Boek

Posted on by

De Kerstman bracht me boeken, met heel veel inspiratie en veel leesplezier. Dit boek lag onder andere onder onze kerstboom.

Een boek over het Franse chanson, hoe heerlijk. Natuurlijk had ik de uitzendingen van Matthijs en Rob gezien. Al vond ik het tempo waarin de chansons de revue passeerden wel een beetje erg snel zo nu en dan.

Maar er zaten ook chansonniers bij die ik helemaal niet kende. En achtergrond informatie, zelfs soms wel een beetje roddel, maakt zo’n programma wel lekker smeuig.

En nou kan ik alles nog eens op mijn gemak teruglezen, speuren op YouTube naar weer andere filmpjes om mijn muzikale maandagen mee te versieren. En oude bekenden nog eens opnieuw draaien, te zoeken op Spotify of in onze platenkast.

Kortom, een boek om nog heel vaak in te zien, door te bladeren en van te genieten. En ook dit jaar ga ik weer kijken naar “Chansons”, want dat krijgt een tweede ronde weet ik inmiddels.

Make-up

Posted on by

Hoewel mijn moeder zelf make-up gebruikte, zij het zeer bescheiden, was het voor mij lange tijd verboden. Ik denk dat mijn moeder me nog graag lang “kind” wilde laten zijn.

Maar een puber in de roerige jaren 60 botste natuurlijk met die opvatting. Ik wilde ook me opmaken, liefst van die koolzwarte ogen, lijntjes, mascara. Bij gebrek aan de nodige financiën zette ik dus mascara op mijn verlanglijstje voor de Sint, met daarbij nagellak, felrood, lippenstift en misschien ook wel zoiets als compactpoeder.

Bron: Foto van Facebook

De sint was lief en toen ik dolgelukkig met mijn doosje mascara van school thuis kwam, liet ik dat uiteraard trots aan mijn moeder zien. Ik hoopte en verwachtte dat zo’n cadeautje wel door de beugel zou kunnen.

Helaas, moeder was nog net zo streng en het doosje verdween stante pede in de vuilnisbak. Hoe boos en verdrietig is ook was, geen pardon. Dat was niks voor nette meisjes. Ach, soms is de logica van een ouder ver te zoeken 😉

Het duurde nog een tijdje tot ik zelf ging verdienen en dus make-up kon betalen. En ik zwaar opgemaakt de wereld in ging. Nog steeds tot groot ongenoegen van mijn moeder. Gek toch, dat verbod. Want roken bracht heel wat minder moeilijkheden met zich mee.

Inmiddels gebruik al jaren geen make-up meer omdat dat allergische reacties geeft. Roken heb ik ook al jaren opgegeven.

Ingepakt

Posted on by

Den Haag en Rotterdam, twee steden op maar een korte afstand van elkaar. Maar wat een verschillen.

Rotterdam recht voor z’n raap, een beetje ongepolijst. Doe maar gewoon…..

Den haag een beetje chique, wat afstandelijk en met heel veel decorum.

Waaraan je dat kunt zien? Nou…, bijvoorbeeld aan dit. Een statig gebouw, tot in de puntjes verzorgd. Een hotel, in de kersttijd versierd. Niet met een overdaad aan lichtjes, maar met prachtige strikken. Een tikkeltje bescheiden, als het niet voor elk raam een strik was.

In Rotterdam zou ik me geen gebouw als dit zo kunnen voorstellen. Daar zouden de lichten je van verre toeknipperen en de toon een beetje “over the top” zijn.

Zo’n dichtbij en toch zo anders. Maar daarom juist ook zo leuk om zo nu en dan beide steden te bezoeken.

Afval

Posted on by

Ook dit jaar deden de bezorgdiensten goede zaken. Want al zitten we in een lockdown en zijn veel winkels gesloten, er is altijd wel iets dat men wil hebben.

En dan is de keus -en de verleiding- op internet reuzen groot. Al dat spul moet natuurlijk verpakt worden in handzame dozen, die ook nog eens netjes te stapelen zijn.

En dan heb je al snel een heleboel afval. In dit geval stonden de lege dozen voor een winkel, dus zal niet alles van één persoon geweest zijn. Maar een flinke berg was het toch.

