Strandwandeling

Vorige week gingen de Ganzen van de Ganzenpas naar Hoek van Holland. Dat was al eerder gepland, maar toen strooide de regen roet in het eten.

Nu was het perfect strandwandelweer. Zo nu en dan een matig zonnetje, wat wind en een aangename temperatuur. Het zou een wandeling van slechts enkele kilometers worden, maar aan het eind hadden we toch aardig wat stappen gezet omdat er zo nu en dan wat afgeweken werd van de route. Maar wie maalt daarom als het gezellig is, er zo nu en dan wat te drinken en te eten is.

Het eerste deel liepen we over het strand en daar zag ik deze grote zakken staan. Daar is een flinke haard mee te vullen, al vermoed ik dat er zo nu en dan ook gewoon een leuk vreugdevuur mee gemaakt wordt.

In de duinen zagen we regelmatig grote stukken met deze planten staan. Een distelsoort, dat was wel duidelijk. Een kogeldistel wist één van de mede-wandelaars te melden. Ze had hem in de tuin gehad, omdat hun straat zo heet. Maar in Rotterdam mist die plant de zoute zeewind en had dus het loodje gelegd. Hier toonde ze zich gelukkig in volle glorie.

En dan weer met de bus terug naar Rotterdam. Konden we meteen een beetje uitrusten van de wandeling 😉 😉 😉

Autopech…

Vaak zeg ik dat een auto moet rijden en dat er benzine in moet. Hoe die er verder uitziet, groot of klein is, dat doet niet zo (heel veel) ter zake.

Maar er is nog een belangrijk detail waaraan zo’n auto moet voldoen. Hij moet open gaan. Gelukkig gingen laatst onze deuren nog wel open, maar toen we iets in de achterbak wilden leggen… Vergeet het maar! Met geen mogelijkheid kregen we de achterklep open.

De portieren reageerden wel op het commando van de sleutel, maar die achterklep bleef hermetisch dicht. Ook de reservesleutel gaf geen reactie. Goed, dan zetten we de spullen maar op de achterbank. Twee dagen bleef de klep gesloten als een oester. Toen reden we een stukje en deed Leo gewoontegetrouw de achterbak open…. en realiseerden we ons dat ie het gewoon deed. Een half uur later, nee hoor. Weer dicht als een huis. Het bleek een leiding te zijn, waar een breuk in zat. Nadat die gelast was, werkt alles weer prima. Het was een klein euvel, maar wel een lastig.

Robbeneiland

Denk nou niet dat ik even naar Zuid Afrika ben geweest, want dit is Robbeneiland, vlakbij Rotterdam

Want in dat grote, drukke en industriële Maasvlakte-gebied ligt dit eilandje. De eerste opzet was een plek te maken voor grote tankers om aan- en af te meren. Dat werd de Nijlhaven. Maar waarom dan niet meteen iets wat meer aantrekkelijks te maken? En zo werd het piepkleine eilandje voorzien van een strand en wat gras. De rest moest de natuur zelf doen en dan maar hopen dat er wat leven zou komen. En dat kwam er. Vogels vonden het wel een geschikte plek, maar ook de zeehonden die rond de Maasvlakte zwemmen liggen er graag. Bij een beetje gunstige wind en wat zon zijn het er heel wat. Wij spotten er meer dan tien! Het eilandje is niet toegankelijk, maar er varen wel regelmatig schepen voorbij. De zeehonden houden al dat verkeer nauwlettend in de gaten en zodra een schip iets te dichtbij komt floepen ze allemaal het water in.

Futureland…

Vrijdag hadden we ons tweede uitje, dit keer naar Futureland. Waar dat ligt? Op de Tweede Maasvlakte, te midden van grote industrieën, havens, schepen en kranen.

Bron: Google foto’s

Ook hier waren we al eens, maar toen was de Maasvlakte nog vrijwel onbebouwd. En nu wisten we niet wat we zagen. Binnen enkele jaren is hier uit water en zand een haven gemaakt die er wezen mag. Enorme kranen en aanlegplaatsen voor containerschepen, die behoren tot de grootste van de wereld. Niet alleen containerschepen, maar ook enorme olietankers kunnen hun lading daar kwijt. Een voorlichter van het Havenbedrijf Rotterdam gaf, tijdens de boottocht die we maakten, uitleg over wat we zo allemaal zagen. Zo staat er vlak bij de tentoonstellingshal een enorme loods, waar stalen buizen liggen. Buizen van zo’n 8 meter in doorsnee en van 8 centimeter(!) dik plaatstaal. Die worden in Roermond gewalst en via de weg naar Rotterdam vervoerd. Ze dienen als ondergrond voor windmolens en boorplatforms op de zeebodem.

