Een overbekend liedje in een heel andere setting. Zo’n brassband is niet de voor de hand liggende keuze, maar… enfin kijk en luister
Category Archives: Persoonlijk
Jan van Eyck
Ik ging naar Gent voor de tentoonstelling van Jan van Eyck. En omdat Leo daar niet zo’n zin in had, ging ik alleen, met de trein.
Jammer genoeg heb ik al een tijdje last van een zere knie. Ik hoopte dat die pijn over zou zijn, maar juist bij dit bezoek kreeg ik enorm veel last. Veel trappen lopen is dan natuurlijk niet prettig, maar ik ontkwam er in het MSK niet aan. Het vergalde een beetje het plezier van de tentoonstelling die absoluut zeer mooi is.
Er zijn nog maar een kleine twintig werken van Van Eyck in de wereld. Het enige in Nederlands bezit behoort aan Museum Boymans van Beuningen en ik weet dat ik daar vaak naar heb staan kijken.
Maar van de andere werken zijn natuurlijk vele foto’s in omloop. En dat is dan een beetje verraderlijk. Want die foto’s lijken vaak groter dan het originele werk. Maar het origineel is natuurlijk toch altijd het allermooist. Ongelofelijk dat de werken al meer dan 750 jaar geleden geschilderd werden. De kleuren, de details, de levendigheid, het maakt nog steeds een verpletterende indruk.
Ik was van plan om ook nog een bezoek aan de St. Baafskathedraal te brengen om daar het Lam Gods te bekijken. Maar nee, mijn knie liet me weten dat zoiets beslist geen goed idee was. Dus nam ik de trein terug naar Antwerpen.
Niet alle werken van Jan van Eyck zijn in Gent te zien. Sommige schilderijen zijn zo fragiel dat ze niet uitgeleend kunnen worden.
Wie ook naar Gent wil gaan, doet er verstandig aan om kaarten van te voren te bestellen. De tentoonstelling is vrij druk en dus is het zinvol om een wat rustiger tijdslot te kiezen.
Deel dit op:
Toch anders…
Je bent maar een paar kilometers over de grens, men spreekt er nog steeds Nederlands, nou ja, Vlaams. En toch is er heel veel anders.
Want hier in Gent zag ik een bureau voor een poetsdienst. Kijk, dan weet je tenminste wat men daar voor je regelt. Je kunt er iemand vragen je huis te komen schoonmaken. Maar zou je dat doen, dan geeft dat weer vragende gezichten aan de andere kant van de balie. Want in België heet dat kuisen. Kuis kennen wij wel, maar in een heel andere betekenis.
Maar goed, het maakt het lopen in zo’n stad ook weer erg leuk. Je ziet andere dingen, beleeft ook andere dingen. Want wie in België wacht bij een zebrapad, ziet dat het verkeer meteen stilhoudt, zodat je veilig kunt oversteken. En daar was ik dan weer een beetje verbaasd over. In Rotterdam rijden ze soms knetterhard door.
Wie reist, ook dicht bij huis, ontdekt nog eens wat.
Deel dit op:
Valentijn…
Hoeveel hevig verliefde mensen zullen vandaag verlangen naar zo’n boeket van hun hartendief? Of naar een mooie kaart, vol bloemen, harten en kusjes?
En hoeveel verdriet zal er zijn als je droom niet uitkomt? Voer voor psychologen, toch? En voor de commercie een uitgelezen kans om allerlei zaken aan de man te brengen. Van mooie lingerie tot chocola, van kaarten tot …. nou ja, vul zelf maar in.
Deel dit op:
Waar ben je…?
Tijdens de fototour in Delft kwamen we deze zaak tegen. Nou ja, er zijn erg veel horeca gelegenheden in Delft, dus dat is ook niet zo verwonderlijk. Maar toen ik de naam en de bijbehorende borden zag, ontspon in mijn hoofd meteen dit telefoon-gesprek 😉 😉 😉 :
Hallo? Waar ben je? Ik zit even bij Moeke…
Bij Moeke? Ja!
Waarom? Nou, Moeke heeft gin. Oh…?
En Moeke brouwt haar eigen bier…. Ja,ja, en is dat dan wat?
Ja zeker! IPA, Blond en ook nog Weizen.
Trouwens, Moeke ruimt haar kelder op. Het duurt dus nog wel even voor ik weer thuis kom.
Oh ja, zucht….. ik zie het wel…. !!!
De plaatjes spreken gewoon voor zichzelf, nietwaar?
