Category Archives: Actueel

Brood

Posted on by

Wie op Instagram kijkt, wordt overladen met berichten over bakken met zuurdesem. En ook ik raakte geïnspireerd en probeerde al eerder een starter te maken. Maar echt van de grond kwam het niet. Het is ook wonderlijk, zo’n pot met iets ondefinieerbaars, dat lijkt te leven.

Ik ontdekte Maison Viridi, waar Kirsten Ripke laat zien hoe alles in zijn werk gaat, op haar website, maar ook op YouTube en Instagram. Daar leerde ik hoe ik een starter aan de praat krijg. Alleen maar door regelmatig meel uit mijn voorraadpot en water uit de kraan te vermengen. Uiteindelijk stond er dan na een week een mooie bubbelende starter op mijn aanrecht. Ik kon eindelijk gaan bakken. Wel met veel geduld, want haast heeft zuurdesem niet.

Op zondagmorgen was de starter mooi gegroeid en maakte ik met mijn keukenmachine het deeg voor het brood. Dan moet het enkele uren rusten. Aan het eind van de middag kon ik het brood vormen en in een kom doen. Nou moest het een nacht in de koelkast. En dan, op maandagmorgen, kon ik het brood in de oven schuiven.

En kijk, daar was mijn zuurdesembrood. Mooi bruin, een beetje te zelfs. Het geurde heerlijk, maar moest nog even afkoelen. Spannend moment, doorsnijden en het binnenste keuren. Een mooi gelukt brood, dat heerlijk smaakt. En vraagt naar meer. Nu is het nog een vrij simpel recept, later ga ik me op ingewikkelder recepten storten.

Mijn starter bleef een week lang prima in de koelkast en was daarna snel weer klaar voor een tweede brood. Ook dat lukte goed. Ik heb, geloof ik, de smaak nu echt te pakken.

Carnaval

Posted on by
Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is blog-lidlzak8370799426947582231-383x512.jpg

Je laat je echtgenoot toch niet als een Lidlzak over straat lopen….! 😂😂😂

We vieren geen carnaval, dus Leo heeft ook geen carnavals kostuum nodig.

Maar al zou ie dit willen, dan mocht hij het niet aanschaffen.

Maar wie het wel wil trekken, laat je door mij niet tegenhouden.

Molenaar

Posted on by

Als kind dacht ik dat alleen in Nederland molens stonden. Maar dat is niet waar, want in Spanje, Griekenland en ook elders kwam ik molens tegen. Soms leken die helemaal niet op de molens in ons land.

Die van ons zijn uniek. Niet ver van ons huis, langs de Rotte staan er vier op een rij. En wie kent niet de molens van Kinderdijk, wereldberoemd toch?

Zo’n molen kan alleen maar draaien als er een molenaar is. Dat is een echt beroep, weet ik van een oud-collega. Daar moet je veel tijd en moeite in steken, veel voor leren. Lange tijd waren daar maar weinig mensen voor te porren, maar nu lijkt het tij gekeerd.

In een bericht van de NOS las ik dat laatst meer dan 125 mensen zich voor het molenaars examen hadden opgegeven en dat 110 daarvan ook geslaagd waren.

Laat het nu maar waaien, dan kunnen we meel voor brood en taart kopen en de polders vakkundig droog houden.

Ganzen

Posted on by

Ze zijn leuk hoor, die ganzen. Maar er lopen er inmiddels wel erg veel in onze buurt. En daar niet alleen, in heel Nederland is er een overschot aan ganzen.

Je zou ze kunnen jagen en het vlees verkopen. Dat zal wel in geringe mate gedaan worden, maar ganzenvlees is niet zo populair als in Duitsland. Daar staat gans met kerst vaak op het menu.

Maar hoe kunnen we nu de ganzenpopulatie op diervriendelijke manier indammen? In Rotterdam doen ze het als volgt.

Aan het begin van het broedseizoen zoeken vrijwilligers naar ganzennesten en halen daar de eieren uit, op één na. Dat ei wordt gemerkt en kan worden uitgebroed. Bij een tweede ronde worden eventueel nieuwe eieren ook weggehaald. Zo krijgt een ganzenpaar maar één kuiken, meer dan genoeg.

Papierverspilling

Posted on by
Bron: Foto gemaakt uit Consumentengids

Iemand bestelt een hamer en een lamp online bij Lidl. Het pakket wordt keurig bezorgd. En er komt een mail van Lidl. “Om papierverspilling te voorkomen, zullen retourdocumenten per E-Mail aangevraagd kunnen worden”.

Nou, dat past toch wel in deze tijd. Je bestelt online, je betaalt online en als het niet goed is, ontvang je de papieren om terug te sturen ook online. Geen snipper papier verspild…….

……. Maar wat stopt die oh zo milieubewuste Lidl als opvulling in de doos? Meters papier…… Hoe verzin je het….?

Rep en roer

Posted on by

Vlak voor Kerst stond er ineens een bericht in de buurtpreventie-app. Er was een vreemde snuiter midden in de nacht gesignaleerd. Hij keek in brievenbussen en ging voor de deur staan met een telefoon. Spannend en niet echt vertrouwenwekkend. Dat men het wist, kon natuurlijk alleen maar door de vele “intelligente” bellen en camera’s die her en der geplaatst zijn.

