Vandaag een niet alledaagse opname, geschoten tijdens een avondlijke rit naar de Maasvlakte. Want het eerste weekend in september betekent in Rotterdam: Wereldhavendagen.
Wij hadden o.a. geboekt voor de excursie “Containers by night”, waarbij we in de schemering een lange tocht maakten over de ECT-Delta Terminal op de Maasvlakte, die volop in bedrijf was en daarna nog in het donker langs de havens en de vele bedrijven reden. Zoiets zie je niet elke dag, toch?
| Het kon natuurlijk niet uitblijven. Nu half Nederland geen gluten meer wil/mag eten, springt de commercie daarop in met allerlei glutenvrije producten. Met een zeer ongewone prijs, want voor het bedrag van een heel normaal brood krijg je in dit schap bij ’s lands grootgrutter nog net een kwart broodje. Netjes verpakt, dat wel. Met de naam Livwell, nou dat klinkt gezond. Dan weet je zeker dat het goed zit 😉 ;-)Die slimme jongens kunnen in ieder geval goed rekenen! |  |
Begin februari lazen we in de krant dat als je op de eerste dag van het Chinese Nieuwjaar geld zou uitgeven, je het hele jaar kosten zou blijven houden. Nu zijn we niet bijgelovig, dus gingen we die dag welgemoed op weg en kochten een nieuwe geluidinstallatie.
Maar toeval of niet, we hebben dit jaar een hele rits onverwachte kosten te betalen. Achtereenvolgens ging de vaatwasser en de afzuigkap kapot en moest er een douchekraan vervangen worden. De tuinstoelen waren niet stevig meer en moesten ook vervangen worden. De computer begaf het, net als diverse lampen. En nu lekt het dak van onze berging. En het ziet er naar uit dat ook dat een flinke kostenpost wordt.
Ik was dan ook blij dat ik gisteren deze regenboog zag. Want het eind is zo te zien op een groot open stuk land. Daar gaan we eens goed graven en misschien vinden wij daar wel die grote pot met goud…….. 😉 😉
 |
Wat heeft het voor zin? Geen enkele! Wat kan ik er mee winnen? Niks! Maar waarom zit ik dan regelmatig dat spelletje op mijn tablet of smartphone te spelen? Gewoon, omdat ik het zo leuk vind. Wat er zo leuk aan is? Dat kan ik dan weer niet uitleggen. Maar ik kan er soms maar moeilijk mee stoppen, met het spelen van Unblock me. Het lijkt nog het meest op zo’n ouderwetse schuifpuzzel, maar nu moet je proberen één rood blok weg te krijgen tussen allemaal gewone houten blokken. In het begin krijg je 10 vrije oplossingen. Bij elk gewonnen spel krijg je 5 punten en 400 punten zijn weer 10 aanwijzingen waard. In het begin leek het ingewikkeld, maar allengs raak je er handiger in. Nu heb ik al meer dan 300 spellen opgelost. |
Weliswaar de minst moeilijke serie, maar het duurt nog wel even voordat ik bij nummer 1000 ben.
Deze maand, augustus 2014, herdenken we het ontstaan van de 1e Wereldoorlog.
Ik heb destijds niet zo goed opgelet bij geschiedenis, maar ik kan me nog wel herinneren dat de moord op prins Franz Ferdinand de lont in het kruidvat was. Wie dieper ingaat op de aanleiding, ontdekt al snel dat het natuurlijk veel gecompliceerder lag.
Maar één ding is wel duidelijk: het was een grote en vooral bloedige oorlog, waarbij honderdduizenden soldaten het leven lieten. Hoeveel het er waren, daar kun je je bijna geen voorstelling van maken. Maar de foto van het “Bloodswept lands and seas of red” in Londen maakt het erg aanschouwelijk. Elke klaproos staat voor één in die oorlog gevallen Britse soldaat. In de loop van dit jaar zullen 888.246 rode keramieken klaprozen een bloedrood spoor vormen rond om de Tower of Londen.
Laten we stilstaan bij al die levens, die verloren gingen. En hopen dat oorlogen vooral geschiedenis zijn.
foto: http://www.mixedgrill.nl
Soms zie je gebouwen waarvan je denkt “heeft die architect eigenlijk wel nagedacht?”
In Rotterdam staat een hotel met op de begane grond vergaderruimtes. Met grote ramen vanaf de grond. Niks mis mee, zou je zeggen. Maar heb je de pech dat je als vrouw daar achter de vergadertafel zit, dan moet je goed oppassen dat je niet voor schut zit.
Een architect van een Berlijns hotel maakte het nog bonter. Die bedacht ook grote ramen, zelfs voor de toiletruimten. En zo konden voorbijgangers foto’s maken van mensen die, zich onbespied wanend, op de pot zaten. Hoe gênant…..
Sinds ik weer regelmatig op Facebook rond struin, valt me op hoe vreemd de reacties van mensen kunnen zijn. Dat ligt meestal niet aan de mensen, maar aan Facebook. Want zeg nou zelf, kun je met goed fatsoen een “vind ik leuk” plaatsen bij foto van een neefje dat net van de tandarts komt en nog ontdaan is van de behandeling, die behoorlijk pijnlijk was. Of de foto van een verre kennis, die gemaakt is door echtgenoot? Ze heeft een nare operatie ondergaan en is nog maar net bij uit de narcose. Zet je daar dan “like” bij?
Ik doe dat niet. Liever geen reactie, dan zo’n stompzinnig opgestoken duim.
Nou, eigenlijk niet lachen. Want ik ben vooral boos over het bericht dat ik vanmorgen in de krant las. Meneer Bulent Arinc, de Turkse vice-premier, vindt dat vrouwen niet meer in het openbaar mogen lachen. Dat zou mannen maar aanzetten tot onreine gedachten.
We kunnen beter lachen en vrolijk zijn, dan agressief doen en bommen gooien. En als hij het niet kan aanzien, dan doet ie zijn ogen maar dicht. Onreine gedachten, hoe verzint zo’n man het….. Wat een idioot.
bron: National Geographic
Ook na zo’n afgrijselijk ramp gaat het leven gewoon verder. Er moeten boodschappen gehaald, eten klaargemaakt. Alle lopende zaken gaan weer gewoon door. De wandelaars liepen de 4-daagse uit, de renners in de Tour hielden een minuut stilte en stapten daarna op hun fietsen en vandaag start hier in Rotterdam het Zomercarnaval.
Maar vieren we feest? Ik denk het niet, want iedereen zal toch keer op keer die afschuwelijke beelden zien. Het raakt ons bijzonder, omdat er zoveel Nederlanders aan boord waren. Dat brengt het dichterbij, al is het heel raar. Want bij andere rampen is het leed natuurlijk even groot.
Maar het is vooral ook de zinloosheid, omdat het niet een mechanische fout of een natuurramp was. Iemand dacht “een vijand” naar beneden gehaald te hebben. Was de daad dan gerechtvaardigd? Was er dan geen rouw in die gezinnen? En vooral was het dan geen moord, maar een verzetsdaad?
We staan nog even stil bij alle leed en dan…. ja, dan gaat het leven weer verder.
