Zo’n plaatje, gemaakt langs de Rotte, direct achter ons huis, doet me altijd denken aan een schilderij van Ruysdael. Het is alweer een tijdje geleden, maar wel in dezelfde tijd van het jaar. Hopelijk kan ik ook dit jaar weer zulke mooie luchten fotograferen.
| Vele jaren stond hij in de hal. Nogal zwak op zijn pootjes en eigenlijk altijd een beetje in de weg. Maar ik had hem met zoveel plezier gemaakt van stukken karton en kranten. En we vonden hem wel erg grappig.
Toch heeft hij de opruimwoede niet overleefd en is hij in de kliko gestopt. Hij paste gewoon niet meer tussen de andere dingen. En ineens vond ik hem ook wel een stofnest worden. Nou hebben we alleen nog de foto en dit blog. Arme haan 🙁 |
 |
Struinend door mijn foto’s kwam ik deze tegen. Hij is genomen in het metrostation Eendrachtsplein in Rotterdam. Die grote koperen cirkel in de vloer intrigeert me. Ik denk dat het een kunstwerk is, maar ik heb dat nergens kunnen terugvinden.
Wat zou die cirkel toch kunnen betekenen? Geen vraag van levensbelang, maar ik zou het graag willen weten.
Natuurseries zijn leuk, maar dieren in het echt zien, is nog leuker. En daarom gaan we naar de dierentuin. Waar we van dichtbij kunnen bekijken hoe exotische dieren er uit zien. Waar ze zich ook laten bekijken, omdat ze minder schuw zijn.
Ook bij Stuureenfoto is het thema “oog in oog”. Heb je ook een leuke foto, doe dan gerust mee!
Zelden zo’n gekke biet op de Rotterdamse Oogstmarkt gezien. Zo groot als een flinke vuist, deze knoepert. Ik denk dat je er met z’n tweeën van kon eten.
| Stel je eens voor dat je dit bordje vindt, over pakweg zo’n 175 jaar. Op onverklaarbare wijze heeft het alle verhuizingen en erfenissen doorstaan. Misschien is er wel een klein schilfertje af, maar verder oogt het nog goed. En dat je dan naar zoiets als Kunst en Kitsch gaat. Helemaal in de veronderstelling dat dit toch wel een zeer zeldzaam exemplaar zal zijn. |  |
En dan de teleurstelling dat het een reclamebordje was. Dat het helemaal niets met echt Delfts blauw te maken heeft. Dat er nog meer reclame uitingen van de fabrikant te voorschijn komen. Zo’n fel oranje muts, een aardappelstamper met keramiek handvat. Of is het dan juist goud waard? Nou ja, wie weet….
 |
Nee, thuis hadden we ze niet. Maar messenleggers hoorden wel bij de uitzet van mijn zus. Destijds vond ik het een toppunt van “chique”. Later, toen ik mijn eigen spullen ging kopen, vond ik ze vooral overbodig. Ik heb ze dan ook nooit gehad. Deze set lijkt me ook niet al te vaak uit de doos gehaald. Het was vast een geijkt huwelijkscadeau, waar je jaren later met weemoed naar kijkt. |
“Och ja, nog van tante en oom gekregen. Wat lief. Maar ja, wat doen we ermee?” Naar de rommelmarkt dus!
| Het begon met een tegeltuintje, waarin een zaadje zich genesteld had, dat als een klein sprietje uit de grond stak.
Maar na verloop van tijd werd het toch een aardig struikje. Nu is het bijna een boom, die alle licht weg neemt. Hebben de buren er al over geklaagd? Ik heb geen idee, maar ik ben benieuwd hoe lang hij er nog mag blijven staan… |
 |
Wie in Rotterdam over de Kruiskade loopt, kan dit gebouw bewonderen. Versierd met gigantische motieven in Delfts blauw. Mooi, mwah… wel heel herkenbaar en met een grappige twist. In ieder geval een leuke blikvanger. Al gaat mijn oog eigenlijk het meest naar de IJssalon, die er onderin zit. Daar hebben ze zulk lekker ijs en laat ik me dus graag verleiden….
Heb je ook een leuke foto met Delfts blauw, kijk dan ook eens op Stuureenfoto. Doe een keertje mee!
Kijk van zoiets word ik vrolijk. Geen ingewikkelde toestanden, gewoon een rek met t-shirts in alle kleuren van de regenboog. Simpel toch?
