maal gebruikt. Dat is op zich niet zo gek, want dan krijgt de chirurg altijd een steriel voorwerp in handen. Daarmee wordt de zorg beter en sluiten men risico’s uit.

Maar en bijna gepensioneerde chirurg zorgt er voor dat de instrumenten en andere materialen worden nu hergebruikt, onder andere door ze om te smelten en opnieuw er iets van fabriceren. Het is in ieder geval beter dan alles te verbranden en in rook op laten gaan.

Toch vraag ik me af, waarom kunnen die spullen – vooral de metalen – niet gewoon gesteriliseerd worden. Dat moet technisch toch niet zo’n enorme opgave zijn.