Waar…?

Posted on by
Bron: Facebook / Feliciano Fortunato

Je zou denken dat deze foto ergens in Italië was genomen. In zo’n gezellig stadje met mooie doorkijkjes, waar iedere toerist met fototoestel of telefoon staat te kieken.

Maar nee, dit is vlak bij mijn huis op (bijna) loopafstand. Maar ik weet niet precies waar.

Het was in Rotterdam, in Hillegersberg waar Feliciano Fortunato deze foto maakte en op Facebook zette.

Wie goed kijkt, kan overal iets moois ontdekken. En het loont dus om zo nu en dan stil te staan en een foto te maken.

We hoeven niet altijd naar een verre bestemming.

Windmolens

Posted on by

Net als hier is er ook in Frankrijk commotie over de energievoorziening. Voorstanders en investeerders willen graag een windmolenpark aanleggen voor de kust van Le Tréport. Tegenstanders verzetten zich daartegen en roepen dat de visvangst en het toerisme ten dode zijn opgeschreven.

Wie er gelijk heeft of zal krijgen? Dat moeten we afwachten. En nee, ik sta niet te trappelen om straks tegen windmolens aan te kijken. Ik heb ook zo mijn gedachten over de schade die het milieu er van zal ondervinden. Want dat die schade zal ontstaan, aan de zeebodem, aan het visbestand, zal toch wel duidelijk zijn. Al wordt daar vrijwel niet over gesproken door de voorstanders.

img_20250923_1317159816755985302449820518

Of het toerisme zich laat verjagen door het uitzicht op al die molens, weet ik nog zo net niet. Misschien is dat ook het minste nadeel.

Maar wat moet er dan gedaan worden? Frankrijk heeft een behoorlijk aantal (56) kernreactoren in gebruik. Veel meer dan Nederland, waar er nog maar één overgebleven is.

Lang geleden hebben Leo en ik daar nog tegen geprotesteerd. Inmiddels denken we iets gematigder over kernenergie. Maar ik vind het nog steeds een gevaarlijke manier van energie opwekken.

Maandag met muziek

Posted on by

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Vandaag een voor mij totaal onbekende artiest, die zingt in een voor mijn onbegrijpelijke taal: Czerwone Gitary / Nie spoczniemy. Maar ik vond de clip op YouTube leuk en het is toch een aardig lied.

Als de clip niet start, dit is de link

Verschil moet er zijn

Posted on by

We kennen allemaal de verkeerslichten voor voetgangers. Die lichten waar je -natuurlijk- veel te lang moet wachten en veel te weinig tijd hebt om over te steken. Je zou denken dat die lichten overal ter wereld hetzelfde zijn. Maar nee, er is variatie genoeg.

Bron: Instagram / Ampelmann_Berlin

Alleen al in Duitsland zijn er verschillende lichten in verschillende steden. De “Ampelmännchen” in Berlijn zijn al redelijk bekend. Zo bekend zelfs, dat een snoepfabrikant winegums in hun vorm op de markt heeft gebracht. Tja, weer eens wat anders dan beertjes, nietwaar?

Zo vind je in Dresden “Ampelfrauen” bij de oversteekplaats, geven in Schleswig Vikingen het sein tot wachten of naar de overkant gaan en in Hanau geven de Gebroeders Grimm het wel of niet oversteken aan.

Gek, ik weet niet hoe de lichten er in andere wereldsteden uitzien. Maar in Japan hoef je ook niet te kijken, daar geeft een vogelgeluid aan of je lopen of stilstaan moet.

Kleurrijk

Posted on by
Bron: Instagram / cintianicolaucraft




cintianicolaucraft

Toen ik vanmorgen wakker werd, was de wereld grauw en grijs. Een beetje kleur zou helpen, dus zocht ik een foto met veel kleur en een beetje humor.

En dit is wat ik vond in mijn archief. Een vrolijke VW Kever. Misschien een beetje roestig geworden, hier en daar een klein deukje opgelopen wellicht? Dan haak je gewoon een hoesje. Een stevige haakster zo te zien, want er waren een heleboel restjes te verwerken.

Maar het resultaat mag er wezen. Een opvallend karretje, dat zeker een glimlach tovert op de gezichten van de voorbijgangers.

Favorieten

Posted on by

Elisabeth van het blog BussyBessy vraagt ons een jaar lang onze favorieten op te geven. Dat loopt van je favoriete muziek naar je favoriete seizoen en alles wat daartussen kan liggen. Kijk eens op haar blog. Misschien wil je alsnog aansluiten.

