Nog niet zo bekend in Nederland, maar absoluut het beluisteren waard. Jonas Winterland met “Mensen zijn gemaakt van dun papier”
Category Archives: Persoonlijk
Picknicken
Met een beetje geluk kunnen we vandaag een keertje picknicken. Als het weer meewerkt tenminste. Maar op het moment dat ik dit blog zit te typen, gaat de storm te keer en trekt aan alle bomen. Maar misschien…?
Het liefst zou ik er dan met zo’n prachtige picknickmand op uit trekken. Met grote plaids erbij, om op te zitten. Zoals ze dat doen in Engeland. Zelfs de koningin gaat daar picknicken, al laat ze alles voor zich regelen. Die sjouwt natuurlijk niet, die heeft bedienden.
Maar het zal wel bij dromen blijven, want allereerst hebben we geen picknickmand, om van bediendes maar te zwijgen.
In een ver verleden heb ik weleens een soort van picknick rugtas gehad. Compleet met keurige doosjes voor brood en salade. Met messen, vorken en bordjes. Keurig!! Misschien één keer gebruikt, toen meteen afgeschreven als “veel te omslachtig”.
Nee, we nemen onze boterhammetjes wel mee in een stukje alufolie en een kant en klaar flesje met het een en ander. En dat smaakt ook lekker. En is zeker ook gezellig!
Deel dit op:
Pareltje
Vandaag een liedje uit de Film van Ome Willem, met Aart Staartjes, Jennifer Willems en Pieke Dassen. Tekst is van Willem Wilmink en de muziek, ja natuurlijk, is van Harry Bannink.
Deel dit op:
Onbegrijpelijk
Vorige week zag ik deze foto van een zwemfeest in Wuhan.
Wuhan, de stad waar pas een paar maanden geleden de Corona-paniek begonnen is.
Ik was toen al verbaasd dat in China, waar doorgaans nogal laconiek gereageerd wordt, ineens een hele stad werd afgesloten. Later volgden ook andere steden en lag heel China ineens plat.
Het was het sein om over de hele wereld in paniek te raken. En nog steeds viert angst hoogtij. En of dat nou helemaal terecht is, feit blijft dat mensen nog steeds besmet kunnen raken.
Maar in Wuhan is men er van overtuigd dat het daar niet meer zal gebeuren. En is alles al weer mogelijk. Zwemfeesten, enorme bijeenkomsten, geen virus meer te bekennen. Anderhalve meter? Welnee hutje mutje op elkaar en ga maar lekker los….
En wij? Wij wachten nog even af…! Want het zal toch ook hier wel weer een keer “gewoon normaal” worden?
Deel dit op:
Bijna modern…
Tijdens ons bezoek aan de Kuijl’s Fundatie mochten we ook een blik werpen op de serviezen in de kast. Die komen nog ter tafel bij de maaltijden van de Hooge Raad.
En daar ontdekte ik dit. We moesten allemaal even denken wat het nou toch zou kunnen wezen. Maar toen zagen we het. Het is een soort van tafelfonteintje. Het kan gevuld worden met water, er is plek voor een stukje zeep en zo kun je dus je handen reinigen voor het eten.
In deze Corona-tijd zou het op menig tafel een plekje kunnen vinden 😉 Maar of het ook handig is, weet ik niet. Maar ja, wij beschikken natuurlijk allemaal over stromend water.
In ieder geval is het beter dan niks en het staat ook wel deftig, zo bij het andere porselein.
Hoe iets antieks dan weer ineens hypermodern kan worden….!
Deel dit op:
Muzikale maandag
Die man met dat ouwerwetse kostuum, petje en te korte broek maakte toch heerlijke muziek. Gilbert O’Sullivan met “Martromony”.
Deel dit op:
Een hofje
Eén van de wandelvriendinnen woont in Rotterdam op een hofje, het hofje van Kuijl’s Fundatie. Samen met haar man zijn zij de beheerders van het hofje en zorgen dat alles daar goed reilt en zeilt.
En nu was de Ganzenpas uitgenodigd uit om bij haar koffie te komen drinken.
Het hofje beschikt over een grote tuin, dus niks stond ons in de weg. Nou ja, de regen dreigde roet in het koffiewater te gooien. Maar er was een -bijna nog mooiere- uitwijkmogelijkheid: de ontvangstzaal in het hoofdgebouw van de stichting.
En zo zaten wij daar op gepaste afstand en onder het toeziend oog van Mejuffrouw Anthonetta Kuijl aan de koffie.
Tussen de buien door konden we ook de tuin en een ander andere vertrek bekijken en hoorden we en passant hoe het -ook heden ten dage- nog zeer traditiegetrouw gaat bij een vergadering van de Hooge Raad.
En heel gezellige koffiemorgen met een niet al te lange wandeling.
Deel dit op:
Klein drama
We zaten nog maar net aan ons eerste kopje koffie van die dag, toen we werden opgeschrikt door een bons op de keukenruit.
Een klein vogeltje had de klap veroorzaakt. Zo’n jonkie, die onervaren had gedacht de kortste weg te nemen. En toen tegen de ruit te pletter vloog. Ik maakte er een foto van, maar echt duidelijk is die niet.
Daarna schepte ik hem op en legde hem onder de struiken neer. De natuur doet verder wat er gedaan moet worden…
Ik denk dat het een meesje was. Daar zitten er veel van rondom ons huis. Zo maar op een zonnige morgen een klein drama in de voortuin…
Deel dit op:
Pareltje
Deze week een nummer dat ik kende van Wim Sonneveld, maar nu wordt gezongen door Noortje Herlaar. De tekst is van Friso Wiegersma en de muziek, ja natuurlijk, is van Harry Bannink.
Deel dit op:
Wat is dat…?
Wat ligt er nu toch in mijn keukenzeef? Het lijkt wel kaviaar…;-)
Dat is het niet. Het zijn linzen, kaviaar- of Belugalinzen. Ik wist wel van het bestaan, maar had ze hier nog nooit gezien. Ik vond ze vorig jaar op Zakynthos en nam een zak mee in mijn koffer.
En toen ik een recept op You Tube vond, moest ik ze natuurlijk een keer proberen. En waren ze lekker? Nou en of.
Ik volgde het hele recept op de voet. Dan wordt alles in de pan gitzwart, ook de oranje wortel. Dus zal ik een volgend keer wat van het groentenmengsel achterhouden en later op de borden strooien. Ook voegde ik op het laatst -zoals ik in een ander recept las- nog wat stukjes blauwe kaas (Stilton) en tomaatjes toe. Maar pittige (geiten)kaas kan ook. Een vers gebakken broodje er bij. Heerlijk.
Ik heb nog wel wat linzen over, maar als ze op zijn ga ik hier zoeken voor nieuwe voorraad. Leo had al uitgezocht dat ze bij Ekoplaza te koop zijn. Dat zal dus niet zo’n probleem zijn.
