Film

Dat kon niet missen, deze film wilde ik beslist zien. Monsieur Aznavour, met Tahar Marim in de hoofdrol als Charles Aznavour.

Al vanaf het begin van zijn carrière ben ik fan. Tweemaal zag ik hem life, ontmoette hem één keer backstage. Gloeiend van trots dat me dat gelukt was. Ik kocht zijn platen en draaide die zowat grijs.

Door de hele film was er muziek van hem. Bijna alle liedjes kende ik, kon ik min of meer meezingen. Ik hoop maar dat ik niet al te luid zong…! Leo heb ik ook fan gemaakt, dus we keken samen naar deze mooie film. Goed gespeeld, soms dramatisch, maar gelukkig niet te tranentrekkend.

Aznavour, kind van Armeense ouders, stond al heel jong op de planken. Nadat hij Maurice Chevalier hoorde, wilde hij ook zanger worden. Ondanks zijn kleine gestalte, ondanks zijn schorre stem. En het lukte hem. Met veel charisma en vooral door de teksten die hij maakte en zelf vertolkte.

De film bevat ook een aantal filmopnames die Aznavour zelf gemaakt heeft, dat gaf een mooie balans. We hebben de aftiteling helemaal uitgezeten, tot de laatste noot verklonken was.

Als de film niet start, dit is de link

Favorieten

Elisabeth van het blog BussyBessy vraagt ons een jaar lang onze favorieten op te geven. Dat loopt van je favoriete muziek naar je favoriete seizoen en alles wat daartussen kan liggen. Kijk eens op haar blog. Misschien wil je alsnog aansluiten.

De eerste favoriet is dus MUZIEK
Een leven zonder muziek, ik kan het me niet voorstellen. Eigenlijk vind ik alle muziek op zijn tijd mooi. Ik kan heerlijk wegdromen bij de fuga’s van Bach, een goed pianoconcert, maar ook heerlijk uit m’n dak gaan bij een lekkere rocker. Maar liever geen opera’s. Toch klinkt er niet de hele dag muziek in ons huis, want stilte is soms ook heerlijk.

Ik hou nog steeds van de 70er jaren. De liedjes uit m’n jeugd, Beatles, Elvis Presley, Neil Sedaka, Paul Anka. Wat ik ook niet mag vergeten zijn natuurlijk de Franse chansons. En dan vooral de nummers van Charles Aznavour. We hebben nog heel wat platen in onze kast staan en die draaien we ook regelmatig.

De muziek van nu volg ik niet meer zo. En eigenlijk is dat een beetje jammer. Tenslotte begint de week op mijn blog al jaren met muziek. Daarom ga ik zo nu en dan op zoek bij YouTube. Want wat eigentijds geluid mag ook zo nu en dan te beluisteren zijn op maandag met muziek.

Wil je zien wat anderen schreven over hun favoriet, kijk dan ook even bij BussyBessie.

Tram

Bron: Instagram / Inlativaonly

In de zomer van 2011 ware we in Riga. Natuurlijk nog geen sneeuw te bekennen en ook van kerstsfeer was nog sprake.

Wel maakten we daar veel gebruik van het openbaar vervoer.

Of het er gesneeuwd heeft weet ik niet, maar ik denk wel dat deze tram er nu weer rijdt.

Prachtig versierd en zo’n mooie kerstmuts voorop. Dat is toch leuk.

Oh, wat zou ik graag daar een ritje mee willen maken…!

Chaos

Vorige week leek mijn keuken wel een bakkerij. Het aanrecht stond vol met potjes, bakjes, schalen en wat ik allemaal nog meer nodig heb bij het bakken, zoals recepten, meel en suiker, pakjes boter, lepels, gardes en de mixer. Nou ja, eigenlijk te veel om op te noemen. Het werd een heel project. Leo had zich inmiddels terug getrokken en kon me niet in de weg lopen.

Maar wie denkt dat ik het vervelend werken vind, vergist zich. Ik amuseer me prima. En na een halve dag afwegen, mengen, kloppen en kneden lagen er diverse degen in de koelkast te rusten.

In het begin is er nog wel enige structuur te herkennen, maar na afloop leek het of er een tornado door de keuken was gegaan. Dat werd dus nog even opruimen. Alle vieze vaat in de vaatwasser, een natte lap over het aanrecht. En alles was weer klaar voor de volgende ronde.

