Atoombom

Bron: Google foto’s

Vandaag, 6 augustus, is het exact 75 jaar geleden dat de eerste atoombom viel op Hiroshima. Veel was er niet meer over van die grote stad. Alleen dit gebouw stond nog overeind.

Hiroshima, 2009 (eigen foto)

In 2009 maakte ik er deze foto. Nu is het een monument, een aanklacht tegen de wreedheden van de oorlog. Natuurlijk gingen wij ook naar het atoombom-museum. De overblijfselen, gesmolten flessen, verwrongen stalen voorwerpen, alles netjes uitgestald, leken ontdaan van hun dramatisch verhaal. Zij waren verworden tot objecten zonder ziel. Het was verschrikkelijk, maar de verschrikkingen waren niet in woorden uit te drukken.

Wij keken er naar, net als de vele Japanse schoolkinderen. Op mij liet het een diepe indruk achter. De kinderen giechelden, plaagden elkaar. Ach ja, net als kinderen over de hele wereld doen.

Hiroshima is tegenwoordig weer een bruisende stad. Wie er rondloopt, kan zich nauwelijks voorstellen hoe erg het verwoest was. Men winkelt, loopt, lacht. Ogenschijnlijk niemand kijkt terug in de geschiedenis.

Pink Ribbon (3)

Vandaag is niet alleen het einde van de zomertijd, maar ook het einde van de Pink Ribbon-maand.

Ik zag dit affiche in Hiroshima en realiseerde me in eerste instantie eigenlijk niet waar het over ging.
Het ziet er zo lief en schattig uit. Maar het maakt helemaal duidelijk wat je moet doen en drukt je toch met je neus op de feiten.

Serene rust

Het had geregend en we waren bijna de enigen die middag. In de grote Shukkei-en tuin in Hiroshima heerste een serene rust.
Je waant je in een sprookjeslandschap en dat is het ook wel een beetje. Want de planten en bomen worden met pijnlijke nauwgezetheid gesnoeid, de bruggetjes en doorkijkje zo geregisseerd totdat de illusie van een weids landschap wordt gerealiseerd.

Hiroshima

Verzoeken om wereldwijd verbod op kernwapens Bij ons bezoek aan Japan in 2009 gingen we natuurlijk ook naar Hiroshima. Het is een wonder dat een stad, die zo desastreus verwoest werd, toch weer werd opgebouwd.

Uiteraard bezochten we het Atoombommuseum. Dat wordt niet alleen door duizenden toeristen bezocht, maar is een verplicht uitje voor scholieren.
Naast beelden van verwoesting en ellende is dit er ook te zien. Een grote wand met kopieën van brieven van burgemeesters van over de hele wereld, die vragen om een wereldwijd verbod op kernwapens.

Zou het helpen?