Voorbij

Posted on by

Zo nu en dan zie ik op Facebook oude foto’s van Rotterdam voorbij komen. En zo ontdekte ik een plekje uit mijn jeugd. Een hoekje bij het schoolplein, met zo’n hekje erom. Daar kon je zo lekker koppetje duikelen. Gek, maar dat zie je nu bijna niet meer.

Bijna, want vorige week zag ik een meisje zo heerlijk rond de stang van een fietsnietje draaien. Hup, hup, in sneltreintempo draaide ze rond. Ik mocht een foto maken en dat liet ik me geen twee keer zeggen. Eigenlijk had ik het ook nog wel een keer willen doen, maar ja een “dame” van mijn leeftijd weet wel beter. Dat kan niet meer…. (zucht) 😉 Daar komen alleen maar ongelukken van.

Maar dat meisje had me toch een plezier. Toen ik weg liep hoorde ik haar lachen.

Andere plek

Posted on by

Dat rondje Ommoordse veld ken ik nou langzamerhand wel en Leo ook. We hadden behoefte aan een ander uitzicht. Dus pakten we zaterdag de auto en reden naar Park 16Hoven in Rotterdam.

Onder de rook van ons Rotterdamse vliegveld, dat ik koppig en stug “Zestienhoven” blijf noemen, ligt een park naast een nieuwe woonwijk. Het was nog even zoeken, maar uiteindelijk kwamen we waar we wezen wilden.

Het park ziet er voor een deel nog erg nieuw uit. Weidse groene velden, speelplekken, brede wegen en wat smallere paden. Mooie bruggen en een hertenwei. Nog redelijk jong groen, maar beslist een plek om prettig te wandelen.

En dat deden we, ondanks de kou en harde wind. Het was niet moeilijk om te oriënteren op de overzichtelijke paden. We kwamen ook in een wat ouder gedeelte, waar diverse volkstuincomplexen waren. Leuk om te zien hoe de huisjes waren opge-bouwd en met liefde alles mooi gemaakt was.

We gaan er zeker nog eens een keertje lopen. Want in het voorjaar of een ander seizoen is er vast weer meer te zien en te beleven.

Recept

Posted on by

Minstens één maal per week eten wij ’s avonds soep. Makkelijke, lekkere en vooral voedzame soep. Ik heb een hele rij met recepten, maar vorige week ontdekte ik deze pindasoep van Karin Luiten.

Ik reageerde op Facebook dat deze soep gegarandeerd een keer op onze tafel zou komen. Of ik dat dan wilde bewijzen, met een foto! Nou, bij deze dus, Karin 😉 Ook Leo vond de soep heerlijk en rangschikte het recept onder de “herhaalrecept”.

Karin Luiten’s pindasoep met rijst
Voor 4 personen:
175 g pindakaas (= ½ pot à 350 g)
300 g (zoete) aardappel
150 g sperziebonen
200 ml kokosmelk
200 g rijst
4 eieren
1 liter groentebouillon
2 volle eetlepel tomatenpuree
1 grote ui
1 knoflookteen
1 rode peper
4 cm verse gember
3 lente-uitjes
1 limoen
4 eetlepel seroendeng (liefst van de toko)
scheutje plantaardige olie
zout & peper uit de molen

Snipper de ui, knoflook, rode peper en gember. Fruit zachtjes 5 minuten in wat olie in een (braad)pan. Voeg de tomatenpuree toe en bak even mee. Snij intussen de geschilde zoete aardappel in dobbelsteentjes, de sperziebonen in kleine stukjes. Doe de kokosmelk, (liefst hete) bouillon en pindakaas erbij en roer glad terwijl de boel aan de kook komt. Doe dan de groentestukjes erbij en laat onder een deksel ± 20 minuten zachtjes sudderen tot de groente gaar is. Kook intussen de rijst en eieren gaar en snij de lente-ui in ringetjes. Breng de soep op smaak met zout, peper en een kneep limoensap. Schep in 4 kommen, leg in elk twee halve eieren, bestrooi met lente-ui en seroendeng. Geef de rijst er in een tweede kommetje apart bij.

TIPS van Karin:
• Garneer eens met taugé, wat bladselderij of koriander. Geen rode peper? Lepeltje sambal.

Dit recept kopieerde ik van de site Koken met Karin.

