Geniet van een gezellig Paasweekend.
Let op, niet te veel eieren eten.
En geef je Paashaas en extra knuffel.
Vrolijk Pasen
Slapen
Dit fraaie doosje zag ik bij de Appie. Er waren nog meer soorten thee, allemaal met een thema. Maar deze vond ik heel inspirerend!
Zelf heb ik geen problemen met slapen, maar Leo kan nog wel eens spoken.
En dan is er toch niks op tegen om dit een keer te proberen. Hij hoeft tenslotte geen hele pot op te drinken. Eén kopje zal toch wel voldoende zijn?
Neem ik dan ook een kopje? Nee, want in de melange zit zoethout en dat jaagt de bloeddruk op. Zit ik weer met een ander probleem…. Nee dus, niet voor mij.
Deel dit op:
Voorraad
“De Dasty is op”, meldde mijn hulp. “Oh, dan haal ik dat deze week wel even”, was mijn antwoord.
Maar zo gemakkelijk gaat dat tegenwoordig niet meer. De winkel is alleen open voor mensen met een afspraak. Dus maakte ik die via mijn telefoon en bestelde twee flessen voor mezelf en een voor mijn hulp. Jammer, maar dat was niet genoeg. De bestelling moest minimaal 10 euro bedragen.
Het wordt steeds dwazer in de wereld. Wat moest ik dan….? Toch besloot ik de bestelling dan maar op te voeren. Vijf flessen werden het. Zo kunnen hulp en ik wel weer even vooruit.
Maar of dat de economie nou gaat helpen…. Normaal gesproken zou ik voor één fles gegaan zijn. En dan had ik en passant nog wel wat anders gekocht. Een blocnote, wat pennen, een vaasje of weet ik veel wat voor ander niet noodzakelijk spul. Nu ben ik voor minimaal een jaar onder de pannen.
Maar wat verlang ik naar een keer weer gewoon gezellig en ontspannen winkelen.
Deel dit op:
Hygiëne
Na het verhaal van Marthy las ik ook het boek van Tim Voors. Niet dat ik van plan ben om zo’n lange wandeling zelf te maken, maar er over lezen kan natuurlijk altijd.
Het las als een trein, al vond ik het teleurstellend dat de natuur, die toch overweldigend moet zijn, minder werd belicht.
Er was echter één ding wat me bijzonder opviel. Hoe ga je in zo’n situatie met hygiëne om? Vanzelfsprekend is het niet mogelijk elke ochtend te douchen. Zo nu en dan een sprong in een meertje of rivier moet je een beetje schoon houden.
In het bijzonder het gebrek aan een toilet zou mij nekken. Nou ja, helemaal alleen in de bushbush zou ook ik wel wat relaxter zijn dan langs een drukke verkeersweg. Maar toch…!
Zo nu en dan is het toch tijd voor een grote boodschap, die je moet begraven. Maar wat doe je verder met papier en zo….? Natuurlijk niet zomaar achterlaten in de natuur. Maar wat dan?
Tim Voors nam het mee, uiteraard netjes verpakt in een zakje. En gek hè, ik kan me die wandelaars nu niet meer anders voorstellen dan met een rugzak en daaraan bungelend een toiletrol en een keurig dichtgeknoopt zakje.
Zo zal het wel niet gaan. Er zijn beslist andere oplossingen. Maar dat beeld hè, dat blijft…. 😉
Deel dit op:
Tijd
‘T is alweer een paar dagen zomertijd. Altijd ben ik een beetje van slag af door dat uur tijdsverschil.
Ook na een paar dagen kom ik nog niet goed op gang.
Daarom vandaag een laat en kort berichtje. Ik moet nog even wennen 🙂
Deel dit op:
Hoog, hoger, hoogst
De skyline van Rotterdam is de laatste maanden veranderd. Langzaamaan verscheen een nieuw gebouw tussen de hoge wolkenkrabbers:
De Zalmhaven.
En nu is het hoger dan alle andere gebouwen in Rotterdam. Nog steeds niet uitgegroeid, want nog elke week komt er een verdieping bij. Uiteindelijk moet deze woontoren een hoogte van 215 meter bereiken. Wie er (genoeg) geld voor heeft, kan dan gaan wonen op de 60e verdieping.
Het is spectaculair, beslist. Maar toch niet ons idee van leuk wonen. Helemaal boven heb je weliswaar een schitterend uitzicht, maar mis je het contact met de grond.
En stel je eens voor, de elektriciteit valt uit. Je wilt of moet naar beneden of naar boven. Al die trappen….. wat een nachtmerrie.
