Category Archives: Azië

foto’s uit aziatische landen

Herinnering

Posted on by

Op het bureaublad van de computer verscheen een prachtige foto van Mount Fuji, gemaakt Franco Libassi.

De foto’s wisselen regelmatig en dus was ook deze naar een paar dagen verdwenen. Jammer, want ik keek er met heel veel heimwee naar.

Maar kom op zeg….., ik heb toch zelf foto’s gemaakt van Fuji San. Die reisherinnering kan ik met gemak weer oprakelen. Want al is het inmiddels bijna zeven jaar geleden, regelmatig gaan mijn gedachten nog terug naar die reis.

We deden zoveel ervaringen op. Geen enkel probleem om terug te denken. En al is de voorgrond minder fotogeniek dan bij Libassi, Mount Fuji blijft even majestueus.

Atoombom

Posted on by
Bron: Google foto’s

Vandaag, 6 augustus, is het exact 75 jaar geleden dat de eerste atoombom viel op Hiroshima. Veel was er niet meer over van die grote stad. Alleen dit gebouw stond nog overeind.

Hiroshima, 2009 (eigen foto)

In 2009 maakte ik er deze foto. Nu is het een monument, een aanklacht tegen de wreedheden van de oorlog. Natuurlijk gingen wij ook naar het atoombom-museum. De overblijfselen, gesmolten flessen, verwrongen stalen voorwerpen, alles netjes uitgestald, leken ontdaan van hun dramatisch verhaal. Zij waren verworden tot objecten zonder ziel. Het was verschrikkelijk, maar de verschrikkingen waren niet in woorden uit te drukken.

Wij keken er naar, net als de vele Japanse schoolkinderen. Op mij liet het een diepe indruk achter. De kinderen giechelden, plaagden elkaar. Ach ja, net als kinderen over de hele wereld doen.

Hiroshima is tegenwoordig weer een bruisende stad. Wie er rondloopt, kan zich nauwelijks voorstellen hoe erg het verwoest was. Men winkelt, loopt, lacht. Ogenschijnlijk niemand kijkt terug in de geschiedenis.

Herinnering…

Posted on by

Herinnering.jpg
De tijd kun je nooit meer terug halen, want wat gebeurd is, ligt achter ons. Maar soms is het toch fijn om eventjes terug te kijken. Naar de mooie herinneringen, de fijne tijd, de vele indrukken die we opdeden.
Dus kijk ik vandaag nog maar eens terug op onze reis naar Japan. Hier waren we in november 2014.
Kyoto, het Filosofenpad.
We liepen in een heerlijk herfstzonnetje, hadden alle tijd om te genieten.
En dat hebben we dan ook met volle teugen gedaan!
Mooie herinneringen, die nog steeds blij maken!

Zomaar…

Posted on by

Bord

Lief bord hè?
Niet man/vrouw met kind, maar opa met kleinkind. Jonge mannen dragen geen hoed, ook niet in Japan. Want ik fotografeerde dit bord in Kobe, in de Chinese wijk.
Geen idee of daar meer opa’s en oma’s aan de wandel zijn met hun kleinkinderen. Ik vond het zomaar een lief bord.
In Nederland zou zo’n bord ook goed passen, want steeds vaker zie ik grootouders op pad met kleinkinderen. Of is het hier net iets té lief…..?

Leeftijd

Posted on by

China-portretHier in het westen zijn we nogal druk met onze leeftijd. Jong is het credo. Dus joggen we, smeren we dure crèmes op ons gezicht, spuiten sommigen botox of laten zich faceliften. Vaak verven we onze haren om het grauwe grijs te verdoezelen.
Goed, laat ik heel eerlijk zijn, erg veel doe ik er niet aan. Maar het streelt ook mijn ego als ik jonger geschat wordt dan ik ben.
Deze vrouw ontmoetten wij in 2005 in Zuid-China. Ik was toen 57, maar hoe oud deze vrouw is? Geen idee? We zijn nu dertien jaar verder en ik vraag me af hoe zij er nu uit zou zien.

