Monthly Archives: juni 2019

Boom

Posted on by

Wanneer ik naar de metro loop, kom ik langs een flinke en mooie boom. Er staan in mijn wijk duizenden bomen, maar dit is een bijzondere. Het is een Liriodendron tulipifera ook wel “tulpenboom” genoemd. Hij bloeit op dit moment en de bloemen lijken een beetje op, ja juist, tulpen. Je moet natuurlijk wel even naar boven kijken om de gele bloemen tussen de bladeren te zien. Dat blad lijkt ook een beetje op een tulpenvorm en is nu mooi groen, maar verkleurt in de herfst naar prachtig geel. Het kan een flinke boom worden, zo’n 20 tot 30 meter hoog. Ik weet precies waar hij staat en kijk er altijd met extra aandacht naar. Toch mooi zo’n bijzondere boom in de buurt…!

Stormschade

Posted on by

Het klimaat blijft ons verbazen. Was het vorig jaar veel te droog, vorige week kwam de regen met zoveel bakken uit de hemel dat in Rotterdam diverse straten blank stonden. En bij tijd en wijle stormde het ook nog eens behoorlijk. Kijk maar naar deze wilgenboom. De takken zijn er als luciferhoutjes afgetrokken.
In Frankrijk, onder andere in de Ardèche, was het nog ruiger. Daar woedde in heel korte tijd een enorme storm met hagelstenen als duiveneieren. Marthy’s prachtige tuin met veelbelovende fruitoogst ging bijna ten onder aan de storm. Al het werk naar de knoppen en een in en in triest gezicht als het zo op de foto’s ziet.

Klantvriendelijk…

Posted on by

Je hoeft niet iets duurs te kopen om goede service te krijgen. Want laatst was ik op zoek naar sneakersokjes. Van die soort voetjes voor in de wandelschoenen, maar alsof het lijkt of je geen sokken draagt. Een wandelvriendin had me de Primark aangeraden en appte een foto. Maar eenmaal bij de winkel zag ik sokken in alle maten, kleuren en soorten, maar die sneakersokjes zaten daar niet bij. Ik vroeg het bij de kassa en kreeg te horen dat ik die op de sportafdeling zou kunnen vinden. En zonder dat ik verder iets hoefde te vragen liep er iemand met me mee, wees waar die sokjes hingen en keek zelfs mee of ik de goede mee nam. En dat voor het luttele bedrag van Eur. 4,50. Ik was helemaal stom verbaasd. Natuurlijk heb ik de vriendelijke dame hartelijk bedankt. Want zeg nou zelf, voor zo’n bedragje verwacht je dat toch niet?
En zitten ze fijn? Ja zeker. Soms schieten ze nog wel eens onder mijn voet, maar doorgaans blijven ze prima zitten. Aanrader dus!

Muzikale maandag

Posted on by


Net als vorig jaar begin ik elke week weer met muziek. Het kan van alles wat zijn, in elke taal, soms ontroerend, soms carnavalesk. Maar het brengt in ieder geval mij altijd in een goed humeur.

Al versta ik er niks van, dit lied vind ik gewoon erg mooi. Hopelijk mijn lezers ook 😉


TV kijker…?

Posted on by

Een opvallend raam, met felle kleuren. Maar toen ik dit raam zag op Zakynthos, herinnerde het me aan iets. Ik kon er toen even niet op komen.
Bij het terugkijken van de foto’s wist ik wel meteen waar me dit aan doet denken: aan het logo van National Geografic. Het raam waardoor fotografen en journalisten naar de wereld kijken. Het kan natuurlijk gewoon toeval zijn, kwestie van smaak of voorkeur voor juiste deze kleuren.
Ik vind het ook wel iets weg hebben van een statement. Kijk, hier wonen mensen die hart hebben voor de wereld. Dat hoop ik dan ook!

Autistisch…?

Posted on by
Kleur bij kleur, netjes op een rij

Zo nu en dan doe ik dingen, waarvan ik zelf niet weet waarom ik ze zo doe. Ik vind mezelf helemaal niet georganiseerd of super netjes. Ben soms een beetje chaotisch en het huishouden behoort niet tot mijn favorieten.
Maar toch…. Laatst hing ik de was op. Nou ja, de paar dingen die ik niet in de droger doe en dus op zolder op een rekje te drogen moeten worden gehangen. En ineens ontdekte ik een autistisch trekje bij mezelf. Want die paar lappen moeten wel allemaal even recht hangen, met dezelfde kleur knijpers aan de lijn komen. Niks slordig ophangen. Heel precies en netjes moet dat. Van wie? Van niemand anders dan van mezelf. Nou ja, dacht ik, elke gek zijn eigen gebrek. Maar gaandeweg ontdekte ik nog wel meer zulke malle gewoontes: alle microvezel lapjes op kleur, in het gelid in een speciaal mandje. Alle vorken, messen, lepels… ja ook keurig op rij in de bestekla. Nou weet ik wel dat het onschuldige gewoontes zijn. Niemand heeft er last van. Maar zouden er meer mensen zijn die dat ook doen?

