Tag Archives: nostalgie

Uitgeleend

Posted on by

Een tijdje geleden ging Leo op bezoek bij een jeugdvriend. Hij kent hem al van de MULO, dus heel wat jaren.

Geen wonder dat ze dan herinneringen ophalen. En al kletsend, schoot G. opeens iets te binnen. Na wat zoeken legde hij een klein boekje voor Leo neer. Leo herkende het meteen. Dat heb hij ook gehad.

Maar wat bleek? G. had het boekje van Leo geleend of gekregen. Dat was allemaal niet zo duidelijk. Maar nu kreeg Leo het weer terug.

Vergeeld, ietwat oubollig, natuurlijk. Geen boekje waar je de jeugd van nu kunt plezieren. Maar toch nog steeds leuk.

Met tips over gezondheid, wiskunde, spelletjes en nog veel meer. Sommige tips nog gewoon goed te gebruiken, andere volkomen verouderd en uit de tijd.

Leo was dat boekje al lang vergeten, maar is toch heel blij dat hij het nu weer terug heeft.

Ritje

Posted on by

Een tijdje geleden vroeg ik buurman S. of ik zijn oldtimer mocht fotograferen en de foto’s doorsturen naar Sjoerd.

Buurman had geen bezwaar en zo kwam zijn Volvo Amazon op het blog van Sjoerd terecht.

Een paar weken later nodigde S. ons uit voor een ritje met deze mooie auto, maar dan moest het wel mooier weer zijn. Maar vorige week waren de weergoden ons goed gestemd en zo reden wij dan op een middag door de groene omgeving even buiten Rotterdam.

Vooraf kregen we nog een kort “college” over de technische dingen van de auto. Vijftig jaar oud en nog steeds in puike conditie, dankzij het sleutelen en poetsen van buurman en zijn vrienden.

Je kunt zien dat zo’n auto sentimentele gevoelens oproept. Hij is minder geruisloos dan de auto’s van nu, hij hobbelt wat meer en sturen vereist nog echte spierkracht, want geen stuurbekrachtiging. Wat er wel in zat, waren diverse asbakjes en dat is dan weer iets wat nu in auto’s ontbreekt.

Ik snap heel goed dat zo’n auto indruk maakt en bij velen een gevoelige snaar raakt. Het is toch een brok geschiedenis op de weg.

Lekker ouwerwets

Posted on by

Zo’n ouwerwetse kapperzaak vind je niet meer zo vaak. Zo’n zaak was er ook in onze straat thuis. Met 3 of 4 stoelen waar altijd wel iemand zat te wachten. Waar beduimelde blaadjes lagen en een geur van brilliantine hing.

Deze zou zo in een filmdecor passen. Maar het is geen decor, hij is nog volop in gebruik. Het heeft een gezellige, knusse uitstraling. Ik kan me zo voorstellen dat mannen hier naar toe gaan niet alleen voor een knip- of scheerbeurt. Maar ook om lekker bij te praten, de laatste nieuwtjes te bespreken. En niet onbelangrijk, mannen onder elkaar.

Niks nieuws onder de zon, maar zoals het al jaren achtereen gaat.

Poetsen

Posted on by

Heel vaak kom je dit niet meer tegen, een prachtig glimmend gepoetst huisnummer. Ik fotografeerde dit in Maasland, waar we, na een blog van Emie, op een zonnige dag naar toe reden.

Bij dit glanzende bordje vloog ik terug in de tijd. Wij woonden vroeger in een gewone straat, met rijen huisdeuren. Allemaal donkergroen geverfd en vrijwel allemaal identiek.

Maar onze deur sprong er wel uit. Want we hadden nog een ouwerwetse koperen trekbel en een koperen brievenbus. En die glom steevast dat het een lieve lust was. Op vrijdagmiddag ging ze met haar mandje poetsspullen naar beneden en werd die bel en brievenbus glanzend gepoetst. Geen week sloeg mijn moeder over. Daarna werd de deur gezeemd en het straatje geveegd. Klaar voor het weekend!

En daar moest ik bij dit huisnummer ineens aan denken.

Toen ook al

Posted on by

Kijk eens aan, een reclame uit de oude doos. Pure nostalgie, want zo’n reep Mars was iets wat je toen niet elke dag kreeg.

