Category Archives: huishouden

Recept

Posted on by

Het is warm, maar er moet hoe dan ook gegeten worden. En of je nou voor twee of een heel gezelschap kookt, het blijft een warm karwei. Dus maakte ik al diverse salades. Maar gisteren werd het een recept, waar bijna geen koken aan te pas komt.

Bron: Site Eatertainment / Google

Ik maakte “Pasta alla checca” van de site van Eatertainment. Zo simpel, maar zo lekker. Kreeg meteen het predikaat “herhaalrecept”. Koken komt er bijna niet aan te pas, want alleen de pasta moet even op het vuur.

Verder snijd je ruim te voren twee flinke vleestomaten in blokjes. Meng ze met olijfolie, peper, zout en wat basilicumblaadjes. En laat het een half uurtje staan, zodat de smaken zich goed mengen.

Rooster intussen ca. 20 gram pijnboompitjes en rasp eenzelfde hoeveelheid Parmezaanse kaas.

Dan pasta en tomaten mengen, op een bord draperen, bestrooien met wat kaas en pijnboompitten en her en der nog een basilicumblaadje.

Wijntje er bij…. ah, la vita è bella.

Stadskaart

Posted on by

Al weer een aantal jaren geleden zag ik in Leeuwarden in het Fries Museum een bijzonder tapijt. Ik schreef er hier over. Zo’n vloerkleed is natuurlijk geen gewoon fabrieks-product, maar werd speciaal gemaakt voor het museum.

Maar laatst zag in Rotterdam iets dergelijks en dat was wel voor “gewoon thuis”. Het is niks voor ons en dus vroeg ik niet binnen naar het prijskaartje wat er aan zal hangen.

Maar bijzonder is het natuurlijk wel, zo’n tapijt met de plattegrond van je eigen stad. Dat je tegen de visite zegt “ga maar lekker bij de Maashaven zitten” of “neem een stoel naast de Euromast”….. 😉

Nutteloos

Posted on by

Niet iedereen houdt van koken. Toch moet er elke dag iets eetbaars op tafel komen en dat kan best wel eens problemen opleveren.

De industrie heeft daar natuurlijk handig op ingespeeld en ons voorzien van talloze pakjes en zakjes, die van niks iets weten te maken.

Maar toen ik laatst dit in de super zag liggen, vroeg ik me af waarvoor het diende…? Spinazieschotel, voeg toe… spinazie, aardappel, room en oh ja, dat pakje.

Maar dan moet je dus toch eerst die spinazie koken, de aardappelen schillen, koken. Alles door elkaar roeren, room toevoegen in een ovenschotel doen, Dat pakje is alleen maar smaak: zout, peper, wat nootmuskaat en misschien nog wat andere kruiden. Die heb je toch ook zo zelf in die pan gemikt….? En ook nog geheel naar eigen smaak.

Nou ja, ik hoef het niet…. maar het gemak zie ik er ook niet van in.

Boek

Posted on by
Stephanie Schuster: Wondervrouwen (deel 1) / Alles wat je hart begeert

Weer een boek over gewone vrouwen, in het Duitsland van net na de 2e wereldoorlog.

In 1953 woont Luise met haar man in Sternberg in Beieren. Ze droomt van een eigen winkel. Maar hoe moet ze dat voor elkaar krijgen?

Helga woont nog bij haar ouders en zit in de eindexamenklas. Ze wil arts worden, maar wordt onder druk gezet om toch maar snel met een nette jonge zakenman te trouwen, zodat die de opvolger van haar vader kan worden.

Marie heeft betere tijden gekend en werd van huis en haard in Silezië verdreven. Nu zoekt ze werk in dit Beierse dorp. Ze

En dan is er nog de doktersvrouw Annabel, die alles doet om het haar man naar de zin te maken. Maar of hij die pogingen allemaal wel opmerkt, blijft ongewis.

En dan zijn er natuurlijk nog de oude vriendinnen van Luises schoonmoeder, de roddelgemeenschap die zo’n dorp natuurlijk ook heeft.

Het zijn de elementen in dit boek, dat allerlei verwikkelingen beschrijft, waardoor de vier vrouwen tot elkaar komen.

Ik hou van dit soort boeken. Ze geven een indruk van hoe de mensen in die tijd leefden, hun dromen, hun geluk en hun mislukkingen. Ik kan niet wachten tot ik het volgend deel uit de bieb kan halen.

Spoetnik

Posted on by

Toen ik een jaar of negen was, ging ik met mijn ouders op bezoek bij een oom en tante. Ze hadden twee kinderen van mijn leeftijd. De volwassenen dronken natuurlijk koffie en kregen er een koekje bij.

Bron: Google foto’s / www. mamaduizendpoot.com

Mijn neefje en nichtje kregen dat niet, maar ze kregen ook geen limonade. Ze brouwden zelf iets in de keuken wat een “spoetnik” genoemd werd. En ook ik werd verrast met zo’n drankje.

Het was een mengsel van suiker, koffiemelk en priklimonade of cola, dat in een glas werd gemaakt. Er ontstond een bruisend mengsel, dat dan bruisend omhoog kwam.

Waar smaakte dat naar? Mierzoet, vettig, wollig en prikkelend. Ik vond het geen succes en heb het dus ook maar één of twee keer gedronken.

Geen ervaring om nog lang over na te denken, zij het dat ik het drankje weer tegenkwam op de kalender in onze keuken. Even googlen leerde me dat het ook nu nog wordt gemaakt. Niet door mij, want ik vind vooral die koffiemelk een afschuwelijk bestanddeel.

De eerste

Posted on by

Ik kon ze niet laten liggen in de super. Ze geurden ons tegemoet.

