Deze week weer eens iets Frans. Ik ben nou eenmaal gek op Franse muziek. Maar dit is een Amerikaans duo, vergis je niet. Maar het is heerlijk om naar te luisteren.
Category Archives: Persoonlijk
Zonnetje
Trieste en herfstige dagen, met een heleboel regen. Ik vind er geen barst aan. Al bij het opstaan kijken we tegen een sombere lucht aan.
Ja, ik weet het. Aan het weer kunnen we (gelukkig maar) nog steeds niks veranderen. Het komt zoals het is. Mopperen heeft geen zin en verhuizen is wel heel rigoureus. En dan nog. In landen waar “altijd de zon schijnt” regent het toch ook wel eens? En niet zo zuinig ook nog.
Maar kijk, zo tegen de avond breekt ineens het zonnetje door. Meestal wat aarzelend maar vaak ook nog even een flinke plens zonneschijn.
Wij noemen dat het Costarica-zonnetje. Een kennis van Leo kwam uit dat land en hij mopperde altijd dat de zon hier nooit zo uitbundig was als daar.
Nou ja, laten we maar tevreden zijn met wat we krijgen. Als het daar zo fijn was, waarom bleef hij hier dan mopperen?
Deel dit op:
Voor de kat…
Zouden er mensen zijn die zich vergissen? En dit mooie doosje aanzien voor een luxe stuk chocolade? Het zou me niet verwonderen.
Maar het is natuurlijk geen chocolade. Het is kattenvoer!
Uiteraard voor een luxe kat.
Niet voor Mieppie de straatkat. Maar een fraaie raskat, met een exquise smaak, zal dit misschien wel eens willen keuren wanneer het in haar design voerbak ligt.
😉 😉 😉
Deel dit op:
Kleuren
Wonderlijk om te zien hoe in de natuur alles van kleur verandert. Soms lijken bomen of struiken een beetje rozig, dan komt het blad en wordt alles frisgroen.
Die kleurverandering zie je natuurlijk het best in de herfst. Toen we dan ook afgelopen week weer een keer naar Trompenburg gingen, lette ik nog meer op al die veranderingen.
Met nog wat foto’s van eerdere bezoeken leverde dat een leuke verzameling op van bloemen, bladeren en vruchten.
Deel dit op:
Straatnamen
De straten in mijn wijk zijn allemaal genoemd naar planten. Elk cluster heeft een plantensoort, zo is er de heide-, de brem-, de varen- of rozenbuurt. En ik woon in de klaverbuurt.
Dan gaat het om de laagbouw, want rondom de flats waren de Nobelprijswinnaars de inspiratiebron. Daar schreef ik al eens over.
Sommige namen zijn heel herkenbaar. Iedereen heeft een beeld bij Geluksklaver. Maar wat ik me moet voorstellen bij Wondklaver of Zevengetijdenklaver…?
En hoe ziet Calluna er uit? Gelukkig, er is nu Google en met een paar tikjes ben je helemaal op de hoogte. Kijk maar…
Ach, dat is gewoon heide. Ja logisch, ik liep ook in de heidebuurt.
Deel dit op:
Lievelingskleur
Iedereen heeft wel een lievelingskleur of zelfs meerdere.
Ik kwam er op toen we laatst in een wachtkamer tegenover een mevrouw zaten, die een rode agenda, rode portemonnee en een rode telefoon had. Overduidelijk was rood dus haar lievelingskleur.
Zelf word ik blij van rood, geel maar ook van groen. Al moet dat wel fris groen zijn, grauwig legergroen, nee!
Maar we hebben al een hele tijd een knalrode auto, de vierde in de reeks. Slechts onderbroken door twee keer een groene.
En als ik zo eens rondkijk, dan heb ik rode truien, broeken, rugtassen, tasjes, een rode klemmap en agenda. Ja, zelfs rode schoenen. Rood is dan ook echt mijn lievelingskleur!
Deel dit op:
Muzikale Maandag
Luisteren naar muziek is leuk, maar samen muziek maken is nog veel leuker. En dat doen deze “Coton Pickin’ Kids” duidelijk met veel plezier.
Deel dit op:
Terug naar toen
Vakanties waren vroeger vooral bezoeken bij ooms en tantes. Niks mis mee, ik amuseerde me prima in Ede of Hoogerheide of Ossendrecht.
Voor mijn moeder lag dat anders. Die draaide toch min of meer mee in de dagelijkse huishoudens. Dat veranderde toen mijn vader besloot dat de vakantie in een pension doorgebracht zou worden.
Onze eerste vakantie ging naar Zeddam. Ik heb er heerlijke herinneringen aan. Maar ook zag ik daar in 1961, in een bijna verduisterde kamer, het bouwen van de Berlijnse muur. Toen was ik een tiener, op de grens van de puberteit.
Nu, in 2021, vroeg ik me af of Zeddam erg veranderd zou zijn. We reden er naar toe. Hier was de hoofdstraat. Ik keek eens om me heen, maar herkende toch niet veel. Ja, de kerk. Maar waar was dat nou in die straat…?
En plotseling zag ik het. We stonden er nota bene vlak tegenover. Pension Aurora, vrijwel onveranderd.
Nee, ik heb niet aangebeld. Er zullen vast andere mensen wonen.
Maar even rondkijken en een foto maken, dat wilde ik wel.
Deel dit op:
Kleur
Zo langzamerhand wordt alles in de tuin minder mooi. De bladeren verwelken, al verkleuren sommige struiken wel prachtig. Alles lijkt op zijn laatste benen te lopen.
Maar kijk, er zijn altijd langzame starters. Dit zijn de bloemen van de Kirengeshoma palmata, ook bekend als de Japanse wasbloem.
Een wat bescheiden schaduwplant, met mooi gevormde groene bladeren. Tot eind augustus, dan verschijnen er ineens knoppen aan het eind van de takken. En dan gaat het snel. Nu is hij op z’n hoogtepunt, met heldergele bloemen. Hij staat bij ons al lange jaren goed in het zicht.
Nog even een uitspatting van kleur, voor alles verwelkt en echt verdwijnt. Tot volgend jaar, dan verraden de groene punten dat alles op nieuw begint.
Deel dit op:
Niks, en toch …
“Het maakt niet uit wat men over je schrijft, als men maar over je schrijft” is een uitspraak van een marketing-expert. En dus is geen nieuws, ook weer wel nieuws.
Zo las ik deze week een berichtje dat Mick Jagger, (ja die, van de Rolling Stones!), zomaar een biertje was gaan drinken en door niemand herkend was.
Het leek mij lekker rustig na al die gillende tieners en flauwvallende fans.
Maar of meneer Jagger daar nou wel zo blij mee was….? Iemand moet het doorverteld hebben, want dit bericht stond dus maandagmorgen op de voorpagina van de krant.
Alsof er niks anders te melden was….!
