Badhuis

badhuis Laatst gingen wandelen we in Spangen, de buurt van Rotterdam waar ik opgegroeid ben. Een buurt die ik als kind behoorlijk groot vond, maar nu bepaald gekrompen leek.
We bekeken het Justus van Effen-complex en kwamen langs het badhuis. Een instituut waar we nu niet meer zo veel van horen. Tegenwoordig heeft elk huis tenminste een douche.

Maar vroeger waste je jezelf -wekelijks- in een teil. Ik herinner me nog goed, op zaterdagavond werd de zinken teil in de keuken gezet en gevuld met vele keteltjes heet water. Mijn moeder controleerde de temperatuur en dan mocht ik er in, eerst even spelen. “Maar niet teveel knoeien hoor!” Daarna kwam moeder om me te wassen en af te drogen. Haartjes nat, nog even op… en dan naar bed. En in de winter een kruik mee, net als Gerard Cox, Kooten en de Bie bezongen.
Mijn vader deed dat niet, die ging elke week naar het badhuis. Met onder zijn arm een handdoek met daarin een stuk Sunlight zeep en schoon ondergoed. Geen idee meer hoe lang hij er over deed, maar in mijn herinnering geen uren. Je zult daar ook wel niet voor je plezier gebadderd hebben. Toen mocht geluk dan heel gewoon zijn, geef mij maar mijn dagelijkse douche. Met centrale verwarming en een lekker luchtje.

Bewaren

Bewaren

Wachten

Daar zit ie, wachtend… Hij heeft geduld, want zeker weten dat er straks iets lekkers te vinden is. Nu staan er nog allemaal mensen bij die tent, maar straks wordt het stiller. Er is vast wel iemand die toch niet zo’n grote honger heeft… En hij hoopt dat ze hun afval naast die grote bak gooien… Dus nog even wachten…

meeuw

Zomercarnaval

Dit jaar gelukkig weer een zomercarnaval in Rotterdam. Vorig jaar was het weer te slecht en ging het niet door. En al was het gisteren niet echt hoog zomers weer, het plezier was er niet minder om. De stad denderde van het geluid dat uit de verschillende luidsprekers kwam. De vele kleurige groepen hadden niet bespaard op het aantal veren en glitters, alhoewel de dames vaak maar miniem gekleed waren. Op hoge hakken werd er gedanst en gezongen en de muziek bracht ook veel toeschouwers tot (voorzichtig 🙂 ) heupwiegen. Hieronder een impressie van een echt multi-culti feest! (klik op een foto om te vergroten)

 

Rotterdams

bloembak In Rotterdam worden de overhemden verkocht met de mouwen al opgestroopt, dat is bekend. In mijn stad zeggen ze  “niet lullen, maar poetsen”. Geen flauwe verhalen dus, maar meteen tot de kern van de zaak en aan de slag.
En gisteren zag ik, nota bene voor het nieuwe Museum Rotterdam, een echt “Rotterdamse” plantenbak. Want hier staan geen leuke blommen, maar nuttige gewassen. Snijbiet, venkel, kruiden en uien. Je hoeft ze alleen maar te plukken en je kunt je avondmaal koken.
Ik heb het niet geprobeerd hoor. Ik denk toch dat zo niet bedoeld zal zijn.
Maar ik vond het wel een leuke bak!

 

Bewaren

Muurschilderingen

witte-aap Volgens Marthy verdwijnen in Frankrijk steeds meer reclame-muurschilderingen uit het straatbeeld. Dat is jammer, want het staat vaak erg leuk en sommige schilderingen zijn werkelijk prachtig.
Maar in Rotterdam zie ze nu steeds vaker. Toevallig waren we afgelopen week in de Witte de Withstraat. Vroeger een wat louche straat met weinig vertier. Nu een prima plek om gezien te worden, met ontelbare terrasjes waar veelvuldig gebruik van gemaakt wordt. En dan kom je ineens deze aap tegen. Niet verwonderlijk, want hier zit ook het café De Witte Aap, dat door Lonely Planet werd uitgeroepen tot het leukste café ter wereld. Dus daar mag je ook wel een beetje mee te koop lopen… ehh…. staan.

 

 

Wandelen

Elke dag wandelen is leuk, maar ik vind het wel lastig om telkens weer een gezellige en interessante route te lopen. Gelukkig ontmoette ik op één van mijn wandelingen een groep, waar ik me bij aan kon sluiten. Dus wandel ik nu bijna elke donderdag eerst naar de andere kant van onze wijk en van daaruit telkens naar een andere bestemming. Een wandeling duurt meestal van 11 tot half 1, maar soms loopt het wat uit. De wandelingen worden geleid door Koos Leidelmeijer van NCenB (Natuur, Cultuur en Bewegen)
De eerste donderdag van de maand wordt er een langere wandeling gemaakt, vaak naar een ander deel van de stad. Afgelopen donderdag gingen we naar de wijk De Esch, waar vroeger het waterleidingbedrijf van Rotterdam was. De oude gebouwen zijn bewaard gebleven, maar er staan ook nieuwe flats. En tussen deze wijk en de Maas ligt een leuk en wild natuurgebied. Ik kende het van horen zeggen, maar was er nog nooit geweest. Geheel ten onrechte, want het is er erg mooi, een beetje ruig en wild. En dat moet je toch wel waarderen in zo’n stedelijke omgeving.

 

Orchidee

Ommoord-pages-15 Wie ze nu gaat zoeken, zal ze niet meer vinden. De orchideeën die vlak bij ons huis zomaar in het wild groeien. Maar in mei staat een heel veld er vol mee. Ik geniet er van, op afstand. Maar al te vaak zag ik de sporen van anderen, die met grote schoenen naar zo’n klein bloemetje gestapt waren en daarmee andere, nog niet uitbundig bloeiende planten, vertrapten. Dus heb ik maar even gewacht en nu zijn ze al weer uitgebloeid.

 

Plastic

Mei-blogfoto- 03 Het lijkt echt, maar het is plastic. Je ziet het steeds meer. Ja, ik begrijp het wel, het is reuze makkelijk, want deze plantjes hoeven geen water, ze verdorren niet en ze zijn goedkoop. Maar ik vind het zulke nep. Dan liever een café-terras zonder deze plastic opsmuk.