Wel weer keurig verzameld en opgestapeld. Maar het is wel tekenend voor de tijd.

We hebben allemaal steeds meer afval en wat ze ook zeggen of doen… echt duurzaam lijkt het me niet.

Recept

Posted on by

Al meer dan 15 jaar maakt Leo deze zuurkoolschotel. Het is een bewerkelijk recept, maar zo lekker dat hij het er voor over heeft om een tijdje in de keuken te staan. Hij maakt dan een flinke hoeveelheid, zodat we ook een portie in de diepvries kunnen zetten. Misschien een idee voor andere keukenprinsen? 😉

Zuurkoolschotel met gehakt en appel

4 personen (Voorbereidingstijd 40 minuten; Bereidingstijd 50 minuten)

Ingrediënten:
1 kilo aardappelen
500 gr halfomhalf gehakt
500 gr (wijn)zuurkool

Ca. 5-6 Elstar appelen
50 gr spek
1 ui (gesnipperd
1 teen knoflook, fijngesneden
1 theelepel karwijzaad (kummel)
melk
peper, zout, cayennepeper
1 ei (optioneel)

Bereiding:
Schil de appelen, boor het klokhuis eruit en snij ze in stevige plakken. Bak de plakken in wat boter en haal ze als ze goudbruin zijn uit de pan.
Fruit daarna de ui met het spek in de pan en voeg als de ui mooi glazig is eerst het karwijzaad en daarna het gehakt en de knoflook toe.
Op smaak brengen met weinig zout, flink peper en (evt.) cayennepeper.
Vet een ovenschaal in.

Kook de aardappelen, giet af en laat even droogstomen. Stamp ze tot puree met wat melk en breng op smaak met peper, zout en wat nootmuskaat.
Leg op de bodem de helft van de appelplakken, leg daarover heen de zuurkool, het gehakt en de rest van de appelplakken. Dek af met de puree. (Tot hier kan alles van te voren worden klaargemaakt)
Verwarm de oven voor op 200 graden.
Strooi wat paneermeel over de puree en leg hier en daar wat vlokjes boter en zet de schotel ca. 40 tot 50 minuten in de oven tot er een goudbruin korstje op zit.

EET SMAKELIJK!

Niks veranderd

Posted on by

Wie denkt dat de Sociale media, zoals Facebook en Instagram, van deze tijd zijn vergist zich. Want mensen hebben altijd al gezocht en gevonden hoe ze met anderen in contact kunnen komen.

Nu gaat het snel, is er een flinke portie techniek nodig om het allemaal te bewerkstelligen. Maar ook vroeger zocht -en vond- men wegen om contact te zoeken met volkomen onbekenden.

Kijk maar eens op Instagram bij “Liefdevantoen” en je zult versteld staan van de vele advertenties met de meest uiteenlopende verzoeken om contact op te nemen. Van heren die hernieuwd kennis willen maken met die aardige juffrouw tot echtgenoten die in de bres springen voor hun beledigde echtgenote. Vriendschapsverzoeken, min of meer bedekte huwelijksaanzoeken of wanhopige pogingen om dat leuke meisje terug te zien.

Want hoe ging het verder, als na vele weken het geduld beloond was en de ontmoetingen tot stand waren gekomen. Genoeg inspiratie. Een beetje talent schrijft er zo dikke boeken over. 😉

Souvenirs

Posted on by

Sommige dingen hebben geen woorden nodig. Zoals dit, want die twee verlichte poppetjes vertellen op zichzelf een heel verhaal.

Het zijn Ampelmannetjes, figuurtjes die op de verkeerslichten staan. Niet in Nederland, maar in Berlijn. Eerst in Oost-Berlijn, maar nu zijn ze een symbool voor de stad. En inmiddels is een hele handel in allerlei artikelen (klik) ontstaan.

Ik weet bijna zeker dat de bewoners van dit huis in Berlijn waren en deze lichtjes als souvenir hebben meegenomen.

En toen ik ze zag, daar in die onbekende straat, fladderden mijn gedachten weer naar onze bezoeken aan Berlijn. De sfeer, de indrukken, de verhalen over de Muur.

En toch maar gewoon twee lichtjes, het begin van veel dierbare herinneringen.