Maar ja, er zijn altijd mensen die er anders over denken. Dus zullen de appartementen wel verkocht worden.
Deel dit op:
Muzikale maandag
Vandaag een uitstapje naar Griekenland. Geen idee waar het is of wat hij bezingt. Maar ik had bij dit filmpje meteen associaties met romantische avonden, donkere stranden, een schommelbank, koele wijn en olijven. Dus… sluit je ogen en droom weg bij Nikos Vertis met “Thelo na me noise”
Deel dit op:
Sporen
Spoor zoeken, sommigen kunnen dat als de beste. Ik niet, want ik zie geen verschil in een hertehoef of hondenpoot. Ik kan ook geen drollen onderscheiden of determineren.
Maar de sporen van de grootste natuurvervuiler, de mens, die zie ik maar al te veel. Van snoep-papiertjes, blikjes, flesjes tot papieren zakdoekjes of bananenschillen…
Bananenschillen? Ja die ook. Weliswaar afbreekbaar al duurt het lang. Maar dat plastic etiketje blijft zichtbaar en vergaat voorlopig niet. Daarbij is een banaan een exoot in onze natuur, net als sinaasappels.
Ik vind het onbegrijpelijk dat mensen allerlei spullen meesjouwen in hun rugzak. En als de inhoud dan opgegeten is, pletteren ze het afval in de natuur. Je kunt het toch gewoon weer mee terug nemen en thuis in de kliko doen….?
Deel dit op:
Kijken
Na de serie Restaurant op Netflix keken Leo en ik nog diverse andere dingen, maar echt enthousiast waren we niet.
Totdat ik de Netflix-serie Borgen ontdekte. Ik had er al veel over gehoord, maar nog nooit iets van gezien.
We kijken weer samen, al was Leo niet meteen enthousiast. Zelfs overdag kijken we weleens in een verloren uurtje, En ik geniet van Birgitte Nyborg als premier, de journaliste Katrine Fønsmark en spindoctor Kaspar Juul. Midden in het politieke spel proberen ze elk voor zich staande te blijven, problemen te voorkomen. Ook al moeten soms heilige huisjes het verduren en principes even buitenspel gezet worden.
Dat is natuurlijk niet gemakkelijk in een mannenbolwerk. Al maken ook kibbelende vrouwen, die elkaar een plaats aan de top niet gunnen, Birgitte het leven lastig.
De serie geeft een goed beeld van de politieke spelletjes. En al is het maar fictie, zo nu en dan lijkt het griezelig echt. Het handjeklap om de posten en de vooroordelen die nog altijd wel voor vrouwen maar nauwelijks voor mannen gelden. De mensen die naar elders moeten of opgeofferd worden…. Eerlijkheid is soms ver te zoeken en principes blijken boterzacht.
Ik ben dus voorlopig nog even zoet met drie series van 10 afleveringen.
Deel dit op:
Herinnering
Deze foto maakte ik niet zelf, maar vond ik op de site van René Hoeflaak.
Ik heb veel herinnering aan deze muurschildering, die zich bevindt in het gebouw van de GGD in Rotterdam. Een begrip in mijn stad, want je ging naar “de Baan” om doorgelicht te worden.
Als kind kwam ik er regelmatig want om de zoveel tijd moest gekeken worden of alles nog in orde was en of de TBC inderdaad genezen was.
Je moest dan die grote trap op en kwam in de gang met de kleedkamertjes. Stond er een deur open, dan ging je naar binnen en vergrendelde met de uitklapbare houten plank die daar aan de deur zat.
In het gebouw rook het altijd merkwaardig. Ik vond het niet onprettig en ik vermoed dat het een soort desinfectans was. Nu ruikt alles meestal nogal citroenig, toen was het lysol wat de klok sloeg.
Doorlichten (een Röntgen-foto maken) gebeurde op een groot apparaat en het werd bediend door een dokter of zuster met een groot dik schort aan. Je moest tussen de platen gaan staan, armen in de zij en ellebogen naar voren. Er klonken geluiden in het donker, klikklak, en dan was alles alweer klaar. Terug naar het hokje en omkleden. Gek, verder gaat mijn herinnering niet. Maar we zullen vast ook nog wel op de uitslag gewacht hebben.
“De Baan” is nog steeds in gebruik als GGD-gebouw, maar ik weet niet meer hoe lang het geleden is dat ik er kwam. Dat zal toch minstens 60 jaar geleden zijn…