Bamboe

Posted on by

Afgelopen week zagen we een documentaire op BBC2 over Hongkong. Een stad die bijna alleen maar bestaat uit torenhoge wolkenkrabbers. De grond is er erg duur, beperkt en dus wordt er voornamelijk in de hoogte gebouwd. Mooi? Dat is een kwestie van smaak. Er zitten beslist prachtige staaltjes van architectuur bij. De stad werd aan alle kanten belicht. De hoge huren, de weinige ruimte en nog veel meer…. Maar er was één ding, dat ons vooral frappeerde. Veel van die hoge gebouwen werden gebouwd met behulp van stellingen van… bamboe.
Dat hadden we zelf ook al gezien tijdens onze reizen naar Zuidoost Azië, zoals op deze foto, die ik in 1997 in Shanghai maakte. Maar wij dachten dat het inmiddels wel door ander materiaal zou zijn vervangen. Dat het zelfs nu nog werd gebruikt, verbaasde ons. En de Engelse journaliste was er ook stom verbaasd over. Hoe werden die bamboestengels dan aan elkaar gemaakt? Vroeger gebeurde dat met repen bamboe, maar dat gaf te veel verwondingen bij de bouwers. Nu gebruikt men een soort polyester koord. Een Chinese bouwvakker deed het voor en het leek vrij simpel. Het ging eigenlijk razendsnel. En hoe hoog  konden die stellingen wel gemaakt worden? Tot wel 70 verdiepingen hoog, vertelde men. Dus niks high tech constructies, maar gewoon ouderwetse bamboe… Goedkoop, sterk, buigzaam, milieuvriendelijk en altijd leverbaar.
De uitzending wordt op dinsdagavond om 23.15 uur nogmaals op BBC2 uitgezonden. Later volgen ook nog documentaires over Mexico City en Moscou.

Bewaren

Reizen

Posted on by

Op onze computer staan duizenden foto’s, die zelden of nooit meer bekeken worden. Jammer, want er zitten soms heel leuke tussen, die ik best wil delen.
Vandaag ga ik terug naar 2001, toen wij een reis naar Vietnam maakten. Dit is mijn impressie van Hanoi.
Hanoi vond ik een relaxte stad. Het verkeer was druk, maar iedereen reed langs elkaar heen. Sierlijk slingerden bromfietsers en fietsers langs auto’s en vrachtwagens.
Allerlei waren werden aangeboden, dingen gemaakt. Er waren hele straten van maar één soort winkeltjes. Levendig, kleurrijk, rommelig en lawaaiig. Maar vooral vrolijk, na alle ellende van de lange oorlog, de armoe. Je kon de hoop op betere tijden bijna voelen. Ik kon er geen genoeg van krijgen en was ’s morgens heel vroeg al buiten, waar ik keek naar gymmende mensen. Ik rook de geur van versgebakken brood, hoorde het getimmer en geklop van de ambachtslieden. Het maakte heel veel indruk op me. Hoe zou het er nu zijn?

Deze slideshow vereist JavaScript.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Fietsen

Posted on by

1997: overal fietsen in het straatbeeld

Bron: De Telegraaf -augustus 2017

In 1997 maakten wij onze eerste grote reis, naar China. Dat land was toen al bezig aan een enorme economische groei. Meteen bij aankomst werden we overweldigd door de ongelofelijk hoogbouw, waaraan 24 uur per dag gewerkt werd.
Er reden al wel veel auto’s, maar er waren nog veel meer fietsen. Rijen fietsen bij het station, rijen fietsen bij een markt en als het spits was, zag je onafzienbare rijen fietsers op de wegen. In Beijing zag ik een bakfiets met op de bak een stoeltje, waarop oma zat als een prinses. Ze keek ons aan met een blik van “Arme witnekken, jullie moeten lopen, maar ik word gereden!”
Een fiets was toen nog een heel bezit voor de meeste Chinezen. Al zullen ze al wel gedroomd hebben van een autootje.
Nu rijden er zoveel auto’s in China dat de lucht soms niet meer te harden is. En heeft datzelfde Beijing alweer een ander probleem: waar laten we al die oude en kapotte fietsen? Ach ja, tijden veranderen…

Bewaren

Reizen

Posted on by

Op onze computer staan duizenden foto’s, die zelden of nooit meer bekeken worden. Jammer, want er zitten soms heel leuke tussen, die ik best wil delen.
Zoals van het Miao-festival in Leishan, waar wij tijdens onze reis in Zuid China in 2005 kwamen. Grote groepen etnische minderheden trokken daar aan ons voorbij. De kleding van de mannen en vrouwen was zeer divers, en vaak overweldigend mooi. Soms bezweken de meisjes bijna onder hun zilveren hoofdtooien en ook kleine kinderen waren prachtig gekleed. Er was muziek, er werd gedanst en gehandeld. De (toen nog) weinige toeristen konden bijna niet stoppen met fotograferen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Hoe gaat het?

Posted on by

Bij het doorzoeken van mijn fotoarchief vond ik dit Vietnamese meisje. En ik vroeg me af hoe het met haar zou gaan. Ik zal het nooit weten….

Want ik ken haar niet, ik heb haar zelfs nooit gesproken, Ze liep op de markt in Bac Ha en ik vond haar zo mooi gekleed. Nu is ze alleen een gezicht op een foto, die ik maakte in het voorjaar van 2001. Bijna 15 jaar geleden dus. In die tijd kan er veel gebeurd zijn.

12-hoe-zou-het-gaan