‘s-Morgens als we de gordijnen opentrekken komt deze merel aangehupt. Hij weet dat hij kan rekenen op kruimeltjes brood. Als de deur wijd openstaat, komt hij soms even op de drempel zitten. Hij meent dat hij het alleenrecht heeft op onze tuin, want elke andere vogel, groot of klein, wordt door hem met veel geblaas en gekwetter weggejaagd. Waarschijnlijk is niet elke vogel daar van gediend, want een paar weken geleden was hij ineens gewond. Hij trok met zijn rechter pootje en bij het eten kon hij bijna zijn evenwicht niet houden. En zijn strakke verenkleed zag er verfromfaaid uit. We vreesden dat hij een hapje voor een kat zou worden. Maar na veel eten en rusten in het zonnetje is hij weer helemaal opgeknapt. En als vanouds verdedigt hij zijn territorium.