Containers zijn niet meer dan grote dozen, maar er is vrijwel geen product dat niet in een container vervoerd kan worden. Op zo’n schip staan er ruim 14.000. Binnen in het schip staan er bijna net zoveel als boven op.

En wekelijks komen deze schepen in de Rotterdamse haven aan. Ze hoeven geen sluizen door en de diepgang van de haven is ruim voldoende. Dat maakt Rotterdam tot de motor van onze economie.

En hoe zit het met de huidige milieu-eisen? Tot mijn verbazing bleek dat al heel veel kranen en voertuigen elektrisch voortbewogen worden. En ook op andere punten wordt in de Rotterdamse haven goed gelet op het milieu. Rotterdam heeft op dat punt een voortrekkersrol in de wereld.

De tentoonstelling in Futureland is mooi opgezet, interessant en er kunnen diverse tochten per bus of per boot gemaakt worden. Ook kinderen kunnen zich er prima vermaken. Alles moet wel van te voren besproken worden, dus even plannen is geboden.

Beestjes kijken…

Afgelopen week waren we twee keer op stap doordat we een prijs hadden in de Postcodeloterij. Dinsdag gingen Leo en ik naar Ouwehands Dierenpark in Rhenen. We waren daar al eerder, maar nog niet nadat de panda’s er kwamen.

Het was heerlijk weer, niet te warm en niet te koud. Dus na een kopje koffie starten we met de plattegrond in ons hand. Ouwehands is prachtig aangelegd. Je loopt vrijwel voortdurend tussen bomen en overal staan uitbundig bloeiende bloemen en heesters. Dat maakt dat de dieren ook zeer op hun gemak lijken. Natuurlijk komen we ook vaak in Blijdorp, maar zo’n andere dierentuin heeft ook weer andere dieren. En daar kun je dan weer hogelijk over verbazen. Want deze parelhoenders zijn zo mooi getekend, ongelofelijk!

Het aquarium was ook beslist de moeite waard. En ook daar verbaasden we ons over al die kleuren en vormen, ontdekten we Nemo zonder al te veel problemen en we waren blij dat we sommige creaturen met glas er tussen tegenkwamen.

We gingen natuurlijk ook naar de panda’s, die zeer luxe leven in een mooi Chinees gebouw. Eén panda sliep binnen en was te saai om te bekijken, maar de andere zat buiten boven op een afdakje en vrat bamboe na bamboe onder luid geknaag. Zo te zien was hij of zij (?) zeer te spreken over het verblijf en de voor-zieningen.

In het Berenbos, spotten we grote bruine beren, die er schattig uitzien maar toch wat minder aaibaar zijn dan Teddy doet vermoeden. Wat ons verder opviel, was dat er voor kinderen zoveel leuke dingen te doen waren. Niet alleen dieren begluren, maar ook op avontuur over touwladders, wiebelbruggen en nog veel meer. Wij namen natuurlijk het gewone pad, voor onze leeftijd al meer dan avontuurlijk genoeg 😉 Al met al was het een heel gezellige dag!

Boek

Sommige levensgeschiedenissen zijn te bijzonder om niet te vertellen. Ze gaan meestal over mensen die zich niet veel aantrekken over “wat men zegt”. Nee zij trekken hun eigen plan, wat de consequenties dan ook zijn. Frank Krake beschrijft het leven van zo’n man: Joseph Sylvester alias Menthol

Geboren in een arm gezin, op een eiland waar het leven zwaar is. Waar mannen weg trekken om elders geld te verdienen. Al jong beseft Joseph Sylvester dat ook hij weg moet, de wijde wereld in. En hij vertrekt naar Amerika. Maar als zwarte man is het leven daar ook zwaar en heeft hij weinig vrijheid. Dus besluit hij naar Europa te gaan. Hij heeft een groot zakelijk talent en verdient zijn geld door als standwerker op markten tandpoeder en menthol snoepjes te verkopen. Dan ontmoet hij de knappe Roosje en wordt op slag verliefd. En de liefde is wederzijds. Roosje heeft zich nooit veel aangetrokken van wat “men” er van vindt. Dat zij een heel bijzonder paar vormen (het is kort na de eerste wereldoorlog) laat haar koud. Joseph is charmant, maakt gemakkelijk vrienden en vindt zijn plaats in de familie van Roosje. Het paar trouwt, Joseph krijgt meer en meer succes en verdient goed.