Honing

Posted on by

Tijdens onze vakantie op Zakynthos ontmoetten we een man, die ons zijn honing wilde slijten. Hij bracht zijn producten enthousiast aan de man en vertelde dat echte honing niet oplost in water. Het water wordt niet zoet, maar blijft gewoon … water. We hadden de proef nog niet op de som genomen.

Vorig jaar bracht onze jongste een pot honing mee van zijn fietsvakantie naar Berlijn. Echte Berliner Lindehonig. Een stevige honing, die met een lepel uit de pot moet schrapen. Heerlijk.

Maar hoe zuinig we er ook mee omgingen, uiteindelijk was de Berlijnse honing op. Ik wilde de pot omspoelen en schoonmaken. O ja, even testen! Water in de lege pot, een paar keer hevig schudden en…?

Jazeker, dat water werd niet zoet, maar bleef gewoon naar water smaken. De Griekse imker had dus gelijk.

Recept

Posted on by

Buurvrouw Marlika vroeg me om het recept van de preitaart die ze bij mij gegeten had. En dat geef ik graag, want zo’n taart is makkelijk voor te bereiden, een stevige maaltijd of lekker hapje erbij. Helemaal vegetarisch ook nog.

Voor 4 personen heb je nodig:
300 gram zelfrijzend bakmeel
150 gram (volle) kwark
4-6 eetlepels melk
1/2 tot 1 theelepel zout (naar smaak)
Meng alles in een kom tot een stevige bol deeg. Rol het in folie of bakpapier en laat het minimaal een uur in de koelkast rusten.
Rol het daarna op een met bloem bestoven aanrecht uit tot een lap die past in je bakvorm. Prik met een vork wat gaatjes in de bodem. Snij de vorm eventueel een beetje bij.

Voor de preivulling heb je nodig:
900-1000 gram prei, gewassen en in smalle halve ringetjes gesneden
1 rode of gele paprika in stukjes
100 gram licht pittige (geiten)kaas in kleine blokjes + ca. 40 gram gemalen kaas
8-10 kerstomaatjes, doormidden gesneden
klein potje creme fraiche (1/8 liter)
4 eieren
tijm, peper, zout en nootmuskaat naar eigen smaak
Boter of olie om in te bakken

Bak eerst de paprika licht aan, zodat ze wat zachter wordt. Voeg dan de prei toe, schep alles voorzichtig om en smoor op laag vuur in ca. 10-15 minuten. De prei moet nog niet al te gaar zijn. Laat afkoelen.
Meng in een kom de eieren met wat peper, zout en crème fraiche tot een glad mengsel. Schep er de prei en kaasblokjes door en meng goed. Giet in de beklede bakvorm.
Strooi de geraspte kaas erover en druk de halve kerstomaatjes er rondom in.
Zet de vorm in een hete oven (200° Celcius) en bak gedurende 15 minuten. Verlaag de oventemperatuur naar 160° Celcius en bak nog 25 tot 35 minuten tot de taart mooi goudbruin is. Wordt hij te bruin, dek dan af met wat alufolie.
Eet de taart warm of lauwwarm. Maar ook koud smaakt hij nog prima.

Wat is dat nou…

Posted on by

Wie denkt “dat heb ik toch al gezien..”, dat klopt. Maar dat was een blogje dat te vroeg werd gepubliceerd.

Hier het hele verhaal. In Griekenland kocht ik een potje yoghurt en bekeek het etiket eens wat nader. Alles in het Grieks natuurlijk. Maar met een beetje moeite herinnerde ik me de letters van lessen in een ver verleden. En toen zag ik het. “ΑΣΒΕΣΤΙΟ”. Nou ja, wat is dat nou? Wat zou dat wezen in gewoon Nederlands? Want dat de yoghurt in Griekenland vol zou zitten met asbest, wilde er bij mij echt niet in. Terug in Nederland bekeek ik het potje yoghurt van hetzelfde merk ook eens wat beter. En toen werd het me duidelijk. Dat is CALCIUM, of gewoon kalk. Niks om je druk over te maken. De zonen gaven, als oud gymnasiasten, de oplossing. Calcium komt uit het Latijn en ja, asbest , iets heel anders, is van het Grieks afgeleid. Maar het is beslist niet het zelfde. Dus maar gewoon doorgaan met yoghurt eten 😉 😉