Deze keer stelde Elisabeth ons de vraag welke uitspraak of gezegde onze favoriet is. Dat vond ik nogal een lastige. Ik citeer graag anderen, verzamel ook quotes en gezegdes, maar meestal gebruik ik die in een bepaalde context. Ja, er zijn tegeltjeswijsheden te over. Thuis hing het bekende “Van het concert des levens krijgt niemand een program”.

Maar op internet vond ik al een hele tijd geleden een quote van Alfred Nobel, de uitvinder van het dynamiet. Hij verdiende er een enorm kapitaal mee, maar realiseerde zich ook dat het gebruik ervan niet alleen beperkt bleef tot het opblazen van bergen om tunnels en wegen te kunnen bouwen.

(mijn dynamiet zal sneller tot vrede leiden dan duizenden bijeenkomsten.
Zo gauw men beseft dat in één ogenblik hele legers totaal vernietigd kunnen worden,
zal een gouden vrede aanbreken)

Ik heb lange tijd de hoop gehad dat die gouden vrede er was en zal blijven. Helaas, ik vrees dat met de wapens van nu, de wereld vernietigd zal worden en de mensheid tot ondergang gedoemd zijn.

La Baie de la Somme

Posted on by

Vorig jaar waren we al in dit gebied. We vonden het beslist een tweede -en misschien nog wel meer- bezoek waard. Veel lange ritten maakten we niet. Het was lekker weer, een beetje fris. Maar de zon liet zich regelmatig zien en dan is het genieten op een bankje langs de zee. De vogels te zien fourageren, de golven die zich terugtrokken of juist weer stevig op de stenen beukten.

De ene dag lunchten we uitgebreid, de andere dag waren we onderweg en aten een crepe of een croque monsieur. Ook verwenden we onszelf met heerlijke taartjes. Het was tenslotte vakantie en de innerlijke mens moet zo nu en dan ook gestreeld worden.

Vakantie

Posted on by
img_20250924_1217159109076495823540868834

Ook al werken we alweer een lange tijd niet, we vinden op vakantie gaan nog steeds leuk. Dus huurden we weer een gite in Frankrijk. Weer in de buurt van Baai van de Somme, maar op een andere locatie.

Het was een redelijke afstand en met zo nu en dan een rustpauze zouden we met gemak rond 5 uur in de gite kunnen zijn. Maar ja, dan reken je dus buiten de wet van Murphy om. Die begon met een fout in onze navigatie. Dat betekende dat het systeem geüpdated moest. Maar dan vertrokken we toch een uurtje later. Om op nog geen 5 kilometer van ons huis de file in te rijden. Juist die zaterdag was de Brienenoordbrug richting Ridderkerk afgesloten. Dus werd het verkeer door de Beneluxtunnel geleid.

img_20250926_213321010_hdr4994156203917825310

Om Antwerpen te vermijden kozen we voor de Liefkenshoektunnel, maar ook daar was een omleiding. En toen door een beoordelingsfout de navigatie in Lille me steeds weer naar hetzelfde punt liet rijden, waren we het goed zat.

Uiteindelijk kwamen we natuurlijk toch aan bij onze gite. En dat was een heel aangename verrassing. Gezellig, warm, compleet ingericht en van alles voorzien.

Zo werd het toch een heerlijke week in La douce France.

Snel deeg

Posted on by

Ik maak graag quiches, met allerlei groenten. Ze smaken altijd en staan gezellig op tafel.

Meestal gebruik ik kant en klaar korstdeeg van Koopmans. Liever wil ik zelfgemaakt deeg, maar dat vind ik dan weer zo’n karwei…! Tot ik deze truc leerde. Simpel als wat, zelfs de verhoudingen zijn simpel.

Je hebt alleen een flinke doos (ca. 1,2 tot 1,5 liter) met goed sluitend deksel nodig. Doe daarin 250 gram meel, zout naar smaak, 100 ml. water en 100 ml. olie. Sluit goed af met het deksel en dan flink schudden maar. Na een minuutje zie je een bal deeg ontstaan. Net zo lang schudden tot de doos “schoon” is en het deeg is klaar.

Daarmee kun je meteen je ingevette schotel bekleden. Ik gebruikte mijn glazen vorm van 26 cm. doorsnee en had precies voldoende deeg.

Het smaakte prima, was knapperig en goed snijdbaar. En ook na een dag smaakte het nog uitstekend. Absoluut een topper!