Maar tijden veranderen en dus ook het reilen en zeilen van Joseph en Roosje. Een gemakkelijk te lezen boek over een bijzonder leven. Onderhoudend en rijk voorzien van documenten die getuigen van alle komische en soms onwaarschijnlijke voorvallen.

Ontspannend…

Zo nu en dan is het heerlijk even weg te dromen, boven een boek of met een film. Zo kwam ik op Netflix een film tegen, die me even onderdompelde in een tijd en een leven van vroeger. Ik keek naar “Secrets of Highclere Castle” en werd meegenomen naar het grote kasteel waar de opnames van Downton Abbey plaats vonden. De huidige kasteelheer vertelt over zijn voorouders, wat geschiedenis van het kasteel en natuurlijk mag je, in gezelschap van de vrouw des huizes, rond snuffelen in een aantal vertrekken. Heerlijk om een uurtje bij weg te dromen 😉 😉

Bron: Google foto’s

Reclame

Doorgaans is reclame vooral vervelend. Er zitten soms best leuke uitingen tussen, maar het merendeel valt in de categorie slaapverwekkend dan wel ergernis opwekkend. De reclame op tv gaat dan ook systematisch op “mute” en dan vallen hele stukken tussen de programma’s uit
Op straat is reclame vooral opdringerig en ontsierend en veel te veel van het goede. Kortom, ik hou niet van al die wervende teksten en beelden. Maar ja, uitzonderingen bevestigen de regel en dit autootje kon mijn goedkeuring dan weer wel wegdragen. Allereerst een leuk, pittig modelletje en ook nog versierd met vrolijke beelden van Keulen. Het is al weer een hele tijd geleden dat wij daar waren. Maar zo nu en dan zoeken naar iets op mijn computer levert soms ook nog zulke leuke bijvangst op.

Voorpret

Je hoeft natuurlijk niet te vragen waar wij dit jaar met vakantie naar toe gaan. To good old England 😉
Het duurt nog wel even, want wij gaan bij voorkeur niet in het hoogseizoen. Maar dan kun je natuurlijk al wel genieten van de voorpret. Samen zoeken naar welke plaatsen we zullen gaan, hoe (met de boot of het vliegtuig) en waar we willen logeren. Dat betekende al een paar avonden struinen op internet, op zoek naar leuke hotels. Snuffelen in de boekenkast naar dat ene grote boek over Great Britain en dan gelukkig ook vinden. Dus niet in een opwelling weggegeven. Dat alles maakt zo’n vakantie al bij voorbaat heel erg leuk. En natuurlijk ons verheugen op de reis. Voorpret in optima forma!!

Boek

Ik weet niet meer wie me het boek heeft aangeraden, maar “De erfenis van Elisabeth” van Kirsty Wark was beslist de moeite waard.
Martha zit in een moeilijk parket. Hoe moet het nu toch verder met haar moeder? Die is voorlopig opgenomen in een verzorgingshuis, maar daar heeft Martha geen vrede mee. Moeder is de weg kwijt en nog maar een schim van de vrolijke, wat excentrieke hippie die ze eens was. Sommige dingen vergeet ze, andere zaken ontkent ze. Dan vindt Martha een brief tussen haar moeders boeken, die haar doet besluiten naar het eiland Arran voor de kust van Glasgow te gaan. Ze kent het eiland van de vakanties die ze er vroeger doorbracht en het brengt haar heel veel herinneringen. Maar ook mysteries. Want waarom erft juist haar moeder dit huis, wie was toch die vrouw die er zo lang gewoond heeft? En waarom heeft zij het huis zo, met alle meubilair en decoraties, achtergelaten? Stukje bij beetje komt Martha achter een aantal geheimen en blijken de dingen, uiteraard, heel anders te liggen dan zij dacht. Maar het huis wordt allengs meer haar huis en laat stukje bij beetje de geschiedenis van haar bewoonster en haar geheimen los.