Loze belofte

Eén maal in de vier weken wordt bij ons het papierafval opgehaald. Daarvoor hebben we allemaal in onze buurt zo’n knalblauwe container. Netjes doen wij daar zoveel mogelijk ons papier in en zetten die op tijd langs de straat. Net als op 9 oktober.

Maar toen bleek dat onze container en die van de buren was blijven staan. Nou ja, vergissen is menselijk. Dus belde Leo met de gemeente en kreeg een vriendelijke meneer aan de lijn. “Oh, wat vervelend. En fijn dat u even belt. We gaan er voor zorgen dat de containers zo snel mogelijk worden geleegd. Zet ze maar zichtbaar in de tuin, dan komt het in orde.” Alles werd ook nog eens per mail bevestigd.

Dus buren op de hoogte gebracht en container in de tuin gezet. Later hebben we de container maar pakklaar bij de heg gezet. En twee weken later staan die er nog net zo bij.

Helaas, een gevalletje van “Loze beloftes”.

Ouderwets

Hoewel we heel vaak vegetarisch eten, had ik vorige week ineens ontzettende zin in een lekkere stoofschotel. Misschien kwam het door het akelige weer? Maar de Allerhande lag binnen handbereik en misschien ben ik toch iets te veel beïnvloedbaar door mooie foto’s en wervende praatjes 😉

In ieder geval zat tussen mijn boodschappen een flink stuk vlees. En geurde de keuken binnen no time verrukkelijk naar roomboter, rode wijn, uien. Het was echt een flinke pan vol. En toen ik daarbij ook nog eens een “gratin dauphinois” maakte, konden we aan een heerlijke dis.

Natuurlijk eten we met z’n tweeën alles niet in één keer op. Dus kon ik wat doosjes met stoofvlees in de vriezer schuiven. Een voorraadje is tenslotte ook wel handig.

Lachen

Bron: Pinterest

Corona, regen en winderig herfstweer zijn absoluut een foute combinatie. En de radio, tv of de kranten geven ook al zulke eenzijdige berichten. Kommer en kwel en tranen met tuiten.

Dan kan het geen kwaad een beetje humor te zoeken. Het neigt naar onderbroeken lol, maar voor even een wat bredere glimlach kan dit plaatje er mee door.

Fijne zaterdag allemaal 😉

Vies

Naast alle commotie om het wel of niet dragen van mondkapjes komt nog een ander probleem om de hoek kijken. Waar laten we al die dingen?

Elk gezond denkend mens doet ze natuurlijk in de afvalbak. Maar talloze mensen gooien ze gewoon op de grond. Inmiddels vind je ze overal op straat, langs de stoep, tussen de bosjes.

Dat geeft natuurlijk alleen maar kans op veel meer besmettingen. Om maar niet te spreken over de schade aan het milieu.

Ook heb ik al diverse malen honden gretig zien snuffelen aan die vieze lapjes. Om even later lekker door het baasje of bazinnetje te worden geknuffeld.

Ieeekkk… wat smerig!

Vergeetachtig

Vergat ik toch ook nog helemaal te vertellen wat ik gekregen had voor mijn verjaardag. Eigenlijk doen we niet meer aan cadeautjes, maar subtiel vertelde ik aan Leo over “zo’n leuk boek” en ja hoor, die pikte de hint foutloos op.

’s Morgens lag dan ook dit boek naast mijn hoofdkussen. Een kinderboek, maar niet alleen voor kinderen. Ik weet zeker dat meer bloggers dit boek gekocht of gekregen hebben. Om urenlang in te kijken, te verwonderen en te ontdekken wat er allemaal getekend is door Charlotte Dematons.

Het ligt op tafel, zo onder handbereik. Want op elke bladzijde doe ik weer een ontdekking en ik ben er al veel uurtjes zoet mee geweest.

En wie denkt dat ik een beetje kinds begin te worden, nou ja, die denkt dat dan maar 😉

Vergeetachtig

Ik was zo bezig met mijn verhalen over onze vakantie, dat ik helemaal vergeten was dat ik in die tijd ook een jaartje ouder werd.

Bij thuiskomst lag de mat dan ook vol met verjaardagskaarten voor mij. Kaarten met bloemen, zelfgemaakte kaarten, kaarten met veel lieve wensen.

Ook kreeg ik een heel bijzondere kaart met een echt Geluksklavertje, vergezeld van een lange brief. Die kaart hang ik goed zichtbaar in mijn werkkamer. En ik hoop natuurlijk dat dat klavertje veel kracht heeft en voor echt geluk gaat zorgen. Ik werd er in ieder geval heel gelukkig van.

En dan kreeg ik ook deze kaart van Saskia. Daar heb ik hartelijk om moeten lachen. Ja vergeetachtig ben ik wel een beetje, maar zo vergeetachtig….? Nee, gelukkig niet 😉

Maar we moeten onze ouderdoms-kwaaltjes ook met een flinke korrel zout kunnen nemen en er eens mooi de draak mee steken. Een beetje humor houdt je op de been, nietwaar?

Kleine dingen

Ja…! Hij doet het weer, onze computer. Dacht ik gisteren dat hij de geest had gegeven, bleek het slechts een zieke muis te zijn geweest. Gelukkig hadden we nog een muisje dat als vervanging kon dienen.

Bron: Google foto’s

Zieke muis eraf, gezonde muis weer aangesloten, opnieuw opgestart. En na enig denken besloot meneer computer het gewoon weer te doen.

Pffft… zucht (van verlichting). Het zijn de kleine dingen die het niet (meer) doen, die de grootste ergernissen veroorzaken 😉