Klein maar fijn

Auto’s lijken de laatste jaren alsmaar groter te worden. En zwaarder, robuuster. Soms lijken het uit de kluiten gewassen tanks. En dan ook nog grijs, zwart, somber.

Leo en ik hebben een zwak voor kleinere autootjes. Niet dat we nu meteen besluiten om zo’n piepklein wagentje te kopen. Maar deze was wel leuk.

Niet alleen wij bekeken het met nieuwsgierige ogen. Ook andere bezoekers bekeken het al glimlachend.

En de eigenaar? Die kennen we niet, maar die lacht misschien wel in zijn vuistje, want hij/zij kon heel makkelijk dat karretje kwijt. Paste overdwars op een parkeerplek 😉

Voorpret

Dit boek staat al jaren in onze boekenkast. Naast nog veel meer reisboeken en kaarten mappen. Helemaal old school en eigenlijk niet meer noodzakelijk. Want nu hebben we Google maps, navigatie en Internetlinks. We kunnen vanuit onze luie stoel de hele wereld over.

Maar toch, niks zo lekker als met zo’ n boek op schoot een route uitzoeken, met je vinger over de kaart en een notitieblok onder handbereik de weg uitstippelen.

Van te voren kijken waar wat bezienswaardigs te vinden is. En dan op internet zoeken of dat nog klopt en wat er inmiddels bij is gekomen of -helaas- verdwenen is.

Natuurlijk gebruiken we ook de moderne mogelijkheden, want we willen natuurlijk wel weten hoe lang die omweg duurt, waar er verkeersopstoppingen kunnen zijn of de weg is afgesloten.

Eigenlijk het beste van de twee mogelijkheden gecombineerd. Dat geeft fijne voorpret.

Muggen

Het valt Leo en mij op dat er zo weinig muggen zijn. Niet dat we dat jammer vinden, want we kunnen ze eigenlijk missen als kiespijn.

Er hoeft er maar één in de slaapkamer te zitten, of hij/zij weet me te vinden. En prikt, steekt of bijt. Ze zijn te snel om te bekijken wat ze precies doen. Maar van de ene seconde heb ik urenlang last.

Toch is het beangstigend dat ze er niet meer zijn. Waar zijn die miljoenen muggen gebleven? Zijn ze werkelijk compleet verdelgd en wat is het gevolg daarvan. Ze zijn maar een klein deel van de voedselketen, maar als ze wegvallen, wat gebeurt er dan?

Gek hè, maar nu er bijna geen muggen meer zijn, zou ik bijna wensen dat we weer, zoals vanouds, met de stofzuiger op muggenjacht moeten. Omdat de natuur er toen toch nog veel beter voor stond.

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Deze weer weer een keer een Nederlands liedje, Edsilla Rombley met Hemel en Aarde.

Als de clip niet start, dit is de link

Mooi

Bron: Simpleisbeautifulphotography / @gabriele_ciutti

Ik wordt gelukkig van het gezang van de vogels in m’n tuin. Gewone meesjes en heggenmussen en soms nog wat andere, die ik niet kan benoemen.

Er staat nog één appelboom in m’n tuin, maar die is aan het eind van zijn latijn. En zulke mooie kakivruchten zal ik er nooit vinden. Walnoten ook niet. Het is dan ook geen eigen foto, maar gevonden op Instagram.

Maar wat kan ik met veel plezier naar dit soort foto’s kijken. Simpel maar prachtig!

Favorieten

Elisabeth van het blog BussyBessy vraagt ons een jaar lang onze favorieten op te geven. Dat loopt van je favoriete muziek naar je favoriete seizoen en alles wat daartussen kan liggen. Kijk eens op haar blog. Misschien wil je alsnog aansluiten.

Deze maand vraagt ze wat je favoriete kleur is. Mijn favoriete kleur? Dat wordt nog lastig. Want er zijn veel kleuren waar ik weg van ben. Alle soorten groen, van tuingroen tot muurverf groen. Al vele jaren is onze achtergrond thuis groen.

Maar rood gooit ook hoge ogen.  Van knalrood tot het rood van de Japanse esdoorn in de herfst. De auto is rood, er hangt nogal wat rood in de klerenkast, rode schoenen, rode broek.  Ja, rood is wel favoriet.

En geel, want op de tafel knalt het hele servies er wel een beetje uit. En het zonnige geel in de hal maakt meteen bij binnenkomst vrolijk, om het maar niet over heerlijk gele bloemen te hebben.

Blauw, koningsblauw, nee dat dan liever niet.  Misschien omdat die kleur me niet staat, het maakt me bleek. Maar denim Blauw, Ja dat dan weer wel en hemelsblauwe vergeetmenietjes, Campanula en een strak blauwe hemel…

Je zou kunnen zeggen dat alle heldere kleuren tussen zwart en wit me wel kunnen bekoren.

Wil je zien wat anderen schreven over hun favoriete kleuren, kijk dan ook even bij BussyBessie.

Leuk toch…

Nee, niet zelf gezien, maar opgemerkt door onze zoon. Zo maar op de hoek van de straat, reclame voor een taxi bedrijf.

Ons adres heeft al vaker de opmerking “wat leuk” opgeleverd, maar de straatnaam zo duidelijk herkenbaar was ie nog niet.

En is het geluk, dat ons ten deel valt? Ja zeker, we wonen hier al heel veel jaren tot groot genoegen. Genieten van de groene omgeving en de prima verbindingen naar de stad en verder weg.

En we gaan ook met enige regelmaat naar Blijdorp. Maar dan weer niet met een taxi, maar met onze eigen auto. Ook leuk!

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Het is een ouwetje, maar nog steeds word ik er blij van. The Hollies met “Busstop”

Als de clip niet start, dit is de link

Bukken

Zo nu en dan word je met de neus op de feiten gedrukt. Welke feiten? Nou, dat ik al lang geen twintig meer ben. En dat ik daarvoor niet in de spiegel hoef te kijken, maar dat ik dat voel.

Soms lijk ik nog best soepel en lenig, maar op andere momenten voel ik elke vezel in m’n lijf, is elke beweging een opgave.

Vorige week gooide ik de aardappelschillen weg en ineens…. schoot het in mijn bips. Een vlammende pijn als ik ook maar even bukte. Niet meer bukken dus.

Maar dat bleek toch geen optie. Nooit gerealiseerd hoe vaak een mens bukt. En hoe vaak er iets valt. Wat er allemaal in kastjes beneden staat.

Ik werd er een beetje chagrijnig van. Had nergens meer zin in en kreeg op de lange duur een beetje hekel aan mijn eigen belabberde zelf. Het werd tijd voor een beetje peptalk. Gelukkig gaat het inmiddels weer wat beter.

Donderdag heb ik weer een flink stuk gewandeld en ik kraak niet meer elke beweging. Gewoon dus weer stug doorgaan….!

Onhandig

Op zoek naar een nieuw tasje. Geen grote tas, maar klein. Zodat er niet te veel in kan en hij niet te zwaar wordt.

Deze was er in meerdere kleuren, maar een nette en bij heel veel passend beige werd het. “Schattig tasje” vond de verkoopster. En ja dat is het ook.

Maar thuis bleek het ook erg onhandig. Na mijn portemonnee en de onmisbare telefoon was het vol. Met moeite konden er nog wat zakdoekjes bij gepropt worden. Geen plek voor sleutels of zo.

Dat werd hem dus niet. Terug naar de winkel dan maar. Jammer….! Verder zoeken dan maar.