Ander drankje

Posted on by

Hoewel ik graag een glaasje wijn drink en ook andere alcoholische drankjes lust, drink ik de laatste jaren zeer matig.

Ons borreluurtje bestaat voor mij dan ook vaak uit een glaasje limonade. Gemixt van bubbeltjeswater en een miniem beetje limonadesiroop. Dat smaakt prima, maar een mens wil ook wel eens wat anders.

En toen ontdekte ik bij Appie dit drankje. En ik kan niet anders zeggen, dat ik het heel erg lekker vind. Ik drink het met een ijsblokje en half bubbelwater. Een schijfje citroen maakt het helemaal af. En in zo’n wijnglas staat het nog super sjiek ook op tafel.

Misschien ook iets voor de vele mensen die weinig of helemaal geen alcohol willen drinken, maar ook geen zin in frisdrank hebben?

Recept

Posted on by

Zoals beloofd vandaag het recept voor het deeg van de gevulde speculaas.

Deeg:
75 gram bloem
75 gram zelfrijzend bakmeel
100 gram (room)boter
50 gram lichtbruine basterdsuiker
ca 2,5 theelepel speculaaskruiden
1 eetlepel melk
1 ei + 1 ei om te bestrijken
snufje zout

Meng in een kom de bloem, suiker, speculaaskruiden en het zout. Snijdt de boter er met 2 messen doorheen en meng daarna met de melk tot een stevig samenhangend deeg.

Dat kan ook in de keukenmachine. Ik deed dat meteen na het maken van de amandelpers. In de koelkast blijft het deeg wel een of twee dagen goed. Scheelt wel afwas 😉 In elk geval moet het deeg minstens 1 uur in de koelkast rusten en koelen.

Verwarm de oven voor op ca. 160 graden. Vet de bakvorm in en bekleed eventueel met een velletje bakpapier.
Deel het deeg in tweeën. Rol uit tot een lap die groot genoeg is om de bakvorm en de rand te bekleden (ik gebruikte een vorm van ca. 20×20 cm).

Verdeel dan de amandelpers over het deel. Rol het andere deeg uit ter grootte van de vorm en leg op de amandelpers. Druk goed aan en druk wat amandelen in het deeg. Bestrijk het tenslotte met wat los geklopt ei.

Zet de vorm in de oven en bak ca. 40 minuten. Haal de bakvorm daarna uit de oven en laat afkoelen. Daarna kan de gevulde speculaas uit de vorm gehaald en gesneden worden.

VEEL SUCCES EN EET SMAKELIJK!!

Recept

Posted on by

Op veler verzoek ( 😉 ) is hier het recept van mijn onvolprezen gevulde speculaas. Ik geef vandaag het recept voor amandelpers, morgen ga ik verder met het deeg.

Amandelpers:
100 gram amandelen
100 gram kristalsuiker
1 theelepel rozenwater *)
1/2 ei
1 eetlepel room
rasp van 1 bio citroenschil
wat druppels citroensap

Maak de amandelpers liefst enige dagen tevoren, zodat de smaken goed kunnen rijpen.
Haal de bruine vliesjes van de amandelen door ze in ruim water ca. 1 minuut te koken en dan koud af te spoelen. De vliesjes kunnen er dan makkelijk vanaf geschoven worden. Droog de amandelen in een theedoek.
Heb je geen rozenwater in huis, dan kun je het ook weglaten.

Voor het malen van de amandelen is een keukenmachine erg handig, maar vroeger heb ik het ook met zo’n ouderwets molentje gemaakt.

Maal de amandelen tot een grof mengsel. Voeg dan de suiker toe en maal tot het lijkt op grof zand.
Voeg het rozenwater en citroenrasp toe en maal tot een samenhangend “deeg”. Doe over in een schaal en roer er de room en het ei door. Het moet enigszins smeerbaar worden, maar niet vloeibaar. Mocht het te droog zijn, voeg dan nog wat druppels water toe.
Dek af met plasticfolie en zet in de koelkast.

Nieuwe stijl

Posted on by
Bron: Pinterest

2020 was het jaar waarin ineens alles anders moest. En het is zelfs nog steeds heel actueel.

Geen zoenen, geen knuffels, geen vergaderingen, geen bezoek, geen…. nou ja, kortweg alles is anders.

Het zal dan ook wel een heel andere kerst dan anders worden.

Maar de opa van Loesje laat zich niet uit het veld slaan. Je krijgt je glaasje thuis bezorgd, maar wel goed opletten en meteen naar de deur. Anders vervliegt het ;-(

Kookboek

Posted on by

Dit is een uniek exemplaar, want een zelfgemaakt kookboek.

