Ergernis

Elke weggebruiker kent toch wel dit bord, MOET het kennen. Toch zien we dat mensen het volkomen negeren. Op de parkeerplaats bij de supermarkt kun je alleen parkeren door de auto met de neus schuin naar het midden te zetten, waar betonnen randen zijn geplaatst. Wanneer je weg wilt rijden, moet je dus altijd achteruit rijden. Vanzelfsprekend kijk je goed uit en let je op het achteropkomend verkeer dat vanzelfsprekend voorrang moet krijgen. Staan er grote auto’s of busjes geparkeerd, is het vaak een nogal onoverzichtelijk gebeuren. Maar wie goed kijkt, rustig is en beheerst weg rijdt, heeft er geen problemen. Maar wat als er fietsers komen die dit bord negeerden, die rijden zo tegen het verkeer in. En dat is volkomen onverwacht. Ik zeg er dan wat van en meestal wordt me dat niet in dank afgenomen. Bemoeial is nog wel de vriendelijkste term die ik hoorde, maar ook z..kwijf, tr.t werd geroepen. Of “nou en…., boeien….!”, “he je dr last van dan…?”
Stel dat je zo iemand aanrijdt… Niet de schade is het ergste, maar dat iemand gewond raakt terwijl je er niks aan kon doen, lijkt me traumatisch.

Bewaren

Bewaren

Elektrisch

Als we de politiek moeten geloven, dan rijden we binnenkort allemaal in elektrische auto’s. Nou geloof ik de politiek niet. Het zal dus allemaal wel niet zo’n vaart lopen.
Want naast alle halleluja geroep, zie ik toch wel wat problemen opduiken. Zie ik dat dan te somber, te negatief? Of sluiten die politici de ogen voor de werkelijkheid?
Neem nou mijn eigen straatje. Twee bewoners hebben al een oplaadpunt aan hun huis laten maken. Eén is aan de kant waar je eigenlijk niet mag staan, de andere aan de overkant. Borden met een grote P erop markeren die parkeerplaatsen. Maar ja, als buurmans auto er niet staat, en er geen andere plek over is, dan zet iedereen daar toch zijn auto neer. Het gaat nog goed….. Maar als iedereen zo’n oplaadplek nodig heeft,. dan wordt het echt dringen. Stel je voor hoe dat dan moet gaan bij flats, kantoren, op industrieterreinen. Hoe moet dat met een caravan of een camper? Hoe ver kun je er dan mee?
En die enorme vrachtauto’s van tegenwoordig. Hoe gaat dat? Er zijn al elektrische trucks, maar die kunnen maar ritten van zo’n 120 kilometer aan. Voor stadsritten geen probleem, maar voor lange trajecten…
Ik zie heus wel in dat we van al die fossiele brandstof af moeten, maar of het allemaal zo simpel gaat als sommigen denken, dat betwijfel ik.

Bewaren

Verkeersbord

De eerste keer dat we dit bord in Groot Brittannië zagen, dachten we dat het om een grap ging. Overstekend wild, overstekende kinderen en och, nou ja, overstekende oudjes. Maar het is waarschijnlijk een officieel bord, want we kwamen het meerdere malen tegen. Waarom er nou zo duidelijk op ouderen gefocust werd, is ons niet duidelijk. Misschien was in de buurt wel een seniorenflat? Maar goed, we werden er opmerkzaam op gemaakt en Leo paste beleefd zijn snelheid aan.
Zou zo’n bord hier ook werken? Of krijgen we dan weer protesten over leeftijds-discriminatie?

Bewaren

Hufters

hufters Vorige week is het me twee maal gebeurd. Ik stond voor het zebrapad te wachten tot ik over kon steken. Maar de auto reed met volle snelheid door. Alsof ik er niet stond, alsof er geen regels zijn waaraan je je moet houden.

Ik ben niet het type dat zomaar oversteekt “omdat ik op het zebrapad voorrang heb”. Nee, ik wacht even, je weet maar nooit toch? En dat is dan mijn geluk. Zo’n automobilist is wel 3 seconden sneller op zijn bestemming en ja, dat zal een slok op een borrel schelen. Maar een hufter is en blijft ie!

Post

Soms krijg je nooit echte post, deze week was het twee keer achter elkaar raak. Want gisteren viel er een pakje in de bus. En dit keer geen reclame, maar echt persoonlijk geadresseerd en feestelijk verpakt.

