Vol verwachting

Hoe leuk ik een moestuin ook vind, het is helemaal niks voor mij. Ik ben het type “makkelijke tuinierster”. Dus groeit er hier en daar nog wel eens iets wilds buiten de paden. En dat kan natuurlijk niet bij nette rijtjes bonen, sla of bloemkool.

Maar zo nu en dan lukt het me wel om iets van groente te laten opgroeien. Dus zaaide ik eind mei courgette in grote potten. In elke pot kwamen drie zaadjes, die allemaal opkwamen. Dat is te veel, dus verwijderde ik er een aantal en nu staan er hier drie courgetteplanten te groeien. Het zijn nu nog maar inie-mini’s, maar het groeit als eh… courgette.

Als de voortekenen niet bedriegen, wordt het deze zomer courgettesoep, courgette met rijst, met pasta, in blokjes, in plakjes, gegrild of gekookt.

En nou ben ik een beetje ongeduldig, want ik wil wel eens weten hoe of dat smaakt. Maar courgette zullen we vaak eten, reken maar!

Niet in trek

Na de IJsheiligen is het weer tijd om de potten in onze voortuin te beplanten.

Naast de bergingsdeur, in de schaduw van een muurtje en een welig tierende klimhortensia staan twee potten die ik altijd met fuchsia’s vul. De vorig jaar zo keurig overgehouden planten hebben helaas de winter dit keer niet overleefd. Dus op naar het tuincentrum voor nieuwe.

Normaal is dat geen probleem. Fuchsia’s vond ik er altijd in soorten, maten en kleuren. Maar dit jaar zocht ik me suf. Keek ik nou zo verkeerd? Maar nee, pas na goed zoeken vond ik een paar bakken met wat kleine planten.

Bron: Google Foto’s

Ik keek nog eens goed rond en realiseerde me dat het assortiment ineens heel anders geworden was. Blijkbaar is de klantenkring overgegaan op moestuinieren, want er was een uitgebreide keus aan kool, kruiden, sla en andere groenteplanten. Maar geen plek voor Fuchsia’s.

Ik vond uiteindelijk maar een paar planten. Die zullen dus flink moeten groeien om mijn plaatsje deze zomer op te fleuren.