Daslook

Daslook-02 In Duitsland is dit plantje erg populair. Daar kun je van allerlei met “Bärlauch” kopen en vind je talloze recepten op internet. Het groeit in bossen en zal er dus wel vaak geknipt worden.In Nederland mag dat niet, want “daslook”, zoals het hier heet, is een beschermde plant.
Ik was een paar weken geleden heel verrast om vlak bij huis, in onze wijktuin, een veldje daslook  te vinden. Eerst twijfelde ik omdat de geur niet zo indringend was. Maar vandaag liep ik er weer langs en toen rook ik onmiskenbaar een soeplucht. Het daslook begint al een beetje te verpieteren en het schijnt ook niet zo goed eetbaar meer te zijn als het eenmaal bloeit.

Nou ja, geen probleem, want plukken is dus verboden.
Ik heb uit Duitsland een plantje gekregen en in mijn tuin gezet. Het is nog maar een klein polletje. Hopelijk groeit het wat verder uit. Na de bloei verdwijnt het, om in het vroege voorjaar weer op te duiken. Het smaakte dit jaar heel lekker in een salade. De smaak zit een beetje tussen ui en knoflook in.

Teruggevonden

blog-april-B-05 Op de Oude Binnenweg in hartje Rotterdam worden de gevels gerenoveerd. Niet voor het eerst, zoals blijkt. Want deze gevel kwam te voorschijn toen de moderne gevel werd weg gebikt.

Een mooie natuurstenen boog met daarboven een prachtig tegeltableau van de destijds daar gevestigde boter-, melk-, kaas- en eierenhandel.

Het zou natuurlijk leuk zijn als een dergelijke winkel daar opnieuw komt, maar dat is nog maar de vraag. Maar die gevel blijft zeker bewaard. Zoveel ouds is er helaas niet meer in Rotterdam te vinden, dus laten we er zuinig op zijn.

 

Schutting

Blogfotos-D-03 Och, wat vind ik dit toch jammer. Zo’n houten schutting, die de hele tuin afsluit. Het geeft mij meteen een claustrofobisch gevoel.
De heg ernaast is toch veel leuker? En als je dan geen heg wilt of kunt knippen, dan zou je er toch een lager hek kunnen zetten? Ik weet het, smaken verschillen…

Doordouwertje

Ik moet altijd een beetje lachen als ik in de tuin bezig ben, zo’n klein plantje zie dat tussen de stenen uit piept. Het heeft geen handjes of voetjes, maar wel een enorme kracht. Want het groeit tussen alles, hoe klein het randje aarde ook is. Het duwt de stenen weg of maakt gaten in het asfalt. Misschien vinden jullie het wel onkruid, dat verdelgd moet worden. Maar ik heb toch wel bewondering voor zo’n doordouwertje.  Blogfotos-D-01

Soms mag ie nog even blijven staan, al krijgt op den duur mijn “netheidsgevoel” toch wel de overhand 😉 😉 😉

Beroep

Blogfotos-B-01 De mannen hier op de foto doen heel gespecialiseerd werk. Het zijn “roeiers” en hun werkgever is Roeiers Vereniging Eendracht (RVE). Een bekende in de Rotterdamse haven. Vroeger roeiden ze inderdaad met hun bootje naar het schip en namen de trossen over om die dan vast te maken aan de bolders op de kade. Dat gebeurt nu anders. De schepen komen dicht tegen de kant en met een dunner touw worden de trossen over gegooid. Zeker bij zo’n groot container- of cruiseschip is dat een hele en zware klus, die nauwkeurig en goed uitgevoerd moet worden.  Vorige week lag de Ovation of the Seas met 8 trossen voor en 8 achter vast. Alleen de mannen van de RVE mogen dit werk in Rotterdam doen.

 

Kat

Ik vraag me af wat er nou zo lekker is aan het vijverwater in onze tuin. Want deze kat is er regelmatige gast. Hij kijkt eens loerend om zich heen en gaat dan drinken. Soms probeert hij een salamander uit de vijver te verschalken, maar dat lukt hem niet zo goed. Ach, we laten hem maar. Hij doet tenslotte geen kwaad.

drinkende-kat

Bomen

Zo maar een plaatje van een Rotterdamse singel. Nou ja, zomaar…. Ik vind dit toch zo’n mooi stukje Rotterdam. Tijdens mijn middelbare school tijd kwam ik al vaak hier en nu ook weer regelmatig, want onze jongste woont er sinds een jaar. Hij werd niet alleen verliefd op het huis, maar ook op het uitzicht, dat elk seizoen een heel speciale charme heeft.
En de enorme houten appels van Kees Franse geven er nog een extra accent aan. 
blogfoto-april-15-C-10

Triest

Gisteren kwamen we toevallig langs de grote V&D in Rotterdam, die nu bijna leeg is. Bijna, want gisteren was het de laatste dag dat er nog “koopjes” gehaald konden worden. Maar wat er nog was, was eigenlijk te triest voor woorden. Verlaten meubilair, bakken met rommel. Driftig graaiende mensen, die zochten of er nog iets van hun gading te vinden was.
Ik had geen speciale band met het bedrijf, maar dit vond ik toch zo triest. Nee, wij vonden niets tussen de prullen… Alweer een tijdperk afgesloten!

blog-april-B-07

Maidentrip

Al lange tijd stond deze dag genoteerd in mijn agenda. Het ms “Ovation of the Seas” zou op zijn maidentrip Rotterdam aandoen. En niet alleen wij, trotse Rotterdammers, maar ook familie wilde dit niet missen.
Al vroeg zaten schoonzus, zwager en zijn broer uit Culemborg al bij ons aan de koffie. En keurig op tijd arriveerden wij op de Wilhelminakade om het schip te zien aankomen en aan te meren.
Nee, echt mooi vind ik hem niet, maar wel heel indrukwekkend. En eigenlijk zou ik stiekem ook wel eens een keer aan boord willen kijken. Maar ja, niet alles kan maar gebeuren. Voorlopig moeten we het doen met deze imposante aanblik.

blog-april-B-06

Gras…

Soms ontdek je rare dingen. Want je verwacht toch niet zomaar een nog werkende grasmaaier te ontdekken. Maar ik zag deze toch echt bij ons in de buurt.

De eigenaren zijn zeker te oud of te moe om nog gras te maaien. En alleen stenen in de tuin is toch ook niet je dat. Dus besluit je kunstgras te nemen. Lijkt het nog wat. Een potje plastic geraniums en het feest is compleet.

Nou ja, je moet er maar op komen… en ieder zijn meug!

 blog-april-B-02