Belemmeringen

Het gebeurt me niet vaak, maar soms wil ik wel eens een klacht indienen bij een bedrijf.

Vroeger stuurde je een brief, maar dat werd allengs lastiger gemaakt want nergens kon je meer een gewoon postadres vinden.

Bellen? Welnee, voortaan gaat alles via het internet. Ja, daar kun je over klagen, maar de nieuwe tijd, net wat u zegt.

Nou had ik vorige week een klacht bij die bekende Grootsuper. Het ging over de prijs van iets, dat volgens de bonusbox 3,04 zou bedragen, maar waar ik uiteindelijk 3,82 voor moest betalen.

Ik wilde een e-mailtje sturen, maar dat lukte niet. De klantenservice was wel te bereiken, maar dan moest ik inloggen. Daarop werd een code naar mijn e-mailadres gestuurd. En daarna ontving ik het verzoek mijn telefoonnummer in te vullen, waarop een SMS-code volgde.

Ben ik erg achterdochtig als ik vermoed dat de trend bij leveranciers is, dat je na zoveel belemmering denkt “Ach, laat ook maar…”

Draadloos

Jaren geleden liet ik me verleiden tot een zakelijk telefooncontract. Destijds dacht ik grootse zaken met KnutzEls te kunnen doen. Dat bleek niet het geval te zijn. Maar dat contract bleef en werd in de loop der tijd duurder en duurder.

Totdat Leo belde met KPN en het contract gewijzigd zou worden. Waarom koppelden we dat dan niet meteen aan ons internet, nog voordeliger. Ja, laten we dat maar doen.

Bron: Foto’s Google / Coolblue

Maar na een e-mail van KPN dat alles in orde zou zijn, hadden we geen telefoon. Wel kregen we een e-mail met 10 bijlagen die gedownloaded moesten worden over hoe en wat we zouden moeten doen plus de mededeling dat onze bestelling onderweg was.

Welke bestelling bleek de volgende dag. Een nieuw modem. Maar dat hoeft eigenlijk helemaal niet, ons modem werkt nog uitstekend. We willen kunnen bellen, via de vaste lijn.

Bellen met de klantenservice, via mobiel. Wachten, wachten….. Eindelijk verbinding. Toets dit, dan dat. Zeg in twee zinnen wat het probleem is. Zo goed en zo kwaad….

En ja hoor, na een poosje weg verbinding… **&%$@@Grrrmm. Opnieuw bellen. Computerstem die vraagt of ik voor hetzelfde bel. JA!!!! Dan wordt ik meteen door verbonden met een medewerker. Zucht…!

En ja, dan heb ik een vrouw aan de lijn. Het technisch probleem kan ze niet oplossen, maar dat modem zou terug moeten. Hoe, dat weet ze niet. Ik word door verbonden met de technische afdeling……………..

De verbinding met de technische dienst verbreek ik na 20 minuten wachtstand. Niks opgeschoten.

Wordt vervolgd…..

Digitaal

Een digibeet zijn Leo en ik totaal niet. Dagelijks zitten we wel even achter de computer. Maar toch zijn we niet zo enthousiast over de verregaande digitalisering van alles.

Bron: Google foto’s

Vroeger was onze administratie een simpel mandje, waar alles in gemikt werd. Nu loopt vrijwel alles via de computer en zien we een overvolle stroom e-mails. Overal moet je inloggen, een wachtwoord of code opgeven. We hebben er wel een trucje voor, maar toch.

Van belasting tot nieuwsbrieven, kaartjes voor theater of museum, handleidingen, kortom te veel om op te noemen, gaat inmiddels via internet. Geef mij maar een gewoon papieren kaartje in plaats van zo’n pdf documentje op je telefoon.

En zelfs als je buiten bent, stuit je al snel op digitale hindernissen. Al meermalen stonden we in een parkeergarage voor een automaat met een zeer klantonvriendelijke bediening. Kaartje erin, bedrag gezien en betalen. Ja, met je bankkaart. Maar waar die in moet…..? Een schermpje zo klein dat je er een leesbril bij nodig hebt en instructies in het Engels.

En verderop staat dan vaak ook iemand een beetje te hannesen. Nee, handig vinden we het niet altijd. Zucht……

Onopvallend

Al maanden wordt er hier in de wijk gegraven. We krijgen glasvezel!

Niet dat we er om gevraagd hebben, maar er schijnt ineens enorme haast te zijn om dat aan te leggen. Dus werden straten afgezet, geulen gegraven en kabels getrokken.

En natuurlijk kregen we een “niet te versmaden” aanbieding om over te gaan op dat glasvezelnet. Want dan zouden we sneller kunnen internetten, gamen en streamen. Internet begrijpen we nog wel, maar dat gamen en streamen laten we toch al aan onze neus voorbijgaan. Veel te ingewikkeld. We houden gewoon ons oude abonnement bij de vertrouwde provider.

Maar ja, de vooruitgang kunnen we niet tegenhouden en dus parkeerden we de auto een aantal keren elders, zodat de werklieden aan de slag konden.

En nu piept er een klein blauw piefje omhoog, naast ons tuinhek. Bij de andere buren zien we dat ook. Heel onopvallend, dat glasvezelnet. Bijna omgekeerd evenredig aan alle reclame en werk dat er aan voorafgaat.