Deel dit op:
Delft
Dat ik van fotograferen hou, is wel duidelijk. Bijna alle foto’s op dit blog zijn zelf gemaakt. Daarom meldde ik me op Facebook aan bij Fotomaatjes. Om me daarna te bedenken dat ik natuurlijk een vreemde eend in de bijt zou zijn met mijn kleine cameraatje. Maar ja, fotograferen is fotograferen. Of je het doet met een spiegelreflexcamera of met zo’n redelijk eenvoudig dingetje als mijn compact cameraatje, het gaat tenslotte om de plaatjes. Maar ik ken de beperkingen van mijn toestel natuurlijk al te goed. Maar zo’n handig klein en licht toestel geeft me vrijheid, terwijl zulke grote en zware -maar absoluut prachtige- camera’s mij te veel zouden belasten.
En het was reuze gezellig met nog zes andere dames, waarvan ik alleen mede-blogster Jeanne kende. Binnen no time zaten we aan de koffie en werd er gezellig gepraat.
Het weer was ons goed gezind, met zelfs een warm zonnetje zo nu en dan op onze rug. Snel door de stad wandelen was niet de bedoeling. Er werd natuurlijk bij alles wat fotogeniek is gestopt en uitgebreid gefotografeerd.
Hierbij wat foto’s die ik die dag maakte. Morgen komt er nog een ander verhaal, dat ik ter plekke bedacht en op de geheugenkaart vastlegde.
Deel dit op:
Muziek op maandag
Omdat het niet altijd meezit, vandaag een liedje van The Teskey Brothers, die zingen over Pain and Misery.
Deel dit op:
Peuken
Wanneer we staan te wachten op een metro, schalt steevast de stem van de omroepster over het perron. “Wij maken u er op attent dat roken verboden is op alle perrons en stations van de metro“.
Wij roken al jaren niet meer, dus op ons is die boodschap niet van toepassing. Maar er zijn beslist hordes mensen die nog wél roken. En dat die dus geen sigaret mogen opsteken op een perron dat volkomen in de buitenlucht ligt, vind ik nog steeds vreemd. Binnen, ja dat is begrijpelijk. Niet alleen voor de luchtkwaliteit, ook in verband met brandveiligheid. Maar buiten? Ik vind het nog altijd erg betuttelend. En een inbreuk op iemands vrijheid. Want ook al is roken slecht, je hebt nog steeds een eigen keuze.
Veel mensen steken dus hun rokertje maar op even buiten het perron, met als neveneffect een enorme peukentroep.
Deel dit op:
Recept
Het restje boerenjongens en wat kruidnootjes brachten me op het idee voor het toetje van een etentje met vrienden. Ik noemde het Boeren appeltrifle.
Dit heb je voor 4 personen nodig:
40-50 kruidnootjes
4-6 eetlepels rozijnen (uit de boerenjongens)
4-6 eetlepels vocht van de boerenjongens
500 gram appelmoes, naar smaak gezoet
250 gram ricotta
1/8 liter slagroom
Suiker of honing naar smaak
Kaneel naar smaak
Neem 4 mooie (limonade)glazen en bedek de bodem met wat kruidnootjes. Lepel hier wat Boerenjongensnat over.
Meng de appelmoes met de rozijnen, maar houd wat rozijnen over voor de garnering. Voeg kaneel naar smaak toe. Zet even apart.
Klop in een kom de slagroom tot er pieken ontstaan, lepel er dan de ricotta door. Meng alles goed door elkaar en breng op smaak met honing of suiker.
Lepel een laag ricotta/slagroom op de kruidnootjes.
Leg langs de rand kruidnootjes er op en lepel er vervolgens wat appelmoes over.
Nog een laag ricotta/slagroom er boven op en eindigen met een laag appelmoes.
Garneer met de resterende rozijnen en zet alles een paar uur in de koelkast, zodat de smaken goed door kunnen trekken.
Serveer met een lange lepel.
EET SMAKELIJK !!
Wie dit toetje zonder alcohol wil maken, kan de avond tevoren blanke rozijnen weken in wat appelsap en dit gebruiken in plaats van boerenjongens.
Deel dit op:
Lekker!
Normaal snoep ik (niet meer) zoveel. Maar onderweg wil ik natuurlijk wel de lokale lekkernijen proeven.
En wat eet je in Zeeland? Natuurlijk een bolus. En een beetje zoeken op Google leidde ons naar de beste bolusbakker, die in Clinge zit. Omdat we toch van plan waren naar Hulst te gaan, waar Clinge dicht in de buurt ligt, besloten we het eten van een bolus uit te stellen tot de laatste dag.
Tegen één uur waren we bij de bakker, maar die was nog gesloten. En zoiets als een klein cafeetje bij de bakkerij zagen we ook niet. We reden even rond en konden na enen de bakkerij weer in. En kochten de twee laatste (!) bolussen. Helaas, geen koffie erbij dus. Maar ze smaakten wel heerlijk, al aten we ze dan op een parkeerterrein verderop in het dorp.
Misschien ga ik die bolussen nog wel eens zelf bakken. Met dit recept moet het lukken.
