Opnieuw beginnen

Posted on by

En weer staat een jaar klaar. Wat het ons zal brengen weten we nog niet, maar
over exact 365 dagen kunnen we vertellen wat er goed ging, wat er mis ging….
Nu zijn het nog allemaal blanco pagina’s in de agenda.

Toch is niet alles ongewis. Want hoe het ook gaat, elke dag maakt de nacht plaats voor de dag.

Elke dag schijnt de zon. Misschien verborgen achter regen of sneeuwwolken, maar toch..!
Er komt een moment dat ze vanachter haar wolkendek tevoorschijn piept.
Zo ging het al eeuwen, zo zal het ook nog wel eeuwen door gaan.

Dus laten we ons niet gek maken. Morgen is er weer een nieuwe dag.

Carpe diem, pluk de dag.

IK WENS IEDEREEN EEN MOOI en GEZELLIG,
WARM, LIEFDEVOL en VREDIG 2023

Overdaad

Posted on by
Bron: Facebook

Het interieur van de Opéra in Parijs is al een beetje te veel van het goede. Maar als men dan besluit dat er nog meer versierd moet worden, dat een bloemetje wel op zijn plaats zou zijn….

Dan wordt het gewoon overdadig.

Zeg maar “te veel van het goede”

Nieuw recept

Posted on by

Traditiegetrouw worden in Nederland op 31 december oliebollen gebakken. Maar wellicht wordt het jaar na minder, want het is best wel een klus. Eerst beslag maken, laten rijzen, bakken in hete olie en dan nog de keuken weer aan kant maken.

Bron: Google foto’s

Wil je ook nog wat hapjes voor de avond maken, ben je toch een flinke tijd druk in de keuken.

Dit jaar was ik van plan oliebollen te bakken in de airfryer.

Niet te veel, want zoveel eten we er niet. Gewoon om te zien, hoe dat er uit komt en natuurlijk hoe het smaken zal.

Ik wilde het recept van Pauline gebruiken al zal de vulling ietsjes anders zijn. Maar voor het eindresultaat mag dat niet uitmaken. Helaas voelen we ons nogal grieperig en moet ik niet aan bakken denken.

We halen misschien wat bollen bij de bakker of oliebollenkraam. Jullie zullen dus nog wel even moeten wachten hoe dat experiment verliep.

Schroeven en spijkers

Posted on by

We zijn het eigenlijk al zo gewend. Heb je iets van spijkers of schroeven nodig dan ga je naar zo’n groot concern met rijen verpakkingen vol spullen in soorten en maten. Heb je maar een paar schroefjes nodig, blijf je zitten met een pakje vol. Waar moet je die dan weer laten…. ach nou ja, dat komt misschien nog wel van pas.

Maar niet bij dit winkeltje, een bekende naam in Rotterdam: De Spijkermand. Vroeger was de zaak groter, maar nu is het gereduceerd tot één kleine etalage.

Ik ben er al heel lang niet geweest en misschien zijn daar ook nu nog maar alleen voorverpakte spullen te koop.

Maar vroeger kon je daar simpel om een klein aantal schroefjes, boutjes, moertjes of ringetjes vragen. De man achter de toonbank, gekleed in een grijze stofjas, had een enorme kast vol kleine laatjes achter hem.

En natuurlijk lagen juist de schroefjes die jij wilde in een laatje helemaal bovenin. Dan pakte hij de oude houten trapleer, klom naar boven en kwam terug met ja, precies die schroefjes in de juiste maat en van het juiste materiaal.

Je kon in de winkel ook terecht voor gereedschap. maar ook zakmessen en ander nogal vervaarlijk uitziend spul. Er stonden dan ook vaak jongens verlekkerd te kijken.

Het is een winkel met een hoog nostalgisch gehalte. Uit een tijd dat timmerwerk nog passen en meten was.

Lichtjes

Posted on by

Jaren lang zette ik waxinelichtjes in een Ikea-lantaarntje op de tafel in de voortuin. Vaak voor korte duur, want die lichtjes woeien bijna altijd uit.

Maar op een kerstmarkt ontdekte ik deze oplossing. Een snoertje lichtjes met batterijen. Niet echt milieuvriendelijk, maar ja. Dat is tenslotte die waxine ook niet helemaal, maar de twee weken rond kerst mag dat wel…?

Het lantaarntje vulde ik met een snoertje dat al een jaar lag te wachten. Batterijen erin en… bleek het zelfs voorzien te zijn van diverse programma’s. Niet te geloven, naast aan en uit waren er nog 7 programma’s. Constant aan, flikkerend, met lichtjes die zachtjes aan en uit gingen, achtereenvolgens aan en daarna weer uit gingen.

Ik koos voor gewoon constant aan en was een beetje verbaasd toen ik na verloop van tijd zag dat het toch uit was gegaan. Dat had Leo waarschijnlijk gedaan, dacht ik. Maar de volgende avond gingen ze weer aan en ook weer automatisch uit. Een beetje toveren leek het wel.

En dat allemaal voor een snoertje van nog geen 3 euro. Dat het simpel aan en uitzetten van zo’n piepklein snoertje ons al uit handen genomen wordt…!

Zoet en rustig

Posted on by

Ik denk dat men in vroegere eeuwen helemaal niet zo gediend was van kinderen die druk en speels waren. Kinderen moesten toen gewoon gehoorzaam en vooral stil zijn.

Maar ja, kinderen huilen wel eens. Baby’s vooral als ze tandjes krijgen of last van winderigheid hebben. En ze kunnen het niet zeggen. Dus grepen moeders van toen naar een drankje.

Zeer bekend was Mrs. Winslow’s Soothing Syrup. En rustig en stil werden de kinderen!!
Ja, natuurlijk met 45% alcohol en een druppel opium krijg je dat wel voor elkaar.

Arme kindertjes, die volkomen suf in hun bedjes gelegen hebben.

Kerstboom

Posted on by

Of je nou een grote of kleine boom in de kamer hebt staan, een echte met een houten kruis of in een pot met wortels of een kunstboom met slingers en al van zolder hebt gehaald. het zal allemaal in het niet vallen bij deze boom.

Nou ja, ook geen echte, maar een kerstboom-illusie. Hij wordt elk jaar opgetuigd in IJsselstein en het zijn lampjes in de tuidraden van de zendmast Lopik, die daar staat.

Vanaf de grote weg duidelijk te zien in de donkere dagen voor kerst. Het is natuurlijk een immens karwei om al die lampjes aan te brengen. Gelukkig is daar nu een filmpje van, dus kijk maar even mee.

Als de film niet start, dit is de link

Wie gaat er nou nog klagen over de snoeren van de lichtjes die altijd in de war raken?

Wegwijzer

Posted on by

In bijna elk museum is een bibliotheek te vinden. Niet altijd gewoon vrij toegankelijk, maar hoe dan ook er is er meestal wel een.

Ook het Fotomuseum in Rotterdam beschikt over een bieb. Niet dat ik er ooit geweest ben, maar de aanwijzing er naar toe viel me op. Geen saai bordje met letters in één of meer talen, maar een leuke foto.

Een meneer zoekt in een grote kast met boeken in allerlei soorten. Duidelijker kan het niet. Het viel me meteen op en ik vind het mooi bedacht.

Het lukte me niet om te achterhalen wie er zo naarstig zoekt naar dat éne boek. Had ik natuurlijk moeten vragen toen ik in het museum was. Misschien kom ik er later nog wel eens op terug.