Monthly Archives: mei 2012

Tel uit de winst

Posted on by
Met ingang van 1 september 2012 mogen er in de Europese Unie geen gloeilampen meer verkocht worden. Vanwege de duurzaamheid, want die ouderwetse gloeilampen verbruiken veel te veel stroom. Ook halogeenverlichting wordt binnenkort in de ban gedaan. Het is nu alles LED wat de klok slaat.
Maar of dat nou zo duurzaam is? Vanmorgen kochten wij een stopkontaktlamp, uiteraard met een LED-lamp erin. Leuk en handig dingetje waarvan we een lange tijd plezier hopen te hebben. Zo’n armatuurtje heeft niets te verduren, dus het kan jaren mee.
Maar als die LED-lamp het mocht begeven, dan kunnen we het hele armatuur weggooien. Want een nieuwe LED-lamp erin doen kan niet. Er wordt beweerd dat die LED-lampjes wel 20.000 branduren meegaan. Maar dat moet ik toch eerst nog zien.		  

Nu staan (of hangen) er hier lampen die Leo en ik kochten nog voor we gingen trouwen. Die armaturen zijn dus al meer dan 40 jaar oud.  Was de lamp kapot, dan draaiden we er gewoon een nieuwe in. Dat is toch veel duurzamer dan alles weg te moeten gooien?

Naaien

Posted on by
Het wordt weer helemaal van deze tijd. Zelf kleding maken. Van een lapje van de markt een leuke jurk maken, voor je kinderen zelf broeken en bloeses maken. Helemaal je dat.
Maar het moet natuurlijk wel gezellig zijn, dus gaan we naar het Naaicafé. Dat stond gisteren in de krant.
Ik naai hier nog steeds thuis, in mijn kamertje. En soms samen met een vriendin. Lekker bijkletsen en ondertussen de naaimachine laten snorren. Koffie erbij. Ook heel gezellig!
En nu weten we dan dat we daarbij ook nog “up-tot-date” bezig zijn.
Binnenkort zijn er weer wat creaties klaar om getoond te worden.		  

Dan maar wat anders

Posted on by

 

Dorothé gaf laatst op haar blog aan dat haar  kinderen (3 pubers of bijna-pubers) zo nu en dan het avondeten moeten koken. Dat is leerzaam voor de kinderen, maar ook voor de ouders.

Onze kinderen moesten dat vroeger ook. Ze kregen een bescheiden budget en moesten daarvoor één avond per week het avondeten klaarmaken. En wij moesten het opeten, want ook voor ons gold “wat de pot schaft”.

  

Een van de eerste keren ging  jongste naar de slager en bestelde een kilo rollade. Nadat de slager die had afgewogen en ingepakt, moest er afgerekend worden. “Dat is dan .. gulden”, zei de slager. Oei, zoveel geld zat er niet in de huishoudportemonnee. Waarop jongste zei: “Dat is te duur, doet u dan maar vier saucijzen”.

Spreuk van de week

Posted on by

Laten we de week beginnen met een spreuk. Grappige gezegden om te (glim)lachen of wijze woorden om te overdenken. Elke maandag vind je er hier een. Ook deze week dus weer:

Alleen zijn we één druppel; samen vormen we een oceaan.
Rijunosuke Satoro

Billboard

Posted on by

Vroeger waren er die leuke emaille borden met reclame, later kwamen de grote billboards langs de weg. Het werd groot, groter, grootst.
Maar dit spant de kroon, het allergrootst.
In Warschau besloeg dit billboard een heel gebouw. Waar die reclame over ging? Misschien wel speelgoed, dacht ik. Want het e-mail adres wat er op staat is www.playmobile.pl. Maar nee. het gaat om een telefoonmaatschappij.

Knutzels’ Duplicate Spel (18)

Posted on by

Ook deze week waren de aanhouders Jacqueline en Ria, die een woord instuurden. Helaas had Jacqueline zich vergist en werd haar woord afgekeurd, om dat er een foutieve letter in stond.


Daardoor wordt het woord van Ria MIK (G15 Hor.) gelegd.


De gevonden woorden kunnen uitsluitend met onderstaand formulier worden ingezonden. De inzendtermijn sluit op woensdagavond as. om 24.00 uur.
Nieuwkomers zijn altijd welkom. Zij worden geacht in de niet gespeelde rondes de laagste score te hebben behaald.

Fout: Contact formulier niet gevonden.

PS:
Alle scores worden met een speciaal voor Scrabblepartijen geschreven programma gecontroleerd. Daarmee is de hoogst haalbare score te vinden en speelt (buiten mededinging) ook de computer mee, die ik Meester EINSTEIN heb genoemd.
Mr. EINSTEIN was deze week echter niet in staat de score van Ria te overtreffen.

Het zakdoekje

Posted on by
  Hij wist het wel, dat zijn moeder gevangen had gezeten. In Dachau, in Ravensbrück. Maar waarom nou net zij werd opgepakt en hoe het haar daar vergaan was, nee dat wist hij niet. Daar vertelde Moe niet over. Hooguit had ze kleine stukjes los gelaten, meestal best nogal wel grappig. Maar het fijne ervan wist hij niet.
Maar dan, lang nadat zijn moeder is overleden, besluit Gé Reinders te gaan zoeken. Omdat de tijd dringt. Er zijn niet veel mensen meer die het nog uit eigen ervaring kunnen vertellen. Hij wil het weten, omdat het ook zijn leven beïnvloed heeft.  En zo stukje bij beetje, met zoeken in archieven en navragen bij familie komt hij steeds meer te weten over de arrestatie en gevangenschap van zijn moeder.
“Het zakdoekje” vind ik geen erg mooi geschreven boek. Maar het verhaal van een man, die bijna wanhopig zoekt naar het verleden van zijn moeder is aangrijpend en daardoor het lezen zeker waard.

 

Lastig

Posted on by

Je zult maar chauffeur van zo’n enorme vrachtwagen zijn en ergens in Rotterdam een lading moeten afleveren. Door allerlei opbrekingen en omleidingen hebben die mensen soms toch grote problemen.
En als hij dan bij het adres aangekomen is, is er geen plek om je vrachtwagen te parkeren. Het is soms passen en meten, en vaak kielekiele. Gisteren  zag ik op de Coolsingel eerst een grote vrachtwagen met zand, die zijn lading kwijt moest. Hij werd tenminste nog geholpen door een verkeersregelaar. Maar even later had de chauffeur van McDonalds zijn enorme truck op de stoep neergezet. De verse burgertjes moeten uiteindelijk toch bezorgd worden, nietwaar?
Tweehonderd meter verder stond de wagen van Deli XL half op de stoep en op het fietspad. Waar die spullen afgeleverd moesten worden, weet ik niet.
Nee, ik benijd ze niet de chauffeurs van die grote wagens. En ik probeer een beetje consideratie met ze te hebben.

Lekker!

Posted on by
Gisterenmorgen goot het hier bakken uit de hemel. En we hadden plannen om te gaan wandelen. Weliswaar in het oosten van het land, maar toch. Dus regenjacks en paraplus mee, broodjes en drinken in de rugzak en op naar Nijverdal, waar we startten met de Holterbergwandeling.
Het werd steeds warmer, geen regendruppel gevoeld.
Flink doorgestapt, zodat we uiteindelijk op een terrasje bij het station van Holten konden neerstrijken.

En wat smaakte dat pilsje toen lekker!!