Vlier

OpentuineC-11 Vorige week schreef Marthy dat zij dit jaar nou eens vlierbessensiroop heeft gemaakt. Dat zoiets heerlijk is, weet ik wel. Want ik gebruik al een paar jaar de siroop van Ikea of Belvoir. Maar ja, zelfgemaakt is toch het allerlekkerst. Misschien moet ik me daar volgend jaar ook maar eens aan wagen. Vlier genoeg te vinden hier in de omgeving
De vlier (klik) is trouwens een heel nuttig gewas, leerden we tijdens het Verborgen tuinen-weekend bij het duurzaamheidsproject. Het hout splintert niet en kan dus goed gebruikt worden. De takken zijn hol en daar kunnen fluitjes van gemaakt worden, voor flierefluiters dus!

Van de bladeren kan je thee zetten, die allerlei kwaaltjes zou bestrijden. De bessen zijn ook eetbaar, al moet je ze wel eerst koken. Dan leveren ze sap, maar wijn kun je er ook van maken.
Wat vliertakjes houden vliegen op afstand. Koetsiers in vroeger tijden maakten daar al gebruik van en vlochten wat takjes in het paardenhoofdstel.
En er wordt beweerd dat Vrouw Holle in een vlier woonde. Daarom wordt aangeraden een vlier niet zo maar om te hakken. Je moet toestemming vragen en netjes je hoed afnemen voordat je begint. Al geloof ik niet dat iedereen zich daar aan houdt 😉

Verborgen tuinen

Zondag gingen wij ook nog naar Heijplaat om twee Verborgen tuinen bekijken. Heijplaat is een klein dorpje, een beetje verscholen tussen de havens van Rotterdam. Destijds gebouwd voor werknemers van RDM. Dat bedrijf is failliet gegaan, maar de bewoners wilden er niet weg. En ik geef ze geen ongelijk. Het is een heerlijk rustige enclave tussen containers en vrachtvervoer. En voor buitenstaanders nu heel goed te bereiken met lijn 18 van de Waterbus vanaf de Erasmusbrug.
Wij liepen na aankomst eerst naar tuin #7. Een prachtige tuin met onverwachte hoekjes waar je kunt zitten en genieten van de veelheid van bloemen en planten, hun geuren en kleuren. Een echte liefhebbers-tuin, waar dagelijks in gewerkt en gerust wordt.
Daarna liepen we naar tuin #8. Dat bleek niet zozeer een tuin, dan wel een tuin op zolder te zijn. In een experimenteel gebouw, geheel opgetrokken uit duurzaam materiaal, met wanden waarop planten de bekleding vormen, konden we op de bovenverdieping zien hoe daar een vorm van moestuinieren wordt beoefend. Er werd onder andere rode kool, paprika, tomaten, paksoi en nog veel meer verbouwd. Het geheel is een onderdeel van de Hogeschool Rotterdam. Klik hier voor meer informatie hierover.

Het nummer van de tuin verwijst de website van
2016-Verborgen Tuinen in Rotterdam
Klik op een foto om te vergroten

Verborgen tuinen

Ook een van onze wijkbewoners hield afgelopen weekend “Open tuin”. Zijn voortuin was me al vaker opgevallen vanwege de prachtige esdoorn die er staat. Toen ik dan ook las dat hij een Japanse tuin (tuin #69) heeft, moest en zou ik de tuin achter zijn huis toch ook een keer zien.
En die tuin had echt een “wow….”effect op ons. Een Oosterse oase in onze toch al vrij groene wijk.
De vijver is door de eigenaar zelf uitgegraven en dat alleen al moet een enorm karwei geweest zijn. Ook heeft hij, heel slim, gebruik gemaakt van  “geleend landschap” in de vorm van mooie hoge bomen in het plantsoen dat er achter ligt. De beplanting is heel evenwichtig, maar ik denk dat het onderhouden ervan gigantisch veel werk is. Maar het resultaat is zeer de moeite waard. Het lijkt net of dit stukje Rotterdam op wonderlijke wijze opeens in Kyoto gelegen is. Een sfeervolle tuin met sierlijk gesnoeide bomen, een zacht kabbelend beekje, glooiende mosvlakten en heel veel vogels, die zich hier erg thuis voelen. Wij waren er dan ook helemaal weg van!