Misschien waren de ingrediënten nog wel iets beter dan nu. En de reep was ook kleiner. Maar toch….

Ook toen al dus, die reclame-onzin. Er is nu geen enkele dokter meer te vinden die je dit als “gezond” of “voedzaam” zal aanbevelen.

Maar vooruit, zo nu en dan bij hoge uitzondering. Want lekker is het wel. Weet je wat, ik deel hem met Leo. En dan heb ik voor de eerstkomende maanden weer genoeg gehad 😉

Hindeloopen

Posted on by

We reden naar Hindeloopen, waar we al langer naar toe wilden, maar nog nooit waren aangekomen. We stonden al wel eens op het stationnetje, in een ijzige wind en dat stadje vonden we toen vele passen te ver. Nu konden we de auto in het centrum parkeren.

Lieve oude huisjes, smalle straatjes. Bij één huis werd druk geschrobd en geboend. Ik maakte een praatje met de bewoonster, die haar huisje misschien wilde verkopen. Maar nee, kopen wilden we niet, bewonderen wel.

Het was heerlijk zonnig, maar koud weer. En weinig toeristen te zien. En zo genoten van de stilte en de rust van een oud Fries plaatsje.

Natuurlijk wilden we ook nog even de dijk op. Uitkijken over het IJsselmeer. Vroeger moet deze watervlakte onmetelijk zijn geweest voor de Hindeloopers. Nu leek het rustig, maar reken maar dat het hier te keer kan gaan.

Ouderwets

Posted on by

Hoewel we heel vaak vegetarisch eten, had ik vorige week ineens ontzettende zin in een lekkere stoofschotel. Misschien kwam het door het akelige weer? Maar de Allerhande lag binnen handbereik en misschien ben ik toch iets te veel beïnvloedbaar door mooie foto’s en wervende praatjes 😉

In ieder geval zat tussen mijn boodschappen een flink stuk vlees. En geurde de keuken binnen no time verrukkelijk naar roomboter, rode wijn, uien. Het was echt een flinke pan vol. En toen ik daarbij ook nog eens een “gratin dauphinois” maakte, konden we aan een heerlijke dis.

Natuurlijk eten we met z’n tweeën alles niet in één keer op. Dus kon ik wat doosjes met stoofvlees in de vriezer schuiven. Een voorraadje is tenslotte ook wel handig.

Echt Hollands…

Posted on by

Echt-HollandsVorige week reden we naar Berkel en Rodenrijs, gewoon over de grote weg. Niks bijzonders dus. Maar terug zagen we een wegwijzer en bleken we ook dichtbij het adres van Leo’s oude autodealer te zijn. Ach, het zonnetje scheen, we hadden geen haast dus tuften we even via allerlei smalle weggetjes naar het oude adres. Leo vroeg zich af hoe het er nu uit zou zien. En wat denk je…? Het was eigenlijk geen spat veranderd. Nou ja, zo op het eerste gezicht. Want de stad naderde met rasse schreden. In de verte zagen we grote bouwkranen en hoorden we de heimachine. Maar wie een beetje vluchtig keek, zag dit. En dat is toch echt Hollands, nietwaar?

Lange hete zomer

Posted on by

Longhotsummer-001De titel van dit blog verwijst niet naar deze lange, hete en vooral droge zomer. Maar gaat terug naar ongeveer 1965, mijn pubertijd. De tijd van mondjesmaat zwart/wit TV kijken, samen met mijn moeder.
Donderdagavond ging mijn vader altijd kaarten. Mijn moeder en ik zetten dan koffie, namen er iets lekkers bij en keken naar “The long hot summer”. Longhotsummer-002
Allebei waren we weg van de hoofdrol-speler Roy Thinnes, die de rol van Ben Quick vertolkte. Het was een serie gebaseerd op een verhaal van William Faulkner. We vonden het spannend, met veel amoureuze verwikkelingen, stoere mannen en mooie vrouwen. Maar doe het precies ging, weet ik niet meer.
Ik geloof nog wel eens een boek van Faulkner geprobeerd te hebben. Maar dat was me toch te moeilijk toen. Misschien dat ik er nu wel meer van zal begrijpen en zal waarderen.