Verhuizing

Het Centraal Museum in Utrecht wordt verbouwd en dus moet de gehele collectie “even” worden opgeslagen.

Natuurlijk ook het geliefde poppenhuis van Petronella de la Court moet tijdelijk naar het depot.
Dat is nogal een klus, want het huis bestaat uit wel 1.500 onderdelen. Een miniatuur boekenkast, een viool op schaal, een wafelijzer van een paar centimeter… Alles moet stuk voor stuk worden gearchiveerd, gefotografeerd, ingepakt, en klaargemaakt voor de verhuizing.

Ik ben benieuwd hoe dat in zijn werk gaat en kijk dan ook zo nu en dan mee naar dit proces. Verhuizen is in het normale leven al een heel gedoe, maar stel je voor hoe de poppen zich moeten voelen 😉

Bron: website Centraal Museum Utrecht

Kijk, dit is het poppenhuis. Alles minutieus in miniformaat gemaakt. Keurige dames en heren, een kraamkamer, natuurlijk een keuken en zelfs een tuin met tuinbeelden. De moderne techniek zorgt ervoor dat je je zelf in het huis waant en alle werkzaamheden ook nog op de voet kunt volgen.

Binnenkijken

Wandelen in de stad en dan bij mensen binnenkijken. Ik vind dat leuk en kijk dan ook vrijpostig naar binnen als dat mogelijk is.

Nog leuker is het om op Funda binnen te kijken. Sommige mensen hebben alles keurig aan kant gemaakt, maar soms zie ik ook wel eens ergens iets liggen wat duidelijk privé had moeten blijven.

Bron: www.appartmentherapy.com

Maar het allerleukst is op YouTube huizenfilmpjes bekijken. Er zijn diverse sites die lange of kortere inkijkjes in andermans interieur leveren. Tik op YT maar eens “tiny apartment” in.

Ook de site van “Never too small” levert mooie filmpjes op. Soms zijn de huisjes net gebouwd, maar ook oude appartementen worden met veel creativiteit verbouwd en ingericht. De een beperkt zijn spullen, een ander zoekt naar ingenieuze opberg mogelijkheden.

Ik ben dik tevreden met ons eigen huis, maar zo nu en dan bij een ander kijken kan ook geen kwaad.

Boek en verhaal

Enige tijd geleden las ik op mijn e-reader De Bourgondiërs van Bart van Loo.

Ik hou van zulke geschiedenisverhalen. En al is het natuurlijk vooral veel wapengekletter, veldslagen, oorlogen en verraad, er was ook veel moois te lezen. Over grote spelen, enorme banketten, bruiloften, cultuur en de geschiedenis van steden als Gent, Brugge. Al met al heerlijk om te lezen.

Maar vorige week ontdekte ik dat Bart van Loo ook diverse podcasts over De Bourgondiërs heeft gemaakt. Acht delen maar liefst, van ruim 1,5 uur elk.

En hij leest het boek niet voor, maar vertelt. Maakt kleine zijsprongetjes of adviseert eens verder te zoeken. En dat is zeer sappig en onderhoudend. Je ziet de maliënkolders voor je, de poedelnaakt edelen die door de Turken in de pan worden gehakt. Tussendoor klinkt muziek uit die tijd. Voor ons onbekend, maar als tijdsbeeld heel waardevol en vaak heel mooi.

Dus wie zich wil verdiepen in de historie kan voorlopig vooruit. De podcasts zijn te downloaden op Spotify en via klara.be.

Of hou het in gedachten, want op koude winteravonden, op de bank onder een dekentje, is dit een goed alternatief voor TV kijken.

Grote gezinnen

Lang, heel lang geleden had ik een vriendje uit een gezin van 13 kinderen. Heel iets anders dan bij mij thuis, met 2 dochters. Mijn zus was al getrouwd, dus praktisch gesproken was ik toen enig kind.

De eerste keer dat ik bij hem op bezoek ging, liet ik me natuurlijk van m’n beste kant zien. Na het eten bood ik aan om mee te helpen afwassen. Ik zocht naar een teiltje… Wist ik veel dat daar een flinke wasteil voor gebruikt werd. En die stapel borden, schalen… de enorme pannen. Een hele nieuwe wereld ging voor me open.

Ook viel me op dat moeder aan tafel bleef zitten. De (schoon)dochters gingen aan de slag. Moeder delegeerde, vader verdiepte zich in een boek.

Naderhand kwam ik tot de ontdekking dat het de Bijbel was. Het gezin was streng gereformeerd. Het was ook de reden dat de relatie een beetje moeizaam verliep en al snel ten einde was.

Bron: FaceBook

Maar waarom vertel ik dat hier? Omdat ik op FB deze foto zag. Nee, het is niet dat gezin van mijn vriendje. Ik weet helemaal niet wie deze ouders en kinderen zijn. Maar ik moest meteen weer denken aan die tijd…

Creatief

Al lange tijd volg ik het Instagram account van Edgar Artis Hij is modeontwerper en maakt tekeningen van vrouwen, die hij kleedtmet met van alles en nog wat…. bloemblaadjes, groente, potloodslijpsel, potloden… te veel om op te noemen.

De laatste weken gebruikt hij kleine paspopjes in plaats van tekeningen. En dat is te volgen op Instagram. En weer gebruikt hij allerlei ongewone materialen, zoals uienschillen, spinazie of notendoppen.

Ik hou van dat soort creatieve uitingen. Edgar maakt niet alleen dit soort dingen, maar ontwerpt en maakt ook tassen. Stoer en toch elegant.

Dat is het leuke van al die Instagram beelden. Je ziet zoveel voorbij komen.

Spaarpot

Zouden kinderen van nu nog leren om te sparen in een spaarpot? Ik heb eigenlijk geen idee. Want sparen is niet meer zo in, toch?

Bron: foto via Facebook

Een spaarpot zoals deze hadden onze kinderen ook. Je gooide er een gulden in en die rolde dan meteen netjes in het juiste vakje. Dat ging ook zo met andere munten en al snel was er een leuk kapitaaltje bij elkaar.

Je kon die spaarpot natuurlijk ook zelf openmaken en ik denk dat er zo nu en dan wel eens achter onze rug om wat uit gehaald werd. Maar het ging om het idee. Na verloop van tijd werd de inhoud gestort op hun eigen girorekening. Jong geleerd dus….

Die spaarpot is inmiddels een collectors item, denk ik. Net als de piekpijp. En het stuiverspotje van mijn moeder in de vorm van een mini-naaikistje. Alles al lang bij de kringloop gebracht. Zonder inhoud natuurlijk!

Echt Rotterdams

Bron: https://stadshorloges.nl/products/rotterdam

Dit is een echt stijlvol horloge. Niet te schreeuwerig, niet te groot of te klein, gewoon mooi, vind ik. Met als extraatje de Erasmusbrug op de wijzerplaat en op de achterkant gegraveerd. Voor echte Rotterdam fans dus!

Een horloge om mee te pronken. Echt Rotterdams!

En wie er een kopen wil of cadeau geven, klik hier voor de webwinkel.