Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Een mooie combinatie. Leonie Jansen en Carel Kraayenhof in een lied, over de wens van iedereen. Eén moment van puur geluk.
Nee, geen Halloween hier. Gewoon (nou ja, gewoon…?) een trap. Een foto die ik vond op Facebook, het is ergens in Polen in een hotel.
Ik moet er niet aan denken zo’n trap op of af te moeten lopen. Hoe ouder ik word, hoe enger is zulke dingen vind.
De architect die dit heeft bedacht moet wel een sinistere geest hebben. Alleen al het kijken maakt me duizelig.
Maar hopelijk doet de lift het wel. Als het dan ook maar niet zo’n griezelig compleet glazen geval is…!
We kennen de verhalen over schranspartijen, enorme diners en tig gerechten in een banket. Soms zien we er beelden van. Maar stel je zoiets voor in 1454, dus bijna 600 jaar geleden. Wat zou men daar geserveerd hebben? Daar kun je je nu weinig bij voorstellen. Toch was het door Filips de Goede aangerichte Banket van de Fazant van een ongekende grootte. En het duurde meer dan 18 dagen.
Het begon in Rijssel (Lille) op zondag 17 februari 1454 met een koninklijke verloving, werd gevolgd door nog meer dagenlange feestelijkheden en eindigde met een enorm theater van ongekende heerlijkheden. Met orkest in een schelp van deeg, met een levende olifant waarop een vrouw reed. Er was muziek, er werden allegorieën opgevoerd, kortom er waren kosten nog moeite gespaard voor een spektakel van ongekende afmetingen.
En uiteindelijk kwam dan die goudfazant ten tonele. Filips de Goede verzocht aan alle aanwezige edelen een eed op dat dier te doen en vooral veel geld te doneren. Want hij wilde de Turken gaan verslaan met een nieuwe kruistocht, waarbij de Turken eens en voor altijd verslagen zouden worden.
Op de tentoonstelling in het Limburgs Museum was de glitter en glans van dit spektakel mooi verbeeld met een paviljoen van “gouden” reuze pailletten, stonden er overvloedige gerechten en waren de wanden versierd met wandtapijten.
Met enige fantasie krijg je een beeld van de enormiteiten, zeker als je het in die tijd verplaatst.
Er was een film met telkens die fazant, met een ketting vol edelstenen. Daartussendoor kon je eden lezen, die de edelen hadden uitgesproken. En al moest dan het Christendom verdedigd worden, veel van die eden schonden het gebod van “gij zult niet doden”. De kruistocht kwam er overigens nooit.
Protesteren mag gelukkig in Nederland. En wie zijn protest kracht bij wil zetten, gebruikt weleens ongebruikelijke methodes. Maar protesteren tegen het gebruik van fossiele brandstof, maar wel de geneugten van deze grondstoffen genieten, vind ik erg tegenstrijdig.
Paul Meekhof schreef dit stukje op Facebook en ik wil het graag delen, omdat het met humor de vinger op de zere plek legt.
quote
Hier wat tips voor als zoon of dochterlief ook de neiging krijgt om het asfalt te willen gaan knuffelen. En het volledig eens te zijn te zijn met de blokkades op de A12.
Na haar stompzinnig idee hebben we als ouders maar besloten om haar te helpen met het voorkomen van de door XR ( Extinction Rebellion ) aangekondigde “massale uitroeiing en het verdwijnen van hele ecosystemen”. Tja het blijft toch je kind.
Ze gaat voortaan op de fiets naar school, want wegbrengen met de auto kost brandstof. Natuurlijk wordt het straks winter en dan wil ze met de bus, maar zolang dat een dieselbus is, lijkt dat ons niet bevorderlijk voor het klimaat. Nu vraagt ze natuurlijk om een elektrische fiets, maar we hebben haar de verwoestingen aan de natuur laten zien ten gevolge van de lithiumwinning, dus het wordt gewoon trappen. Is goed voor haar, wij fietsten vroeger ook naar school.
