Tussen de kaartjes van de Flow-kalender vond ik deze. Een klein gedichtje van Toon Hermans. Hij stierf in 2000, al bijna 20 jaar geleden dus. Maar misschien voorzag hij wel de haastige wereld waarin we nu leven. Met dagelijks FB-berichten, nepnieuws, idiote plannen en regels. En hij had daar natuurlijk zijn eigen gedachten over.
Voor hem geen opsmuk, geen tierlantijntjes. Doe maar gewoon, dan doe je… juist!
Deze week las ik over de nieuwe bedrijfskleding van AH. Om je juiste maat te krijgen, moest je een foto van jezelf in onderkleding sturen. Ik was beslist niet de enige die aan een verlate 1 aprilgrap dacht…
Weer zo’n plan, waarbij de digitale mogelijkheden volkomen overschat worden. Want natuurlijk is het idee op zich niet zo gek. Ik weet zeker dat we dit soort van systemen in de toekomst zullen krijgen.
Wanneer je identieke foto’s van diverse mensen hebt, kun je met behulp van software beslist wel tot een goed matenplan komen. Maar dan moeten alle foto’s van precies dezelfde afstand genomen worden, moet iedereen in hetzelfde glad zittend pak gehesen worden, exact dezelfde houding aannemen en moet iedereen tenminste tweemaal gefotografeerd worden. En face (of op de rug, dat is anoniemer) en van opzij. Want aan een gezellige vakantiefoto heb je niks in dit geval.
Ik heb me afgevraagd hoe het mogelijk is dat zo’n plan gestart wordt. Is er dan niemand in dat bedrijf die eens achter de oren krabt en zich afvraagt of het zo kan, wat de impact is en hoe je -als het al gaat gebeuren- de mensen kunt aanmoedigen om mee te doen? Of werken er in de top alleen maar jonge honden, die geen inlevingsgevoel hebben en levenservaring node missen?
… dat zullen alle enorme aanbiedingen wel weer zijn. Je kon geen krant of tijdschrift openen, of je kwam wel de kreet BLACK FRIDAY tegen. Ja, zelfs die irritante reclames tussen de FB-berichten of een spelletje schreeuwden je toe.
Ik ben niet zo’n voorstander van stakingen, maar hiervoor zou men moeten staken. Gewoon thuis blijven! Niks winkel in en winkel uit voor de meestal onnodige hebbedingetjes. Beter voor je portemonnee én voor het milieu! Om maar niet te spreken van je humeur 😉 😉
Ons abonnement op Diergaarde Blijdorp moest verlengd worden en dan knopen we natuurlijk er meteen een bezoekje aan vast.
Het was al wat later op de dag, maar nog lekker weer. Dat vond de ijsbeer ook, want die zat heerlijk te genieten in de zon. We liepen een flink rondje en genoten van alles wat er te zien is. De zebra’s hadden alleen nog oog voor hun voer, net als de kamelen.
Vorige week viel het me ineens op dat wanneer je bijvoorbeeld een pakje kip van 200 gram kocht, je een euro per kilo meer betaalde dan wanneer je een verpakking van 400 gram kocht. Economen zullen me wel een dom oudje noemen, maar ik noem dat gewoon oneerlijk. Want waarom moet je als single altijd de hoofdprijs betalen?
De manager van het supermarktfiliaal vond het wel de normaalste zaak van de wereld. En met hem blijkbaar heel veel andere collega’s, want overal constateerde ik dat zulke praktijken veel vaker voorkomen. Maar wat is het verschil? De verpakking? Dat zullen toch geen euro’s kunnen zijn…
Een paar dagen later snapte ik er helemaal niks meer van. Want wie verklaart dit dan? Twee maal 500 gram gehakt voor nog geen 4 euro, terwijl een hele kilo 50 eurocent duurder is. Zouden die managers zo maar wat doen en er op vertrouwen dat de consument het wel slikt?
