Sommige berichten keren met de regelmaat van een klok terug in de krant. Het meeste valt onder de noemer “klein leed”. Vernielingen aan gebouwen, stenen gegooid vanaf een viaduct, ruiten door de ramen, alloemaal “voor de lol”
Laatst las ik weer over een bankje van een mevrouw in Nijmegen. Compleet aan gort getrapt tijdens de 4daagse door “lallende jongelui”.
En dan sommige commentaren daarop. Nou ja, was al een gammel bankje. Ze had het ook binnen moeten zetten. Ach, dat heb met de feestende jeugd.
Gelukkig, er was ook iemand die meteen aanbood het bankje te repareren.
Maar soms vraag ik me werkelijk af welke hersenkronkel mensen moeten hebben om hier zo gemakkelijk mee om te gaan.
Dat wat niet van jou is, daar blijf je af. En als je -per ongeluk- een keer iets stuk maakt, wees dan een vent/vrouw en laat een briefje achter, zodat je de schade kunt betalen.
Naast alle vernielers bestaat er gelukkig ook nog een hersteller. Ik probeer dat mezelf voor te houden anders word ik gek van alle ellende en negatieve berichten
helemaal eens!
Dat soort mensen hoort niet thuis in onze samenleving.
Treurigmakend en allemaal zoooooo zinloos. Het doet me denken aan een schouderophalende vader van wie het zoontje van 8 betrapt was op het stelen van een balpen bij Bruna: ‘Ach, een pen van 2,95, waar gaat het over?’ Als iemand zijn Rolex wordt gejat, dan is dat dus de schuld van de drager, want ‘je moet ook zo’n ding niet dragen op een terras’. Dus die mevrouw moet haar bankje ook maar binnenhalen, want ‘zo vraagt ze er toch om?’ Zou dit ooit nog stoppen?
Fijn dat iemand wilde repareren.
Stille groet,
Och, wat naar voor die mevrouw! Gelukkig dat er ook mensen waren die aanboden het te repareren.
Wat een idioten!
Ik vraag me sowieso af of er wat onder die hersenpan zit bij dit soort mensen. In het beste geval zaagsel.