Om alvast te wennen aan “het van het gas af moeten” hebben we de radiator in haar kamer afgekoppeld. Het daalt er nu ‘s avonds tot twaalf graden, maar in de winter zou het weleens kunnen gaan vriezen. In dat geval hebben we beloofd dat ze een extra trui, muts, maillot en handschoenen krijgt. Om dezelfde reden hebben we afgesproken dat ze voortaan alleen een koude douche neemt. Kleding wassen doet ze voortaan zelf, met het wasbord, want de wasmachine is nu eenmaal een stroomverbruiker en de wasdroger al helemáál. Dat kan natuurlijk niet meer.
Nu we het toch over de kleding hebben, die ze nu heeft zijn allemaal synthetisch, dus gemaakt van aardolie. Maandag brengen we daarom alles naar de Kringloper. We hebben een eco-winkel gevonden waar uitsluitend kleding wordt verkocht uit ongeverfde en ongebleekte linnen, wol en jute. We denken niet dat het haar mooi staat, zelfs dat ze uitgelachen gaat worden, maar dat is wat ze ervoor over moet hebben, voor het klimaat. Katoen is uit den boze, dat komt uit verre landen en er worden veel bestrijdingsmiddelen voor gebruikt.
We zagen zojuist op haar Instagram dat ze best kwaad is geworden. Dit was de bedoeling niet. Maar straks om 19:00 zetten we de WiFi uit en die gaat pas morgen na het avondeten weer even aan. Op die manier sparen we elektriciteit, heeft ze geen last van elektrostress en is ze totaal geïsoleerd van de buitenwereld, zodat ze zich beter op haar huiswerk kan concentreren. Om elf uur ’s avonds halen we de stroom eraf, donker is dan echt donker. Dat scheelt een hoop CO2.
Ze gaat niet meer mee op wintersport. Ze gaat niet meer mee op welke vakantie dan ook, want onze vakantiebestemmingen zijn praktisch onbereikbaar met een fiets. Terug naar de CO2-uitstoot en voetafdruk van je overgrootouders betekent domweg dat je ook leeft zoals je overgrootouders en die hadden nooit vakantie en zelfs geen fiets.
Dan hebben we het nog niet over eten gehad. Geen CO2-afdruk betekent geen vlees, geen vis en geen gevogelte maar ook geen vleesvervangers op basis van soja ( dat groeit immers waar eerst regenwoud was.) en ook geen geïmporteerd voedsel, want dat heeft een negatief ecologisch effect. En absoluut geen chocolade uit Afrika, geen koffie uit Zuid-Amerika en geen thee uit Azië.
Uitsluitend nog Nederlandse aardappelen, groenten en fruit dus en alleen van de koude grond, want broeikassen draaien op verwarmingsketels, CO2 en kunstlicht. Dat is slecht voor Het klimaat. Brood kan nog, maar boter, melk en eieren, kaas en yoghurt, kwark en room komen van kippen en koeien en die stoten CO2 uit. Geen ijsjes in de zomer. Geen wijn. Geen frisdrank en geen bier, die belletjes zijn immers CO2. Ze wilde wat kilo’s kwijt, nou, dat gaat lukken.
Ook gaan we alle plastic uitbannen, want dat komt uit chemische fabrieken. Ook alles van staal en aluminium moet weg. Weleens gezien wat een energie zo’n hoogoven verbruikt of een aluminiumsmelterij? En ten slotte krijgt ze geen make-up, zeep, shampoo, crème, lotion, conditioner, tandpasta en medicijnen meer en het maandverband wordt van linnen. Net als vroeger….
Unquote
Paul Meekhof ik ben het helemaal met u eens, consequent zijn heeft een prijs. Fijn dat u dat zo goed onder woorden bracht.
Maar we gingen natuurlijk vooral naar Venlo om de tentoonstelling van de Bourgondiërs te bekijken. Ik was al aardig in de stemming gebracht door het boek en de podcast van Bart van Loo. Maar hier lagen nu de relikwieën, stonden de beelden en hingen de schilderijen uit die tijd.