Het nummer van de tuin verwijst de website van
2016-Verborgen Tuinen in Rotterdam
Klik op een foto om te vergroten

Verborgen tuinen

Ook afgelopen weekend bezochten wij weer een aantal open tuinen in Rotterdam. Heerlijk is dat toch, dat je zomaar in een tuin en soms zelfs door een huis mag lopen.
Omdat er zoveel tuinen te bekijken waren, maakten we zaterdags met vrienden een rondgang door het centrum. De eerste tuin (#54) bevond zich achter een mooi oud pand. Het miezerde een beetje, maar er viel zo veel te bekijken, dat wij van de regen geen last hadden.
De tweede tuin (#55) behoorde aan een instituut voor psychiatrisch patiënten. Deze tuin bood een zee aan rust en ruimte.
Tuin nummer drie (#56)combineerde fraai moderne materialen en veel groen op een bescheiden oppervlak.
De wijktuin (#57 en #59) die wij daarna bezochten, leverde de bewoners verse groenten. De buurtkinderen vermaakten zich in de wilgentunnel en wie wilde mediteren, kon dat doen in een heus labyrint.
Op de valreep bezochten we nog een tuin (#57) die is ontstaan door samenwerking van drie buren. Elk op zich had een eigen gedeelte, maar doordat er geen schuttingen stonden, was het een heerlijk stuk groen in één van de drukste gedeelten van de stad.

De nummers onder de foto verwijzen de website van
2016-Verborgen Tuinen in Rotterdam
Klik op een foto om te vergroten

Spelletje

Mei-blogfoto- 01 Op een zaterdagmiddag zag ik in de stad allerlei mensen volkomen verdiept in hun smartphone. Niks bijzonders toch? Maar deze mensen stonden in kleine groepjes, hadden allemaal een groen balletje aan hun tas, rugzak of in de hand. Ik werd nieuwsgierig en wilde wel weten wat ze nou toch aan het doen waren. Dus stapte ik op één van de mannen af. Het bleek een Engelsman, die me vertelde dat het hier om een spel ging. Maar hij was zo verdiept, dat ik verder geen uitleg kon verwachten. Het ging niet om Scrabble of zo, het was veel serieuzer.
Oh, nou succes dan maar.

Maar geef mij maar een spelletje aan tafel, met een schaal koekjes en een lekkere kop thee of beker chocolademelk. Een spelletje spelen op straat, tussen het winkelend publiek en in de kouwe wind. Mij niet gezien.

Natuur in de stad

Ergens in Rotterdam ligt deze kat te kijken. Waar? Ik heb geen idee. Vast ergens gevonden tijdens een wandeling of een bezoek aan een winkel in een andere wijk.
Soms ga ik er speciaal op uit, maar vaak ben ik blij dat mijn telefoon ook foto’s kan maken. Dan hoef ik zo’n vondst niet zomaar voorbij te lopen.
En dat ik dan zo nu en dan zomaar een blogje daarover kan maken. 😉
 natuur

Genieten

Nu Rotterdam zo in “the picture” is, zou ik eigenlijk ook reclame moeten maken voor mijn wijk. Want die is wel redelijk bekend, maar meestal denkt men dat er alleen flats te vinden zijn. Die zijn er wel, maar het is vooral ook een mooie groene wijk. Wij wonen aan de rand en staan binnen een paar minuten in de polder en aan de Rotte. Je kunt er heerlijk wandelen, fietsen, naar de kinderboerderij. En overal staan bankjes, zodat je ook even rustig van al dat moois kunt genieten. Klik op de foto’s om ze te vergroten:

Alles komt terug…

Mei-blogfoto- 04 Sommige modes komen en gaan ook weer net zo snel weg. Zo had je in mijn jeugd de hoelahoep. Ineens zag je overal jongens, maar vooral meisjes, hoelahoepen. En ja, ook ik wilde zo’n ding om zwierig mee in het rond te draaien. Helaas, mijn moeder hield de hand op de knip. Waarschijnlijk omdat ze het geld er eenvoudigweg niet voor had. Maar handige buurman bracht uitkomst. Hij fabriceerde uit een stuk elektriciteitsbuis en isolatieband een niet van echt te onderscheiden hoelahoep. Ik was de koningin te rijk.
Hoe lang ik er mee gedraaid heb, weet ik niet meer. Maar hij belandde op zolder, achter een stapel rommel.

En nu zag ik in de stad weer meisjes met zo’n hoelahoep in de weer. Niks elektriciteitsbuis, maar fraai versierd met glitters en kleuren. Maar het draaien is nog steeds hetzelfde. En zij kon het zelf met meerdere. Heb ik het ook nog geprobeerd? Nee, mijn heupen zijn ietsjes stroever geworden. Ik ga eerst wel even oefenen, als niemand me kan zien 😉

Toevalstreffer

Zomaar een foto, gemaakt op de zondagsmarkt in Rotterdam. Ik zou bijna zeggen, vanuit de heup geschoten. Want de pop zat in een doos, die een beetje verscholen stond onder de kraam. Ik gokte dus een beetje. Je kunt natuurlijk meteen kijken hoe die foto eruit ziet, dus zoveel gokken is het nou ook weer niet. Maar hij was in één keer raak 😉

Clownspop