Het is maar hoe je het bekijkt.
Voor de een is het zus, voor de ander zo.
Maar ik ben blij met mijn 72 jonge jaren 😉
Oud worden kan toch altijd nog?
Dus blijven lachen, want chagrijn geeft rimpels.
Tja…!
Category Archives: foto’s van anderen
Borduren
Mijn zus maakte kruissteek borduurwerken. Kussens, tafelkleden, bellenkoorden. Prachtig, maar dat is niks voor mij.
Dit vind ik ook prachtig en ook dit is niks voor mij. Zo veel geduld kan ik niet opbrengen. Maar als ik een huisdier had, zou ik graag zo’n portret willen.
Deel dit op:
Muzikale maandag
De muziek voor de muzikale maandagen vind ik bij stukjes en beetjes. Hier hoor ik wat, iemand raad me iets aan of er komt een mooie song voorbij in een programma.
Hoe ik aan deze clip gekomen ben, kan ik me niet meer herinneren. Maar ik vind het prachtig en ontroerend, John Prine die zingt “I remember everything”.
Deel dit op:
Goed idee!
Dat geluk in een klein hoekje zit, weet iedereen wel. Soms zelfs een beetje verscholen, achter iets anders verstopt.
Maar met deze spreuk van Loesje moet het eenvoudiger te vinden zijn. En misschien, als het even tegenzit, vind je nog een verstopte portie, daar waar je het nooit meer dacht te vinden.
😉 😉 😉
Deel dit op:
Muzikale maandag
Eens een keer iets heel anders: klassieke muziek en dan ook nog eens met ballet: een deel uit de Notenkrakersuite van Tjaikovski. Gedanst door leden van het Birmingham Royal Ballet in een ongewoon decor, namelijk The Bullring Shoppingcentre in Birmingham.
Deel dit op:
Vrolijk Pasen
Geniet van een gezellig Paasweekend.
Let op, niet te veel eieren eten.
En geef je Paashaas en extra knuffel.
Deel dit op:
Voorraad
“De Dasty is op”, meldde mijn hulp. “Oh, dan haal ik dat deze week wel even”, was mijn antwoord.
Maar zo gemakkelijk gaat dat tegenwoordig niet meer. De winkel is alleen open voor mensen met een afspraak. Dus maakte ik die via mijn telefoon en bestelde twee flessen voor mezelf en een voor mijn hulp. Jammer, maar dat was niet genoeg. De bestelling moest minimaal 10 euro bedragen.
Het wordt steeds dwazer in de wereld. Wat moest ik dan….? Toch besloot ik de bestelling dan maar op te voeren. Vijf flessen werden het. Zo kunnen hulp en ik wel weer even vooruit.
Maar of dat de economie nou gaat helpen…. Normaal gesproken zou ik voor één fles gegaan zijn. En dan had ik en passant nog wel wat anders gekocht. Een blocnote, wat pennen, een vaasje of weet ik veel wat voor ander niet noodzakelijk spul. Nu ben ik voor minimaal een jaar onder de pannen.
Maar wat verlang ik naar een keer weer gewoon gezellig en ontspannen winkelen.
Deel dit op:
Hygiëne
Na het verhaal van Marthy las ik ook het boek van Tim Voors. Niet dat ik van plan ben om zo’n lange wandeling zelf te maken, maar er over lezen kan natuurlijk altijd.
Het las als een trein, al vond ik het teleurstellend dat de natuur, die toch overweldigend moet zijn, minder werd belicht.
Er was echter één ding wat me bijzonder opviel. Hoe ga je in zo’n situatie met hygiëne om? Vanzelfsprekend is het niet mogelijk elke ochtend te douchen. Zo nu en dan een sprong in een meertje of rivier moet je een beetje schoon houden.
In het bijzonder het gebrek aan een toilet zou mij nekken. Nou ja, helemaal alleen in de bushbush zou ook ik wel wat relaxter zijn dan langs een drukke verkeersweg. Maar toch…!
Zo nu en dan is het toch tijd voor een grote boodschap, die je moet begraven. Maar wat doe je verder met papier en zo….? Natuurlijk niet zomaar achterlaten in de natuur. Maar wat dan?
Tim Voors nam het mee, uiteraard netjes verpakt in een zakje. En gek hè, ik kan me die wandelaars nu niet meer anders voorstellen dan met een rugzak en daaraan bungelend een toiletrol en een keurig dichtgeknoopt zakje.
Zo zal het wel niet gaan. Er zijn beslist andere oplossingen. Maar dat beeld hè, dat blijft…. 😉
Deel dit op:
Tijd
‘T is alweer een paar dagen zomertijd. Altijd ben ik een beetje van slag af door dat uur tijdsverschil.
Ook na een paar dagen kom ik nog niet goed op gang.
Daarom vandaag een laat en kort berichtje. Ik moet nog even wennen 🙂
Deel dit op:
Kijken
Na de serie Restaurant op Netflix keken Leo en ik nog diverse andere dingen, maar echt enthousiast waren we niet.
Totdat ik de Netflix-serie Borgen ontdekte. Ik had er al veel over gehoord, maar nog nooit iets van gezien.
We kijken weer samen, al was Leo niet meteen enthousiast. Zelfs overdag kijken we weleens in een verloren uurtje, En ik geniet van Birgitte Nyborg als premier, de journaliste Katrine Fønsmark en spindoctor Kaspar Juul. Midden in het politieke spel proberen ze elk voor zich staande te blijven, problemen te voorkomen. Ook al moeten soms heilige huisjes het verduren en principes even buitenspel gezet worden.
Dat is natuurlijk niet gemakkelijk in een mannenbolwerk. Al maken ook kibbelende vrouwen, die elkaar een plaats aan de top niet gunnen, Birgitte het leven lastig.
De serie geeft een goed beeld van de politieke spelletjes. En al is het maar fictie, zo nu en dan lijkt het griezelig echt. Het handjeklap om de posten en de vooroordelen die nog altijd wel voor vrouwen maar nauwelijks voor mannen gelden. De mensen die naar elders moeten of opgeofferd worden…. Eerlijkheid is soms ver te zoeken en principes blijken boterzacht.
Ik ben dus voorlopig nog even zoet met drie series van 10 afleveringen.