Er werd een buurtwacht gevormd, die om half drie ’s nachts ging patrouilleren. En al die filmpjes moesten natuurlijk ’s morgens worden uitgelezen en bekeken. Er werden nog meer bellen en camera’s geplaatst. Wie ’s nachts even zijn bed uit ging, werd gevraagd en passant ook maar even een oogje in het zeil te houden. Al met al onze wijk was in rep en roer.

Ja, natuurlijk, niemand wil dat er ingebroken wordt. Niemand wil dat zijn spullen door anderen worden besmeurd. Maar of we dat ook kunnen tegenhouden?

Want ondanks dat er nu zoveel bewaking is (ook de politie patrouilleerde vaker) werden er toch fietsen gestolen. Hoogstwaarschijnlijk midden op de dag werden die zomaar in een bestelbusje gestopt. Maar ja, wie let er nou op een bestelbusje… daarvan rijden er dagelijks vele af en aan….

Eigenlijk is het beter maar niet te weten. Al die techniek geeft vooral zenuwslopende tijden…..

Boek

Posted on by
Cobi van Baars: De onbedoelden.

Na de uitzendingen van Andere tijden en de podcast Het is niet van mij, las ik ook nog het boek De onbedoelden van Cobi van Baars, die hetzelfde thema behandelt.

Een roman, gebaseerd op een waar gebeurd verhaal. Een jong meisje wordt in de jaren 60 ongewild zwanger. Haar ouders beslissen dat het kind moet worden afgestaan, al wil ze dat zelf niet.

Ze krijgt een tweeling, moederziel alleen. De kinderen, twee meisjes, worden onmiddellijk bij haar weggehaald. Zij keert naar huis terug, waar nooit meer en woord aan de kinderen gespendeerd wordt.

De kinderen worden gescheiden en komen elk bij ander kinderloos echtpaar terecht. Pas als ze volwassen zijn komt de waarheid aan het licht.

Het boek springt van de ene naar de andere persoon en belicht zo hoe iedereen op zijn of haar eigen wijze tegen de zaak aankijkt. Dat vond ik wat lastig om te lezen, maar wel heel knap beschreven. Want iedereen beleeft het anders, heeft andere invloeden ondervonden. Geluk of ongeluk is niet voor iedereen het zelfde.

Absoluut een aanrader, dit boek. Al is het alleen maar omdat we, met de kennis van nu, heel andere beslissingen zouden nemen.

Lezen

Posted on by

Lezen, ik zou niet zonder kunnen. Er ligt altijd wel een boek naast de bank, de bieb heeft aan mij een regelmatige klant. En onze kinderen lazen en lezen ook nog steeds graag.

Maar of de kinderen van nu zo happig zijn om een boek ter hand te nemen. Ik zie allerlei initiatieven om ze aan het lezen te krijgen, maar dat handige schermpje trekt ook en is hardnekkig verslavend.

Op de markt trof ik een kraam aan met boeken. Nieuwe boeken en dat had ik eigenlijk nog niet eerder gezien. Mijn oog werd getrokken naar “Pluk van de Pettenflet”, dat niet alleen de kinderen leuk vonden, maar waar ik zelf ook met plezier uit voorlas.

Ik raakte met de verkoper, Eddie van der Beek, in gesprek, die een reguliere boekhandel heeft, maar ook zo nu en dan op de markt zijn handel verkoopt, tegen redelijke prijzen. Een gepassioneerde man, die kinderen weer graag het plezier van het lezen wil leren.

En gelijk heeft hij. Want met een boek ben je nooit alleen en hoef je je ook nooit te vervelen. Thuis, op de bank of in een luie stoel, aan tafel of in bed, je kunt met een boek reizen naar elke plek op de wereld en zelfs verder weg!

Puzzelen

Posted on by

Je ziet weleens berichtjes over ouderen die niet meer met de moderne technieken kunnen omgaan. Tot voor kort hadden Leo en ik er eigenlijk weinig moeite mee.

Maar de laatste tijd komt het regelmatig voor dat we het spoor bijster zijn bij het gebruiken van een apparaat. En dat is geen wonder, want de techniek schrijdt niet voort, maar lijkt met supersonische snelheid door de tijd te razen.

Vorige week wilde ik foto’s die ik gemaakt had, op mijn blog zetten. Dat doe ik al jaren via een “plug-in” van Google. En ineens lukte het me niet meer. Waarom? Geen idee.

Het gemakkelijkst is het dan om onze jongste te appen en te vragen of hij het op kan lossen. Maar dat is me toch te simplistisch. Ik wil het zelf begrijpen, oplossen. Verdorie, zo verward ben ik toch nog niet.

Het heeft me bijna drie dagen geduurd en ik stond al op het punt om de hulp in te schakelen, toen ik ineens een brainwave kreeg. Vraag nou niet hoe, maar ik kan weer foto’s naar mijn blogsite sturen. Niet zo simpel als eerst, maar het lukt. Blijkbaar is er ergens in de techniek van WordPress of Google iets veranderd.

Nou hoop ik dat het een tijdje blijft zonder al te grote veranderingen, want al dat gepieker en gepruts is zo frustrerend.