Winkelen

Posted on by

In ons winkelcentrum zit een modewinkel. Met keurige kleding, echt kwaliteit wat ze leveren. Ik heb er wel eens wat gekocht, maar ik ging er ook vaak zo maar even kijken.

Nu is de zaak natuurlijk gesloten. En een webwinkel is er niet en krijg je ook niet zo snel van de grond. Maar voor alles is een oplossing te vinden. Kijk, alle poppen in de etalage hebben een nummer gekregen. En alle kleding is netjes geprijsd en voorzien van de beschikbare maten.

Zie je nu iets leuks, dan bestel je het per e-mail. Simpel en slim bedacht.

Zo zie je maar, je kunt op vele manieren creatief zijn. Handel is en blijft toch handel.

The Restaurant

Posted on by

Voorlopig zijn wij elke avond wel onder de pannen, want we kijken naar de Netflix-serie “The Restaurant”. Een Zweedse serie over -hoe kan het anders- een restaurant in Stockholm, het DjurgÃ¥rdskällaren.

De eerste serie begint in 1945, op de dag dat het vrede wordt in Zweden en volgt de familie die het restaurant al lange jaren leidt. We zien hoe de familieleden verzeild raken in allerlei situaties. Hoe moeder Helga de touwtjes in handen heeft en haar kinderen Gustaf, Peter en Nina probeert te sturen. Er wordt geruzied, lief gehad en de een zit de ander soms dwars. Situaties worden verkeerd begrepen, niet goed besproken of er wordt iets verzwegen dan wel iets te veel verteld. Dat alles tegen het decor van een mooi maar wat gedateerd restaurant.

Er zijn in totaal 3 series van 10 x een uur met een mooie cast, goeie sfeer en prima acteerwerk. Wij hebben voorlopig de eerste weken geen zorg over de avondklok 😉

Belofte

Posted on by

De wereld kan op z’n kop staan, er mag van alles gebeuren, veranderen of verdwijnen.

Maar er is één ding wat nooit verandert. En dat is de natuur. Wat voor malle strapatsen we ook uithalen, hoe onmogelijk het ook lijkt en wat er ook gezegd of geschreven mag worden. De aarde blijft doordraaien en elke dag gaat de zon op.

En elk jaar wordt het ook weer lente. Vroeg of laat, of het warm is of koud. Ineens staan er sneeuwklokjes te bloeien in de tuin, steken narcissen hun kopjes boven de aarde.

Dat is en blijft altijd zo en dat is altijd weer hoopvol.

Bourtange

Posted on by

Al vaak had ik luchtfoto’s gezien van Bourtange. Zo mooi, die vijf punten van het vestingwerk, gebouwd in een tijd zonder computers en digitale programma’s. Maar wel bedacht met vernuft en gemaakt met vakmanschap. Het was er alleen nog niet van gekomen om er ook eens heen te gaan.

Nu reden we er vanaf ons adres in Drenthe naar toe op een koude en winderige dag. Maar al lopend naar de vesting verscheen de zon en dat maakte alles een beetje fleuriger. Wel noodzakelijk in deze sombere tijden. Want in welk leuk dorp of stadje je nu ook komt, alles lijkt zielloos. Dichte winkels, kale terrassen.

Nou ja, niet zeuren. Nu konden we tenslotte alles goed van buiten af bekijken en werden we ook niet gehinderd door drommen andere mensen 😉

En kijk, dat bedoel ik nou. Zo’n ophaalbrug, die oorspronkelijk gebouwd is in de 17e eeuw, werd toen nog niet vastgeschroefd of met klinknagels gemaakt. Nee, dit zijn splitpennen die het zaakje vasthouden. Ook heel stevig dus!

Vakantie

Posted on by

Al maanden geleden boekten we een huisje in Drenthe. Hopend op sneeuw en vrieskou en tintel blauwe luchten, kregen we grijs, naar en vies weer.

Maar het huisje is warm, gezellig en onze voorraad boeken, puzzels en ander amusement is groot. Comfortabel in onze joggingbroek en warm vest kan ons de regen niet deren.

Het is stil, ongelofelijk stil. Zo nu en dan lopen wat mensen langs, gewapend met paraplu of ingepakt in regenkleding. Op weg naar of net terug van de supermarkt. Vogels pikken wat in het gras en de wind raast door de bomen.

Geen spectaculaire dingen gebeuren er zo’n dag. De tijd gaat traag maar onmiskenbaar voorbij. Leven in slow motion…. voor één dag is dat geen bezwaar.