Ik heb maar een foto genomen van dat piefje, zodat we later -stel dat het nodig is- weten waar ze moeten zoeken…!

Eerste keer

Als kind doe je heel vaak iets voor de eerste keer. Je zelf aankleden, veters strikken, tanden poetsen, naar school gaan, fietsen.

Daarna komen er nog heel veel momenten dat je iets nieuws onderneemt. Maar hoe ouder je wordt, hoe minder je iets voor “het eerst” doet.

Wij vonden het dan ook heel bijzonder om op één avond zelfs twee dingen “voor het eerst van ons leven” te doen. We deden voor het eerst mee aan een “pubquiz”. En dan niet in een bruine kroeg, maar tijdens een “zoommeeting”.

Nou ja zeg…! Daar moet je dus 70+ voor worden.

Het was best spannend, toen we de van te voren gekregen link aanklikten en er inderdaad verbinding was.

En het was heel gezellig. Onze vriendin vierde, dankzij de uitstekende technische hulp van haar kinderen Paulette en Steven, haar verjaardag toch in een groot gezelschap van familie en vrienden.

Tja…!

Het is maar hoe je het bekijkt.

Voor de een is het zus, voor de ander zo.

Maar ik ben blij met mijn 72 jonge jaren 😉

Oud worden kan toch altijd nog?

Dus blijven lachen, want chagrijn geeft rimpels.

Navigatie

navigatie

Bron: Google foto’s

In onze auto zit een navigatiesysteem en dat zouden we niet meer willen missen. Dus als we op vakantie gaan en een auto huren, willen we ook zo’n systeem. Daarom kochten we zo’n klein draagbaar apparaatje en dat nemen we straks mee. Het leek me verstandig om van te voren te bekijken hoe alles daarop in zijn werk gaat. Het is even wennen, maar we zijn best flexibel in de ICT geworden, dus we hebben het nu wel onder de knie. Alleen dat updaten is een ramp. Na te zijn gelogd komt er een scherm waarop staat hoe lang het nog gaat duren. Wat…..!??? Nog bijna 21 uur om de update te downloaden? Dat moet een foutje zijn. Maar wat ik ook probeerde, het leek wel of het systeem geen puf had. Bij de vragen zag ik meteen dat ik niet de enige ben die zich verwondert. Het is me uiteindelijk met enkele noodgrepen dan wel gelukt, maar zelfs midden in de nacht zat ik achter de computer.
Misschien moet het wel zo lang duren, maar waarom wordt daar dan geen melding van gemaakt. Zodat je tenminste gerustgesteld bent…Want als er wel reclame voor de eigen producten gemaakt kan worden, dan kan een melding er toch ook wel af…

Scrabble

Elke dinsdagavond speel ik een potje Duplicate-scrabble.
Het lijkt allemaal heel officieel, maar het is ook heel gezellig. Ik bwinozzen- wat is dat? en geen grote ster, in tegendeel. Want in twee-en-een-halve minuut kom ik niet altijd tot de beste combi’s. En tegen Vader Denktank, de computer die ook meespeelt, valt natuurlijk niet op te boksen… al komen sommige spelers bij tijd en wijle een heel end. Maar Vader Denktank weet gewoon alle worden die in de Dikke Van Dale staan. Ook die woorden die nog maar net zijn toegelaten, of zelden worden gebruikt, of horen bij een heel speciale tak van wetenschap.
Want doen jullie het wel eens… winozzen…? Ik zie iedereen zijn schouders ophalen, vast niet denk je. En toch… dat doen we steeds meer en meer. Want winozzen is een woord voor “waar was ik naar op zoek” en dan speciaal wanneer je zoekt op internet. En dat is herkenbaar. Je wilt iets weten, tikt in Google een of meerdere woorden en…. binnen no time weet je niet meer wat je nou wilde zoeken, want ben je terecht gekomen op heel andere pagina’s. En voor je het weet ben je een half uur verder. Dan winoz je dus.
Ik denk niet dat het woord snel weer gelegd zal kunnen worden, maar dat ik het snel vergeet, nee. Ik doe het namelijk ook veel te vaak 😉

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Onuitputtelijke bron…

Zo nu en dan verdwaal ik helemaal op internet. Er is zoveel te zien en te vinden, er zijn zoveel wegen en zijwegen die allemaal naar een ander doel leiden. Voor je het weet ben je totaal overspoeld met wat er allemaal te vinden is.
huewlijksakte van mijn grootouders uit 1897. Ongelofelijk!En ik blijf me verbazen over wat er allemaal te zien en te achterhalen is. Laatst was ik op zoek naar wat gegevens van mijn grootouders van moeders kant. Die heb ik nooit gekend en er ook nooit zo uitgebreid naar gevraagd toen dat nog kon. Maar nu wilde ik toch wel eens weten wanneer de ouders van mijn moeder getrouwd waren, hoeveel kinderen er geboren waren. En wie schetst mijn verbazing toen ik zonder al te veel moeite stuitte op hun huwelijksakte, die was opgemaakt op 9 december 1897. Bijna 120 jaar geleden dus. Ik hoefde alleen maar de naam van mijn grootvader in te tikken, een periode te kiezen en hup.. daar stond de akte op internet. Gewoon een foto van die grote dikke folianten, die men toendertijd gebruikte. Dat is toch niet te geloven!

Bewaren

Bewaren

Bewaren