Deze buren hebben duidelijk geen overleg gehad over de carport voor hun deur. Of waren hier twee niet al te beste klussers bezig? De ene carport is hoger dan de andere, die dan weer halverwege het raam staat. Beetje vreemd!
Zelf zou ik me dagelijks groen en geel ergeren aan zoiets. Maar de situatie bestaat al langer en dus zal het hen wel niet zo veel uitmaken. Maar mooi, nee……
Het kan natuurlijk niet altijd mooi weer blijven. Soms is een regenbuitje wel lekker, alle stof en vuil weggespoeld, de aarde weer verzadigd zodat alles weer kan groeien en bloeien. Maar zo als het hier nu regent, dat is me toch deprimerend!
Daarom maar een vrolijk deuntje bij mijn werk:
 |
Op de verjaardag van de koningin vandaag geen foto van Maxima, hoe mooi ze er ook op kan staan. Dit is vandaag mijn koningin(netje). Ik zag bij op Konigsdag, bijna bij het scheiden van de rommelmarkt. Maar ze was nog even fris en enthousiast als aan het begin van de dag. En ze poseerde ook met veel flair 😉
Ik weet niet wie het is, maar ze verdient een plekje op min blog. |
In een tijd waarin kinderen niet meer weten wat een kolenkachel is, is het begrip noodkachel al helemaal onbekend. Eerlijk gezegd kende ik hem alleen van horen zeggen. Op de tentoonstelling De tweede wereldoorlog in 100 voorwerpen stond deze noodkachel en zo zag ik hem dan ook voor het eerst. Een uit blik geflanst kacheltje, waar alles wat maar brandbaar was in werd gestopt om maar enigszins warmte te hebben en eten te kunnen koken.
 |
Dit exemplaar ziet er nog redelijk stabiel en goed werkend uit, maar dat van mijn ouders moet uit oude augurkenblikken zijn gemaakt. Nadat alle mogelijke brandstofbronnen waren uitgeput, besloot mijn moeder het hout van de zolderafscheiding te gebruiken. Na de oorlog leverde dat nog een berisping op van de verhuurder. Nou ja, daar maalde mijn moeder niet meer om, zij had even wat warmte gehad in de hongerwinter en het weinige eten dat er was kunnen koken. Dat het kacheltje niet optimaal werkte, blijkt wel uit haar opmerking als iemand vroeg waarom ze weer eens niet thuis was: “Ik ben net een noodkachel, ik rook of ik ga uit 😉 “ |
Morgen willen we een bezoek brengen aan één van de Joodse huizen in Rotterdam. In het kader van de Dodenherdenking is het mogelijk een aantal huizen in Rotterdam (en andere steden) te bezoeken. Door het vertellen over hen en hun dagelijkse dingen in het vooroorlogse Rotterdam blijven de bewoners leven in onze herinnering.
Het is goed dat we blijven denken aan de velen die weggingen en nooit meer terugkeerden. 
Geen andere keus als beroep mogelijk, met zo’n naam…. Of zou het een pseudoniem zijn? In ieder geval mooi gevonden!
 |
En hoe was het gisteren? Genoten van alle Oranjedrukte? Nog langs de vrijmarkt geweest? Dat is bij ons een jaarlijks terugkerend ritueel. Kijken wat anderen allemaal weg willen doen en ons afvragen of ze het ook wel verkopen. Want als je dan eindelijk besloten hebt om er mee langs de straat te gaan staan en je verkoopt het niet. Wat dan? Ach, misschien staat ie er volgend jaar wel weer mee…. |
| Deze schoen staat op de tentoonstelling S.H.O.E.S. in de Rotterdamse Kunsthal.
Daar staan nog honderden andere schoenen. Mooie, lelijke, gekke, comfortabele schoenen. Schoenen om op te lopen of om mee gezien te worden. Want lopen…? Toch hooguit strompelen zul je op deze schoenen. Geen stap zou ik er op kunnen zetten! Tanden op elkaar, van te voren goed oefenen en dan maar gaan over die rode loper!!
|
  |
Maar de lopers van de Rotterdamse Marathon zullen zeker en vast wat steviger schoeisel dragen. En heb je ook een foto die heel toepasselijk is bij LOPEN, dan kun je deze week mee doen met Stuureenfoto.
| Onze tuin is soms echt een toevlucht voor dieren. Hadden we begin dit jaar een grote reiger naast de vijver, deze kat vindt het water ook heel aantrekkelijk. Ik vind het wel aandoenlijk hoor, maar dat ie ook nog zijn behoefte doet naast de buxus is minder leuk. We proberen hem nu daar van te verjagen door er koffiedik te strooien. Maar of dat helemaal afdoende is….? | Â  |
 |
Maar wat denk je nou van dit diertje? Die zat gisterenmiddag zomaar op het terras. Het is een konijn, maar even dacht ik toch echt dat bij ons de Paashaas was gearriveerd. Helaas, geen ei gevonden. Hij/zij liet zich gewillig oppakken en aan het halsbandje te zien was het een echt knuffelbeestje. Maar van wie? Gelukkig ontdekten de eigenaren dat hun troetel was weggelopen, zodat ie snel weer in zijn hokje gezet kon worden. |
Dit leuke beestje vond ik laatst tijdens een wandeling door de wijk. Hij markeert de ingang van een school, zodat de kinderen in elk geval vrolijk binnen komen. Heel wat anders dan de statige straat die ik door moest lopen naar mijn lagere school, dan door een sombere poort en een gebouw in waar geur nog kleur aan was. Kinderen leven nu in een heel wat kleuriger wereld, die meer aansluit op hun belevingen. Gelukkig maar. Kom je ook wel eens zo’n leuk object tegen, maak er dan een foto van en stuur die deze week in naar Stuureenfoto, want al dat kleurigs is het thema deze week!