In 1971 volgde ik , met collega Ans, een avondcursus “Fijne keuken” bij de “Rotterdamse Huishoud-school” in de Graaf Florisstraat. Destijds een bekend instituut in Rotterdam.

Ik leerde er bijzondere dingen koken en bakken, zoals bavarois maken, mokkataart, ragouts en gevulde speculaas.

De recepten kregen we op een gestencild papiertje. En die schreef ik dan keurig over in mijn map. Die ik ook weer zelf had versierd en geplastificeerd. Later schreef ik er andere recepten in, plakte ik uitgeknipte recepten uit de Libelle of Margriet in. Het werd een persoonlijk document en kreeg en mooi plekje in onze boekenkast.

En zeker eens per jaar haal ik dit boek weer te voorschijn. Meestal zo tegen december, want dan is het dé tijd om gevulde speculaas te maken.
En dat deed ik vorige week ook weer. Aan de hand van dat bij 50-jaar oude recept. Het is even wat werk, maar dat is het alleszins waard. Volgens Leo kan geen enkele bakker tippen aan die heerlijke smaak 😉

Boek

Posted on by

Na “Dochters van een nieuwe tijd”, het eerste boek van Carmen Korn is nu het tweede deel “Tijd om opnieuw te beginnen” uit. Zodra het te leen was in de bieb, heb ik het gereserveerd. En gelukkig was het snel voorhanden. Het eerste boek las ik in één adem uit en ook dit tweede boek kon ik bijna niet wegleggen.

Het verhaal loopt vrijwel naadloos over. Weer volgen we de vriendinnen Henny, Ida en Lina. Käthe, de vierde van het stel, hebben zij na de oorlog niet kunnen traceren en dat steekt nog steeds. Al snel wordt duidelijk dat Käthe nog leeft en niet eens zo ver van hen. Van lieverlee komen we te weten wat haar is overkomen en hoe ze zich staande houdt.

Ook Käthe’s man Rudi leeft nog. Ook naar hem zijn diverse mensen op zoek. Maar waar moet men zoeken? Het is tasten in het duister, zoeken naar een speld in de hooiberg.

Langzamerhand wordt alles duidelijk en zien we het leven in de vijftiger jaren zich ontwikkelen. Met de dreiging vanuit het oosten, de Koude Oorlog. Maar ook nieuwe dingen, technische ontwikkelingen, muziek.

Het is een boek zonder plot, maar gevuld met talloze kleine scenes uit het alledaagse leven van gewone mensen. Er gebeurt veel tussen die ruim 500 pagina’s, maar ook kabbelt het leven voort. Ik vond het heel herkenbaar, want veel ligt nog na in mijn geheugen.

En nu kijk ik uit naar het derde en laatste deel.

Hindeloopen

Posted on by

We reden naar Hindeloopen, waar we al langer naar toe wilden, maar nog nooit waren aangekomen. We stonden al wel eens op het stationnetje, in een ijzige wind en dat stadje vonden we toen vele passen te ver. Nu konden we de auto in het centrum parkeren.

Lieve oude huisjes, smalle straatjes. Bij één huis werd druk geschrobd en geboend. Ik maakte een praatje met de bewoonster, die haar huisje misschien wilde verkopen. Maar nee, kopen wilden we niet, bewonderen wel.

Het was heerlijk zonnig, maar koud weer. En weinig toeristen te zien. En zo genoten van de stilte en de rust van een oud Fries plaatsje.

Natuurlijk wilden we ook nog even de dijk op. Uitkijken over het IJsselmeer. Vroeger moet deze watervlakte onmetelijk zijn geweest voor de Hindeloopers. Nu leek het rustig, maar reken maar dat het hier te keer kan gaan.

Gezellig

Posted on by

Nu Sinterklaas al weer naar Spanje is, rollen we vanzelf in de donkere dagen voor Kerstmis. En omdat het in deze rare tijd toch al niet zo vrolijk is, schenken veel mensen ’s avonds een borreltje voor het eten. Gezellig toch?

En bij zo’n borreltje hoort een hapje, nootje of snackje. En gezellig is synoniem met samen, dus allemaal om de borreltafel. Allemaal, dus ook de kat. En voor hem/haar is er dan ook een lekker hapje.

Toen mijn oog er op viel, vlogen mijn gedachten onmiddellijk naar de kinderen die geen ontbijt krijgen omdat het geld daarvoor ontbreekt. Naar de berichten over honger en ellende in verre landen, naar vluchtelingen zonder huis of bezit.

Dierenliefde is prima. Het is vanzelfsprekend dat je huisdier goed te eten geeft. Maar dit…..? Toch een beetje decadent. Of niet…?