Op dit moment worden er dagelijks door de regering plannen bekend gemaakt. Je hoofd zou er van gaan tollen. Hebben we het ene probleem nog niet bekeken, dan dient het andere zich weer aan.
Zo zijn er plannen om de Natura2000-gebieden te herschikken (???) of te verplaatsen (???) in het kader van de stikstofcrisis. Alsof je zomaar een stukje land kunt oppakken en elders neerleggen….!
Maar we kunnen laten weten dat het daar niet mee eens zijn!
Zet een foto van jouw favoriete stukje natuur op één van de Sociale Media met de hashtag #mijnnatuurblijft. En het mogen natuurlijk ook (veel) meer foto’s zijn. Zelf heb ik de hashtag al gebruikt op Instagram en bij deze doe ik het hier ook weer. Het zou toch eeuwig zonde zijn als het weinige groen dat we hier nog hebben verloren zou gaan.
Ik dook in mijn archief en haalde een foto op van deze enorme boom bij Radiostation Kootwijk op de Veluwe
Een stukje uit “The Passion”: Droom, Durf, Doe en Deel met Tommie Christiaan en vele anderen.
In een redactioneel artikel van het Yoga Magazine las ik dat daarin geen advertentie voor een biertje werd geplaatst omdat “zoiets niet bij yoga hoort”… Het is een mening….!
Maar verderop las ik in het zelfde artikel dat er wel regelmatig geborreld werd met de redactie en dat zoiets reuze gezellig werd. De tongen kwamen los en je hoorde bij een tweede glaasje weer eens wat meer over elkaar. En dan denk ik meteen “die drinken zelf dus ook en niet alleen gemberthee”.
Daarom vond ik deze spreuk in een Rotterdams café wel leuk. Niet helemaal van toepassing op mezelf, want ik drink alleen bij het ontbijt koffie. En om dan meteen daarna aan de alcoholica te gaan, nee dat vind ik ook te gek. Maar een wijntje (of biertje) zo nu en dan… Niks mis mee! Al kan het met gemberthee of een glaasje prik net zo gezellig worden. Dat ligt namelijk niet aan de alcohol, maar aan de mensen om je heen!
We profiteerden nog maar even van het lekkere weer en maakten een wandeling in het Trompenburg Arboretum. We komen daar graag en vaak, want er is altijd wel wat te zien. En met een Rotterdampas of Museumjaarkaart kun je zo naar binnen.
Dus geniet nog even met ons mee…
Kampeertypes zijn wij beslist niet. Voor ons geen tentje of caravan. Een huisje, dat kan wel. Vroeger was primitief niet zo’n probleem, tegenwoordig willen we toch wel wat comfort.
Maar meestal gaan we in een hotel, wanneer we op vakantie gaan. En dan krijg je in de loop van de jaren heel wat ervaring. Want er is zo verschrikkelijk veel verschil in hotels.
Je hebt de grote, onpersoonlijke keten-hotels met kamers die er overal bijna hetzelfde uitzien. We kozen ook wel kleine particuliere hotelletjes, met gezellige kamers. Klein of groot, daar is geen staat op te maken. We sliepen in leuke kasteeltjes, waar de handdoeken viezig en gescheurd waren. We lagen al eens in een hemelbed, met roze rozen op de gordijnen.
Kamers met enorme bedden, met fraaie stoelen of een formidabel uitzicht. Hotelletjes met net genoeg ruimte om langs het bed te laveren. Badkamers met gammele wc-potten. In China zelfs een hurktoilet, dat tevens als douche gebruikt werd. Kasten te klein, of juist immens groot, te hoog om je kleding op te hangen, zonder planken, met te weinig of juist heel veel hangertjes.
Wat zou het leuk geweest zijn als we van alle kamers nog een fotootje hadden. Jammer, maar daar hebben we niet aan gedacht. Dus kunnen we ook niet meer tellen in hoeveel verschillende hotels we sliepen. Maar het waren er in de loop van de jaren beslist meer dan honderd.
