Category Archives: Zoeken en vinden op internet

Recept

Posted on by

Zoete aardappelen hadden we al eens gegeten, maar zelf er iets mee klaargemaakt had ik nog niet. Het werd hoog tijd om dat eens uit te proberen.

Op internet vond ik deze site met dit heerlijk gerecht. Zoals vaak vergat ik een foto van de schotel te maken en voor ik het wist was die al leeg. Geen nood, ik zet hier de foto van de site erbij 😉

Voor 2 personen heb je dit je er voor nodig:
300 gr gehakt
450 gr zoete aardappelpuree, gekookt en tot puree gestampt
2 puntpaprika’s
200 gr prei (fijngesneden)
1 theelepel cajunkruiden
1 eetlepel tomatenpuree
Wat geraspte kaas

Verwarm de oven op 200 graden.
Rul het gehakt bruin in een pan met een beetje olie of boter.
Snijd de puntpaprika in reepjes en bak even mee met het gehakt.
Voeg ook de prei, tomatenpuree en cajunkruiden toe.
Meng alles goed door elkaar en breng het mengsel eventueel op smaak met peper en zout.
Kook de zoete aardappelen met wat zout in ca. 20 minuten gaar, giet af en stamp tot puree. Breng eventueel op smaak met wat kruidnagelpoeder)
Doe het gehaktmengsel in een ovenschaal en dek af met de zoete aardappelpuree.
Bestrooi met een beetje kaas en bak ca. 20 minuten in de oven tot de kaas mooi gesmolten is.


Boek

Posted on by

Ik geloof dat het bij Bettie was dat ik las over de fraai geborduurde kussens die in Engelse kerken liggen. Kneelers heten die en ze worden gebruikt om je knieën te beschermen bij het bidden. En er werdook iets gemeld over een boek. Nou ja, het fijne is me nu even ontschoten, maar dat boek reserveerde ik meteen bij de bieb.

En toen het er was, las ik het in één ruk uit. Tracy Chevalier kan schrijven en ook hier weet ze weer een prachtig verhaal te borduren, om in stijl te blijven.

Violet is het beu om voor haar moeder te zorgen. Moeder is nooit tevreden, laat geen gelegenheid ongebruikt om Violet te vernederen met haar ongetrouwd zijn. Dan doet de kans zich voor dat Violet in Winchester kan gaan werken. Ze moet dan wel verhuizen en krijgt een kamer in een damespension. Op een dag ziet ze in Winchester Cathedral een prachtig geborduurd knielkussen liggen en dat is het begin van een heerlijke hobby. En dat niet alleen. Ze leert allerlei mensen kennen en ontdekt dat vrijheid vele en nog ongekende kanten heeft.

Chevalier heeft het verhaal gebaseerd op ware gebeurtenissen en schetst daarbij een goed beeld van de omstandigheden waarin ongetrouwde vrouwen zich moesten schikken in het Engeland van rond 1930.

En nu ik het boek uit heb, wil ik wel meteen naar Winchester om die mooie kussens in werkelijkheid te gaan zien.

Wat was er nou?

Posted on by

Zaterdag was ik helemaal vergeten om te bloggen. Veel te druk met…

Laat ik bij het begin beginnen. Donderdag hield mijn smartphone er mee op. Definitief. Ik heb een reserve toestel, maar voordat dat alles weer over heeft. En in zulke gevallen wordt ook meteen de Wet van Murphy meteen toegepast. Er was storing bij de provider.

Vrijdag wilde ik een nieuwe telefoon bestellen, maar waren er moeilijkheden bij de bank. En dan slaat onmiddellijk paniek toe bij mij. We zullen toch niet gehackt zijn? Gelukkig bleek dat niet het geval. Telefoon besteld en ja, daar was ie dan op zaterdagmorgen. Netjes bezorgd door een vriendelijke jongen op een blauwe bakfiets. Inderdaad van Coolblue.

Bron: Google Afbeeldingen

En dan begint het uitzoeken van de wirwar van instellingen, back-ups, inloggen en wachtwoorden. Het nam me helemaal in beslag. En eigenlijk vind ik dat niet zo leuk. Laat ik me nu dan toch zo beïnvloeden door al dat digitale? Je ontkomt er gewoonweg niet aan. Best wel griezelig, omdat ik beslist zo nu en dan verdwaal in alle opties, adressen en apps.

Maar goed, hopelijk zit er nu weer structuur in en kan ik mijn toestel soepeltjes gebruiken en mijn mede-bloggers weer gewoon volgen 😉

Verspilling

Posted on by

Gisteren tipte ik deze uitzending al even aan. Bij de NDR (Duitsland) dus misschien niet voor iedereen nog te bekijken. Maar met een schrikwekkend verhaal over verspilling en geld, maar vooral materiaal, weggooien.