Die volgde een paar dagen later. Bakblikken vol koekjes gingen de oven in. Leo bediende het wafelijzer en hij maakte heerlijke kokosmakronen. Natuurlijk zijn al die zoetigheden niet voor ons tweetjes. Het was voor onze kinderen en de andere visite. Tevoren had ik al dozen en zakjes gemaakt en zo kon ik dus alles achter elkaar afwerken. En kijk, dit was het eindresultaat.

Schrijnend

Vier weken lang keek maar afleveringen van de docuserie “Afgestaan” van  Andere tijden.

Bron: Google foto’s / Andere tijden

Een schrijnend relaas over jonge meisjes, soms nog tieners, die ongepland zwanger werden. De burgerlijke moraal vond het schandelijk. Zoiets moest maar snel onder de pet gehouden worden. De meisjes werden vaak weggestuurd, kregen hun kind in het geheim en moesten het dan afstaan. De druk van de onverzettelijke buitenwereld moet ongelofelijk zijn geweest.

De meisjes werden geacht nooit meer over hun kind te spreken. Zo verdwenen die uit zicht. Maar hun leven werd nooit meer hetzelfde. Een grote maar onzichtbare last droegen ze met zich mee.

De uitzendingen maakten een diepe indruk op me. Hoe eenzaam moeten de meisjes zijn geweest en hoe hard en veroordelend was de maatschappij toen.

Nostalgie

Eigenlijk weet ik niet hoe de etalages in de stad er nu uitzien. Zijn er weer zulke leuke en mooie bij als vroeger? Toen er hele voorstellingen waren met Steiff dieren, winterse voorstellingen werden gemaakt met heel veel sneeuw en kinderen met hun neus tegen het raam stonden te kijken in opperste verbazing.

Grootouders zullen misschien nog wel een extra ritje naar de stad in het donker gemaakt hebben, met de kleine knuistjes van hun kleinkinderen stevig vasthoudend. Zijn de kinderen daar nog mee te verrassen?

Ik amuseer me maar met een filmpje op Instagram:
de etalage van Kaufhof in Keulen. Want ik wil toch wel nog een klein beetje nostalgische kerstsfeer proeven.

Maassluis

Zoals gewoonlijk gaat De Ganzenpas in deze tijd altijd een dagje weg. Dit jaar werd het Maassluis. Daar kunnen we allemaal gemakkelijk komen, want je rijdt er met de metro zo heen.

We waren echte Ganzen hoor, want bij allerlei stations stapte wel een wandelgans in. Na een uurtje waren we er en liepen we wat door het stadje. Maassluis is in de zomer een echte toeristische attractie, maar nu niet. Overal was het redelijk stil, ook al omdat het weer helemaal niet mee wilde werken.

Gelukkig hadden we een tafel voor de lunch gereserveerd en schoven we wat eerder aan voor warme koffie en kozen we daarna uit het heerlijke broodjes assortiment.

En hoewel we elkaar bijna elke week zien, hebben we nooit tekort aan gesprekstof. Het was dus weer ouderwets gezellig.

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Vandaag een heel ander muzikaal begin. Een opname van het carillon in de Laurenskerk in Rotterdam. De 49 klokken worden door bespeeld door Dina Verheyden & Richard de Waardt.

Het carillon van de Laurenskerk bestaat uit 29 klokken uit 1660 en 20 nieuwere klokken, die in 1960 in de toeren werden geplaatst. www.stadsmuziek.nl Wie meer wil horen klikt hier of hier.

Als de clip niet start, dit is de link

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Oudste studeerde in Groningen, dus we hebben wel een binding met deze stad. Waren er vaak, hebben er veel gelopen en veel gezien. Nu komen we er nog zelden. Maar dan is er Janneke de Jager die Groningen bezingt. Zijn we weer even terug 😉

Als de clip niet start, dit is de link

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Het filmpje mag misschien een beetje luguber lijken, het advies van “The Demoniqs” is duidelijk: wacht niet tot het te laat is, maar “Enjoy yourself, its later than you think”. Fijne maandag!

Als de clip niet start, dit is de link