Schoonzus en zwager stuurden ons een bedankje voor de fiets die van eigenaar verwisselde. Omdat ik me realiseerde dat ik na de hartoperatie helemaal angstig en verkrampt op de fiets zou zitten, bang om te vallen, besloot ik mijn fiets weg te doen. Schoonzus had weliswaar een fiets, maar dat was een ouwetje, gekocht omdat haar mooie fiets gestolen was. En dan is de beslissing gauw genomen. Dus fietst schoonzus nu in haar woonplaats rond op mijn fiets. En kregen wij een heel leuk en persoonlijk bedankje. En schoonzus, nog veel fijne kilometers!!

03-POST2

Snel

 Al vaker heb ik gedacht dat de borden langs de weg te veel informatie bevatten. Je zoeft er langs en voordat je aan het laatste woord toe bent, ben je er al voorbij. En dat was toen, toen we nog maar 120 mochten.

Nu mogen we 130, tenminste waar het is toegestaan. Dus soms de hele dag, dan weer alleen tussen bepaalde uren en als de spitsstrook open dan wel dicht is.
Voordat je dat allemaal overwogen hebt, ben je al weer een paar kilometer verder. Moet je wel heel alleen in de auto zitten, geen radio aanhebben en niet (handsfree) telefoneren. Want dan is je aandacht sowieso al te veel in beslag genomen en is het hele bord je ontgaan.

Het lijkt mij allemaal niet zo veilig en 100, 120 of 130, het maakt niks uit. In de file rij je toch sowieso niet harder dan stapvoets 😉

 

 

 

 

Lastig

Je zult maar chauffeur van zo’n enorme vrachtwagen zijn en ergens in Rotterdam een lading moeten afleveren. Door allerlei opbrekingen en omleidingen hebben die mensen soms toch grote problemen.
En als hij dan bij het adres aangekomen is, is er geen plek om je vrachtwagen te parkeren. Het is soms passen en meten, en vaak kielekiele. Gisteren  zag ik op de Coolsingel eerst een grote vrachtwagen met zand, die zijn lading kwijt moest. Hij werd tenminste nog geholpen door een verkeersregelaar. Maar even later had de chauffeur van McDonalds zijn enorme truck op de stoep neergezet. De verse burgertjes moeten uiteindelijk toch bezorgd worden, nietwaar?
Tweehonderd meter verder stond de wagen van Deli XL half op de stoep en op het fietspad. Waar die spullen afgeleverd moesten worden, weet ik niet.
Nee, ik benijd ze niet de chauffeurs van die grote wagens. En ik probeer een beetje consideratie met ze te hebben.

Onbegrijpelijk

Dat je benzine tankt en dan wegrijdt zonder te betalen, vind ik onbegrijpelijk.
Dat je de stoptekens van de politie negeert, vind ik onbegrijpelijk.
Dat je (politie)auto’s ramt, om uit de benarde positie te komen, vind ik ook onbegrijpelijk.
Dat je zo snel en onbedachtzaam rijdt, dat je niet meer kunt stoppen als er een file opdoemt, vind ik evenzogoed onbegrijpelijk.

Maar wat ik vooral onbegrijpelijk vind, is dat de bijrijder de gelegenheid krijgt om op TV zijn visie op dit bizarre ongeluk te vertellen.

Waarom geven we dit soort mensen een podium om hun verhaal te laten horen?
Waarom mag de advocaat de zaak bagatelliseren en de politie de schuld en verantwoording voor de dood van een onschuldige man in de schoenen schuiven? Onbegrijpelijk!!

De nabestaanden van de 35-jarige man zullen het ook wel niet begrijpen.

Chaos

Oudste skypte weer eens vanuit India. Wat heerlijk om hem weer even te zien en te horen. Hij zit nu in Chennai, vanwaar hij met een boot naar de Andaman eilanden gaat.

En passant vertelde hij dat hij ’s morgens nog betrokken was geweest bij een verkeersongeluk. Nee, gelukkig hij had niets en er waren ook geen gewonden gevallen. De tuk-tukrijder reed als een waanzinnige, vertelde hij.
Dit is een filmpje van You Tube en ik vind het een wonder dat het meestal goed gaat.

Lees hier over de belevenissen gedurende oudste’s reis.

Licht aan!

Het valt me telkens weer op hoe sommige mensen vrijwel onzichtbaar door  het verkeer fietsen.
Soms zie je opeens twee witte cirkels de weg oversteken. Een fietser, soms met een kind achterop, die in de schemering nauwelijks opvalt. Met een donkere jas, geen voor- of achterlicht en met een mentaliteit van “God zegene de greep!”. Want anders kan ik het niet noemen: Zomaar plompverloren uit een zijstraat komen.
Vanavond was het gelukkig droog, maar als het regent dan komen ze helemaal als het ware uit de lucht vallen.
Zou het nou niet anders kunnen? Met van die reflecterende strepen, zodat ze beter opvallen? Op sommige regenpakken zitten ze, en ook op fietstassen. Het lijkt me veel veiliger.