Een foto uit mijn foto-archief. Gemaakt tijdens een bezoek aan Leuven.
Zo’n bel is in studentensteden geen uitzondering. Het is al fijn dat er een bel is. Je moet alleen wel even goed de instructies doornemen. Voor je het weet roep je de verkeerde op.
In Leuven waren we inmiddels al weer ruim 10 jaar geleden. Die bewoners van toen zijn hopelijk al lang afgestudeerd. Ze zijn bezig met een carrière en een gezin, verwacht ik zo. Die hebben natuurlijk allemaal al lang een “nette” bel.
Maar wie weet gebruiken ze nu ook wel zo’n soort instructie voor de bezorgers van alle online bestellingen.
Drie keer lang voor de bezorger van Thuisbezorgd, één keer kort voor anderen.
Na de middelbare school ging onze jongste studeren in Utrecht. Hij kreeg een kamer op de zolder in een huis op de Van Sijpesteijnkade.
Uiteraard zijn wij daar vaak geweest. Het was een echt studentenhuis, met rommelige trappen, wasgoed en spullen overal. Hij heeft er jaren gewoond, maar uiteindelijk verhuisde hij terug naar Rotterdam.
We kwamen nog wel eens in Utrecht, maar nooit meer op de Van Sijpesteijnkade. Bij de laatste blogbijeenkomst besloot ik er weer eens een kijkje te gaan nemen.
Ik wist dat de huizen gesloopt waren en er driftig gebouwd was. Heel benieuwd wat er voor in de plaats gekomen was en hoe het er nu uit zou zien. En dat was een complete metamorfose.
Dat de boodschappen op dit moment zo duur zijn, is vaak het gesprek van de dag. Wie een beetje op de kleintjes moet letten, moet heel wat rekenen en vergelijken.
Bron: Google foto’s / moniquevandervloed.nl
Laatst vroeg ik Leo om havermout mee te nemen. Hij kent mijn voorkeur voor bio en kwam thuis met een pak “bio havermout”. Hij keek eens op de bon en schrok van de prijs die daarvoor betaald moest worden. Was dat normaal, 2,59?
Nee, ik dacht dat de havermout inmiddels 0,79 eurocent kostte. Deze prijs was wel aan de erg hoge kant. Dat wordt dus de volgende keer “gewone havermout”. En echt, je proeft geen verschil… 😉
Nieuwsgierig geworden wat de havermout bij Appie kost, keek ik op de app. En daar duizelde het me. Want er kwam een lange lijst te voorschijn met allerlei soorten havermout. Niet alleen met enorme prijsverschillen, maar ook nog eens een assortiment om draaierig van te worden.
Je kunt kiezen uit gewone havermout, fijn, grof, volkoren, met proteïne, met kaneel -en uiteraard- al dan niet van biologische oorsprong. Geroosterd, glutenvrij, maar ook in de vorm van repen en zelfs in 1-persoons zakjes. En dat is nog maar “alleen” rauwe havermout. Er is ook nog een keur aan kant en klare havermoutpap.
Het is natuurlijk niet alleen AH maar ook van andere fabrikanten, die weer grotere of kleinere verpakkingen hebben. Om de prijs te vergelijken is een rekenmachine bijna onmisbaar….!
Hele generaties zijn groot gegroeid op zelf gekookte havermoutpap. Voor zover ik me kan herinneren was dat er maar in één merk, H-O Havermout.
De overdaad van nu is werkelijk te overdreven en ja, vind ik… decadent.
Dit is de tijd om te planten en te zaaien. Maar dat zaaien heeft me de laatste jaren niet zo veel gebracht.
Ondanks mijn goede voornemens werd het geen succes. En zoveel moeite om één mini tomaatje, daar ga ik niet meer aan beginnen.
Dus heb ik plannen om een deze dagen naar het tuincentrum te gaan om wat gezellige planten aan te schaffen en in de tuin te zetten. Er mag wel wat meer kleur in komen.
En ik wil natuurlijk ook de plantenbakken weer vullen. En die leuke kruidenplantjes, die nu nog in een keukenhoekje staan, moeten natuurlijk ook een plek krijgen. Daar heb ik nog wel een mooie bak voor staan. Tijd dus om aan de slag te gaan.
Als smaakmaker maar even op internet gezocht naar een kleurig plaatje.
Jullie dachten toch niet dat dit in mijn eigen tuin gefotografeerd was…? 😉 😉 😉
Aan eieren geen gebrek met het paasfeest. Maar zo mooi en kunstzinnig geverfd en versierd, nee dat lukt me niet. Hier zijn het straks gevulde eieren, eieren in de quiche, een eitje bij het ontbijt en natuurlijk cake en paasbrood waar eieren in gebruikt werden.