Een tentoonstelling in beperkt licht, omdat veel van de voorwerpen uiterst kwetsbaar zijn. Maar alles werd zonder meer prachtig uitgelicht. Voor wie wil zijn er audiotours te verkrijgen en uitgebreide informatie staat op de wanden te lezen.
Het ene moment sta je oog in oog met Flips de Goede, Karel de Stoute of Maria van Bourgondië. Wat verderop staan houten beelden, zo mooi en fijn gesneden. Iets waarover ik me altijd weer verwonder, omdat de kunstenaars destijds alleen hamer, beitel en vijl ter beschikking hadden. En dan toch zulke levensechte en gedetailleerde voorstellingen maken…. ik ben er altijd weer stil van.
Er was een grote plek ingericht voor het “Buffet van de Fazant”, maar daarover vertel ik later.
En dan waren er waren nog boeken, wandtapijten, beeldhouwwerken, gouden en zilveren voorwerpen.
En toch maakte ik niet veel foto’s. Dit is iets wat je gezien moet hebben, de sfeer ondergaan en zelf ervaren. En vooral van moet genieten, omdat we niet zo vaak zo dicht bij die Bourgondiërs en de Middeleeuwen kunnen komen.
De tentoonstelling in het Limburgs Museum is nog te zien tot en met 1 februari 2026.
Daar gingen we vorige week heen, naar Venlo naar het Limburgs museum. Om er de tentoonstelling De Bourgondiërs te bekijken.
Maar eerst even een kopje koffie met een stuk Limburgse vlaai in het museumcafé.
En eerst ook even rondkijken, want dit museum bezochten we voor de eerste keer. Groot, mooi van buiten om te zien. Met een grote gebogen lijn en een rechte er tegenaan. Mooi om van binnen naar buiten de groene omgeving te bekijken.
De architecte, Jeanne Dekkers, wilde dit moderne gebouw in de historie van Venlo en Limburg plaatsen. Daarover kun je hier meer lezen.
En we moesten ook eens goed rondom ons kijken, ook eens even onze blik naar boven richten. Dan ziet alles er ineens heel anders uit. Er was al veel te zien voordat we de tentoonstelling betraden.
Bij het inchecken hoorden we dat we onze jassen uit moesten doen en rugzakken of tassen (hoe klein ook) in een kluisje moesten opbergen. Dit in verband met de veiligheidseisen. Wij vonden het geen probleem. Een bankpasje past wel in een broekzak, net als een mobieltje. Maar voor mensen die medicijnen mee moeten nemen, zijn er geheel doorzichtige tasjes te leen. Daar kan dan alles in. Hou daar dus rekening mee.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Alweer een uit de oude en zwart/witte doos: Hogey Carmichel met Lazy Bones. En lui is het, een beetje slow begin van de week dus. Rustig aan!
Deze tekst van Geert de Kockere las ik een tijdje geleden. Ik vond het mooi aansluiten bij mijn blogmotto, dat ik weer van Picasso leende: It takes a lifetime to become a child.
Al een tijdje loop ik met het plan rond om weer eens te gaan handwerken. Ik zag al zoveel leuke dingen voorbij komen. Maar wat zal ik dan gaan maken?
Ik wil graag iets maken dat gedragen of gebruikt zal worden. En toen zag ik op Facebook ineens allerlei mutsen…
Ja, een leuke muts voor Leo of voor . Die heeft het altijd een beetje koud.
Maar ik twijfel toch nog. Wordt het die stoere buffelmuts of zal ik voor hem die fris ogende hersenmuts haken. Of misschien die extra warme, met snor-en baardbeschermer….?
Zou hij die echt gaan dragen? Ik blijf een vaag vermoeden houden dat ik toch beter een wat minder opvallend patroon moet zoeken 😉 😉 😉
We reisden uren met de trein, van het westen naar het oosten.
En toen we uitstappen in Venlo was het eerste wat we zagen?
Een uitspraak van een bekende Rotterdammer, Jules Deelder.
We konden het hem bijna horen zeggen met een duidelijke Rotterdamse tongval:
DE OMGEVING VAN DE MENS IS DE MEDEMENS.