Foto via Google

De uitzending begint met een enorme stapel zakken waarin gebruikte textiel en kledingstukken zitten. Alles bij elkaar zo’n vier vrachtwagens vol, in totaal 5000 kilogram.
En dat wordt in geheel Duitsland elke twee minuten weggegooid .
Misschien is het in ons land een beetje minder, maar het blijven toch enorme hoeveelheden.

En als je dan ook nog eens leest dat we elk jaar gemiddeld 46 nieuwe kledingstukken kopen, en zo’n 6 paar schoenen, dan weet je dat deze over-consumptie de spuigaten begint uit te lopen.

Ik heb die cijfers met verwondering gezien en weet zeker dat ik niet zoveel kleding en/of schoenen koop. Zou niet weten waar ik het allemaal moet laten. Maar beangstigend vind ik het wel. Zoveel “welvaart”, terwijl het ook betekent dat aan de andere kant van de wereld mensen zich afbeulen om die spullen hier goedkoop en snel te brengen. Zou het volgend jaar misschien een ietsje minder kunnen?

Kunst

Posted on by

Zondag liet ik iets zien, waaraan ik geen “kunst”kaartje hang.

Bron: Google foto’s

Dit is natuurlijk wel Kunst, en met een grote K. Een zelfportret (?) van Jan van Eyck, gemaakt in 1433. Het lijkt of het nog maar kort geleden is geschilderd, maar het dus bijna zes eeuwen geleden dat Jan van Eyck zichzelf portretteerde. En nu nog steeds kunnen wij genieten van dit prachtige werk. De man kijkt ons aan, aandachtig, een beetje dromerig vind ik. Een man van vlees en bloed, waarmee je zonder woorden kunt praten.

Er zijn helaas niet veel werken bewaard gebleven van deze schilder. Nog maar zo’n kleine 20 werken zijn her en der in musea op deze wereld.
Van 1 februari tot 30 april 2020 wordt in het Museum voor Schone Kunsten (MSK) in Gent een tentoonstelling gehouden over het werk van Jan van Eyck. Daar zullen we dan ongeveer de helft van deze werken kunnen zien. Die tentoonstelling staat hoog op mijn lijstje genoteerd.

Geen kunst

Posted on by

Ik las over de kunstenaar die een banaan op de muur had geplakt met een stuk duct tape. Hij vond het een origineel idee, noemde het kunst en vroeg er een zeer florissant bedrag voor. Een andere kunstenaar zag er heel wat anders in en trok het tape van de muur, vrat de banaan op en noemde dat ook kunst.

Nou, mijn idee van kunst is het niet. Kunst moet je boeien, blij maken, verwonderen of ontroeren. En iedereen geeft daar een eigen invulling aan. Maar zo’n banaan, die vies wordt en van arrenmoe van de muur valt…. bah!

Top

Posted on by

We hadden al een top 10, toen kwam de top 100. Al snel volgende de top 1000, de top 2000 en nu zag ik zelfs al een affiche van de top 4000.

Ik zou niet weten wanneer ik die nummers allemaal zou moeten beluisteren. Maar goed, de dag wordt gezelliger met een muziekje. Welk nummer staat boven aan mijn lijst? Dat zou ik niet weten, maar ik weet dat er zeker een nummer van Charles Aznavour in mijn toplijstje staat. Want hij is altijd formidable. En dat vinden deze vrouwen ook 😉 😉 😉

Wat betekent dat nou…

Posted on by

Bij het zoekspelletje stond “zoek het gareel”… Tja, als kind leerde ik dat je het beste gewoon in het gareel kunt lopen. Niet te veel opvallen, niet al te grote mond, geen buitenissigheden…. dat was het. Dat een gareel ook een gebruiksvoorwerp was, daar had ik nog nooit van gehoord.

Ik zocht en zocht, maar kon de juiste clou niet vinden. Gelukkig zijn er aanwijzingen dus kon ik het uiteindelijk toch nog aanklikken. Maar dan moet ik ook weten wat het nou precies is.

Bron: Google foto’s

Nou dit: een werktuig waarmee paarden netjes in de pas lopen. Je hebt de gewone, de engelse en de franse gareel. Ik ben geen paardenmeisje, dus is het verschil is me niet meteen duidelijk. Dat hoeft ook niet, zo snap ik het ook wel een beetje.

En er zijn nog meer gezegdes met dat gareel.
Iemand in het gareel slaan = iemand aan het werk zetten.
In het gareel spannen = iemand aan het werk zetten.
En dan dat in het gareel lopen = precies doen wat er gevraagd wordt en ook in de zin van precies zo doen als anderen doen.

Ik geloof dat ik met die laatste twee verklaringen niet meer zo veel heb. Ik loop tegenwoordig graag een beetje buiten de lijntjes 😉 😉