Bron: Pinterest
Ik wens iedereen een heel gezellig en VROLIJK PASEN
In de bibliotheek van Leeuwarden zag ik dit kastje staan. Niet alleen leuk, maar ook nuttig. Want in die vele laatjes kon je zaden doneren.
Ik dacht dat zoiets uitsluitend in Leeuwarden was, maar op internet (waar anders?) vond ik nog veel meer zaden bibliotheken.
Ik citeer maar even wat ik vond:
“Wat is een zadenbibliotheek?
Dit is een plek waar je zaden kosteloos kunt lenen en ruilen. Er zijn in Nederland nu bijna 70 locaties! Elke locatie heeft een eigen collectie zaden van: groenten, kruiden en bloemen. De zadencollectie is op elke locatie anders. Welek zaden er zijn, hangt af van de zaden die er weer worden ingeleverd, gekregen of geruild. Het kunnen zaden zijn van bedrijven die ze verzamelen, zoals de Perma-tuin van Roeach in Joure, van leners die zaden terug brengen of zaden die tuiniers inbrengen van hun tuinen. Ook zijn er soms restanten van overgebleven biologische zaden van zaderijen
Zo werkt het:Als je zaden leent, zaai je ze in je tuin. Van de planten die opkomen, laat je de mooiste plant bloeien én zaad maken. Let op: soms gaat een plant pas in het 2e jaar bloeien! Die informatie vind je op de pagina zaden vermeld.
Zaden zitten in de zaaddoos van de bloem of in de vrucht van bijvoorbeeld een pompoen. Dit zaad verzamel je en laat je drogen. Na het drogen breng je een deel van deze zaden terug naar de zadenbieb. Je zaden worden toegevoegd aan de collectie en weer uitgeleend aan andere tuiniers.”
Nu iedereen weer aan het zaaien en planten is de tuin, lijkt het me een goed moment om dit te promoten. Misschien is er ook wel zo’n zadenbibliotheek bij jou in de buurt.
Rijdend over smalle binnenweggetjes kom je Limburg regelmatig kapelletjes en kruisbeelden tegen. Ze stammen waarschijnlijk uit een ver verleden, gezien de stijl. Toch staan er ook regelmatig verse bloemen bij.
Staat er zo’n kruis of kapelletjes bij een kruispunt, lijkt het me om de mensen die er rijden te beschermen.
Maar soms vraag ik me af waarom ze zomaar ergens langs de weg geplaatst werden. Uit vroomheid, om iemand te eren of te blijven herinneren. Als boetedoening voor een misstap?
Het maakt me eigenlijk niet uit. Ik vind het wel lief.
Al enige tijd volg ik het blog “De vogeldagboeken van Adri de Groot“. Hij maakt prachtige foto’s van vogels, insecten en planten. Ik kijk er met heel veel plezier naar en en leer er ook van.
Want vaak maakt hij foto’s niet ver van waar wij wonen. We hoeven dus niet eens zo ver weg te gaan om te genieten van zoveel moois.
Laatst was Adri in de Nieuwe Driemanspolder, ten noorden van Zoetermeer. En daar maakte hij deze foto, die ik voor mijn blog verkleinde. Klik hier om de originele foto te bekijken.
Een patrijshaan, in al zijn glorie gekleed voor een date met een willige patrijshen.
De natuur heeft zijn bruidegomsjas al klaar gemaakt. Kijk maar eens naar dat prachtige verenkleed, bruin met een kanten rand.
Voor mij is dit van een ontroerende schoonheid. Terecht vergelijkt Adri de Groot het verenkleed met Brugs kant. Zo mooi wordt het bijna niet meer gemaakt.
Meer dan 1900 robes had koningin Elisabeth I. En niks is er bewaard gebleven….. of toch wel?
In een klein kerkje in Bacton (UK) hing een geborduurd doek. Het was ingelijst en men dacht dat het gebruikt was als altaardoek. Maar het is waarschijnlijk een deel van een japon van koningin Elisabeth I.
Het doek is uit de lijst gehaald en zeer behoedzaam onderzocht en geconserveerd.
Gelukkig hing de lijst niet in het felle licht en bleef de verkleuring binnen de perken. En bij onderzoek bleek dat de stof gevoerd was, zodat na al die eeuwen alle fraaie en kostbare kleuren weer aan het licht kwamen en de schitterende borduursels zichtbaar werden.