En ja, dan vragen ze erom om in mijn mandje te belanden.

Voor het eerst dit jaar een toetje met Nederlandse aardbeien, puur met alleen een beetje poedersuiker. Daar kan geen sterrendessert tegen op.

Misschien dat ze uit eigen tuin eerder en nog lekkerder zouden zijn geweest, maar helaas dat zit er ook dit jaar niet in.

En nu maar hopen dat de Hollandse zon nog maanden z’n best blijft doen zodat we heel veel aardbeien kunnen eten deze zomer. En dat de super ze op de schappen weet te krijgen.

Zou toch zonde zijn om dit lekkere fruit te laten verpieteren.

Bezorgen

Posted on by

Een tijd geleden waren Leo en ik al vroeg in de stad en viel ons oog op een groot aantal oranje fietsen. Dat was nog niet voor Koningsdag, maar wel dan waar voor?

Bij nader inzien bleken het fietsen van Thuisbezorgd te zijn. En zo te zien was het al flink druk met bestellingen want ook al in oranje geklede jongens en meisjes stonden startklaar om te vertrekken.

Een paar weken later -we moesten al weer vroeg in de stad zijn- lukte het me om eens even beter te kijken wat er daar nou gevestigd was.

Nou ja, meer dan een bergplaats voor die fietsen leek het niet. Maar wat stonden er veel.

Zelf maken we zelden gebruik van deze of andersoortige bezorgdiensten. Maar er is dus een levendige markt voor dit gebeuren. Al om half elf zagen wij bezorgers fietsen, niet alleen van deze dienst maar ook van andere.

Is dat dan voor de lunch op je werkplek? Of worden boterhammen ook al niet meer thuis klaargemaakt?

Bellen

Posted on by

Een foto uit mijn foto-archief. Gemaakt tijdens een bezoek aan Leuven.

Zo’n bel is in studentensteden geen uitzondering. Het is al fijn dat er een bel is. Je moet alleen wel even goed de instructies doornemen. Voor je het weet roep je de verkeerde op.

In Leuven waren we inmiddels al weer ruim 10 jaar geleden. Die bewoners van toen zijn hopelijk al lang afgestudeerd. Ze zijn bezig met een carrière en een gezin, verwacht ik zo. Die hebben natuurlijk allemaal al lang een “nette” bel.

Maar wie weet gebruiken ze nu ook wel zo’n soort instructie voor de bezorgers van alle online bestellingen.

Drie keer lang voor de bezorger van Thuisbezorgd, één keer kort voor anderen.

Als het toen werkte, waarom dan nu ook niet….?

Tupperware

Posted on by

Binnenkort is het afgelopen met Tupperware. Het bedrijf heeft faillissement aangevraagd.

Het concept past waarschijnlijk niet meer in deze tijd. Maar toch… het was altijd gezellig zo’n party. Al kocht niet iedereen wat.

Op een bepaald moment had men meer dan genoeg van dit soort schaaltjes, dozen of emmers. Toch was het een ijzersterk merk. Na jaren kon je een vervormd deksel teruggeven en kreeg je een nieuw ervoor. Levenslange garantie dus! En heel wat vrouwen grijpen nog steevast naar de bekende doosjes in zachte kleuren. Later kwamen er steeds meer dingen bij.

Ook in mijn kastje staan nog dozen, zelf gekocht of geërfd van mijn zus en ook van schoonmoeder. Eerlijk is eerlijk, de kwaliteit in onovertrefbaar, want na al die jaren gebruik ik ze nog steeds. Daar kunnen andere merken niet aan tippen.

Maar plastic moet in de ban, nu is de trend om vooral natuurlijk materiaal, zoals glas, te gebruiken.

Ach ja, aan alles komt een eind. Het is nu gewoon een stukje geschiedenis.

Overdaad

Posted on by

Dat de boodschappen op dit moment zo duur zijn, is vaak het gesprek van de dag. Wie een beetje op de kleintjes moet letten, moet heel wat rekenen en vergelijken.

Bron: Google foto’s / moniquevandervloed.nl

Laatst vroeg ik Leo om havermout mee te nemen. Hij kent mijn voorkeur voor bio en kwam thuis met een pak “bio havermout”. Hij keek eens op de bon en schrok van de prijs die daarvoor betaald moest worden. Was dat normaal, 2,59?

Nee, ik dacht dat de havermout inmiddels 0,79 eurocent kostte. Deze prijs was wel aan de erg hoge kant. Dat wordt dus de volgende keer “gewone havermout”. En echt, je proeft geen verschil… 😉

Nieuwsgierig geworden wat de havermout bij Appie kost, keek ik op de app. En daar duizelde het me. Want er kwam een lange lijst te voorschijn met allerlei soorten havermout. Niet alleen met enorme prijsverschillen, maar ook nog eens een assortiment om draaierig van te worden.

Je kunt kiezen uit gewone havermout, fijn, grof, volkoren, met proteïne, met kaneel -en uiteraard- al dan niet van biologische oorsprong. Geroosterd, glutenvrij, maar ook in de vorm van repen en zelfs in 1-persoons zakjes. En dat is nog maar “alleen” rauwe havermout. Er is ook nog een keur aan kant en klare havermoutpap.

Het is natuurlijk niet alleen AH maar ook van andere fabrikanten, die weer grotere of kleinere verpakkingen hebben. Om de prijs te vergelijken is een rekenmachine bijna onmisbaar….!

Hele generaties zijn groot gegroeid op zelf gekookte havermoutpap. Voor zover ik me kan herinneren was dat er maar in één merk, H-O Havermout.

De overdaad van nu is werkelijk te overdreven en ja, vind ik… decadent.